معنی بدنفس در فرهنگ فارسی عمید

بدنهاد، بدسرشت، بدطینت

بددم، آنکه افسون یا سخنش در دیگری اثر نمی کند

معنی بدنفس در لغت نامه دهخدا

کسی که نفسش متعفن و با صدای منکر بود. (ناظم الاطباء)

بدفطرت و کسی که شهوت پرست بود. (ناظم الاطباء). بدذات و بدسرشت. (آنندراج). و رجوع به نفس شود

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(بَ نَ)

شهوت پرستی و بدفطرتی. (ناظم الاطباء). خبث سریرت. (یادداشت مؤلف)

(دِ فِ)

زن گول. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

شهوت پرستی، بدفطرتی

گنده دم گنده دهان بد روان آلوده روان بد فطرت بد نهاد بد سرشت، شهوت پرست