معنی بذیئه بذیئه (بَ ءَ) مؤنث بذی ٔ. زن بد و زشت گفتار. (ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغه). مؤنث بذّی. زن ناسزاگوی. (از ذیل اقرب الموارد). لغت نامه دهخدا
