معنی بدگفت در فرهنگ فارسی عمید

بدگو، کسی که با سخنان بد دیگران را می رنجاند، از بد بدگفت نرنجد حکیم / بیخ چو سخت است ز صرصر چه بیم (امیرخسرو - لغتنامه - بدگفت)، بدگویی

معنی بدگفت در لغت نامه دهخدا

گفتار زشت. (آنندراج). سخن زشت. (ناظم الاطباء). تهمت. افترا. بهتان. (از ولف). بدگویی. (یادداشت مؤلف). بد گفتن:، به بدگفت از ایشان ندید ایچ راه، که کردی پر آزار ازو جان شاه.، (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2403).،، کنایه از مخالف و خلاف کننده باشد یعنی کسی که سر به اطاعت و انقیاد فرونیارد. (برهان قاطع) (از انجمن آرا) :، بنالید کای طالع بدلگام، بگرمابه پختم در این زیر خام.، سعدی