معنی بخشنده در فرهنگ فارسی عمید

عطا کننده، دارای داد و دهش بسیار

معنی بخشنده در لغت نامه دهخدا

کسی که می بخشد و داد و دهش بسیار می کند. (ناظم الاطباء). واهب. وهوب. ماجد. (منتهی الارب). واهب. وهّاب. وهوب. (مهذب الاسماء). سخی. دهشکار. جواد. معطی. دهنده. مانح. باذل. بذّال. بذول. (یادداشت مؤلف) :، بدینار کم ناز و بخشنده باش، همان دادده باش و فرخنده باش.، فردوسی.، چنین شهریاری و بخشنده ای، بگیتی ز شاهان درخشنده ای.، فردوسی.، توانا و دانا و بخشنده ای، خداوند خورشید رخشنده ای.، فردوسی.، خداوندبخشندۀ کارساز، خداوند روزی ده بی نیاز.، فردوسی.، دست بخشندۀ تو نام تو بازرگان کرد، تو کنون گویی این را چه دلیل است و نشان.، فرخی.، در جوانمردی جایی است که آنجا نرسید، هیچ بخشنده و زین پس نرسد هرگز هم.، فرخی.، ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک، ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک.، عنصری.، ماه فلک فضلی و شاه حشم جود، رخشنده تر از ماهی و بخشنده تر از شاه.، سوزنی.، چو بخشاینده و بخشندۀ جود، نخستین مایه ها را کرد موجود.، نظامی.، وین سعادت به زور بازو نیست، تا نبخشد خدای بخشنده.، سعدی.، ستایش خداوند بخشنده را، که موجود کرد از عدم بنده را.، سعدی (بوستان).، جوانمرد و خوش خوی و بخشنده باش، چو حق بر تو باشد تو برخلق پاش، سعدی (بوستان).، بخیلی که باشد خوش و تازه روی، بسی به ز بخشندۀ تلخ گوی.، امیرخسرو.، - بخشنده دست، آنکه دست بخشنده دارد:، خردمندبه پیر و یزدان پرست، جوان گرد و خوش خوی و بخشنده دست.، (گرشاسب نامه).، - بخشنده زر، آنکه زر بخشد و عطا کند:، شهنشاه محمود بخشنده زر، فلک ناوریده چنو تاجور.، فردوسی.، - بخشنده کف، آنکه دست بخشنده دارد:، چو دانا شود مردبخشنده کف، مر او را رسد بر حقیقت شرف.، ابوشکور.، - بخشنده گنج، آنکه گنج می بخشد. بسیار بخشنده:، هنرپرور و راد و بخشنده گنج، از این تخمه هرگز نبد کس برنج.، فردوسی.،، عین بخقاء. چشم کور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). چشم نابینا. (از اقرب الموارد)

معنی بخشنده در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه چیزی بخشد داد و دهش کننده عطا کننده. داده عطا شده، معاف عفو شده، قسمت شده

معنی بخشنده در فرهنگ واژه مترادف متضاد

انفاق گر، باسخاوت، بخشایشگر، بذال، جواد، جوانمرد، خیر، دست ودل باز، رحمتگر، سخاوتمند، سخی، فیاض، فیض بخش، کریم، کریم النفس، گشاده دست، معطی، مکرم، نیکوکار، منان، واهب، وهاب، متضاد: بخیل، ممسک