معنی بدآمد در لغت نامه دهخدا

پیش آمد بد. بخت بد. سؤحادثه. مقابل نیک آمد، به آمد. (یادداشت مؤلف). بد آمدن. بد آمدن. پیش آمدن بدی:، چو روز مرد شود تیره و بگردد بخت، هم او بدآمد خود بیند از بدآمد کار.، ابوحنیفۀ اسکافی (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 278).، از بعد آن ندانم چرخش کجا کشید، با واقعات حادثه کارش کجا رسید، در گفتگوی نفس طبیعت کجا فتاد، در جستجوی نقش بدآمد کجا دوید.، (از مقامات حمیدی)

معنی بدآمد در فرهنگ لغت هوشیار

پیش آمد بد، سوء حادثه

معنی بدآمد - جستجوی لغت در جدول جو

بدآمد

لغت نامه دهخدا

بدآمد

فرهنگ لغت هوشیار

بدآمد

فرهنگ واژه فارسی سره

شدآمد

(لُ قَنْ)

معاشرت. آمد و شد. رفت و آمد. آمد و رفت. مراوده. (یادداشت مؤلف) :
شدآمدش بینم سوی زرگران
هماره ستوهند از او دیگران.
ابوشکور.
شدآمد بیفزود نزدیک اوی
برآمیخت با جان تاریک اوی.
فردوسی.
سواران شدآمد فزون ساختند
یلان از کمینها برون تاختند.
اسدی.
در هر خانه ای که ره یابند
در شدآمد بسان سیمابند.
سنایی.
پای شدآمد به سر انداخته
جان به تماشا نظر انداخته.
نظامی.
شدآمد بقدر زمان کی کنم
زمان را کجا پی نهم پی کنم.
نظامی.
چون ملکان عزم شدآمد کنند
نقل بنه پیشتر از خود کنند.
نظامی.
، رسم و رواج. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

برآمد

طلوع

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی بدآمد - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما