- بابقه (بِ قَ)
بابکه. سکۀ سیمین قدیم لهستان
معنی بابقه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
روشنایی، پرتو مثلاً بارقه ای از ایمان در او وجود دارد، برق زننده،، درخشنده
(رِ قَ)
لغت نامه دهخدا
یا برقه، نام خاندانی که رئیس آن بنام آمالقار بارقه ای معروف به وده است. آنیبال و اسد روبال مشهور، به این خاندان انتساب داشته اند و شاید وجه تسمیۀ بن غازی به اسم ’برقه’ هم به همین خاندان مربوط باشد. (از قاموس الاعلام ترکی ج 2). رجوع به لغات تاریخیه و جغرافیۀ ترکی ج 2 شود
از دیه های جهرود. (تاریخ قم ص 139)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
بند تره. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، باقات. بندی که برای بستن دسته های سبزی بکار رود. (دزی ج 1 ص 49).
(بی یَ / یِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به باب سید علیمحمد. رجوع به باب شود. (ضحی الاسلام ج 3 ص 224) ، من. رجوع به باتمن شود
(بِ رِ)
لغت نامه دهخدا
دهی جزء دهستان هرزندات بخش زنوز شهرستان مرند 20هزارگزی شمال مرند و 5 هزارگزی شوسه و خط آهن جلفا - مرند. جلگه و سردسیر. سکنۀ آن 651 تن. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول آنجا غلات، نخود، زردآلو و شغل اهالی آنجا زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. از دو ده بابرۀ بالا و پائین تشکیل گردیده. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
(رِ قَ)
لغت نامه دهخدا
چیزی که درخشنده باشد و مجازاً بمعنی روشنی و درخشندگی، چه بارقه مأخوذ از بروق است که بمعنی درخشیدن باشد. (غیاث) (آنندراج). هر چیز درخشنده خصوصاًشمشیر درخشنده. (فرهنگ نظام) (دمزن) : غضوا ابصارکم عن البارقه. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 188). بارقۀ تیغش درس سبکباری برق خوانده بود. (ترجمه تاریخ یمینی).
(اَ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
بمعنی دوشک و متکا و بالش و امثال آن که با پشم پر کرده باشند. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 189). آکنده از پشم. (ناظم الاطباء)
اسم ماهیست در تاریخ قبط جدید: و یقطف ببابه. (تذکرۀ داود ضریر انطاکی ج 1 ص 140 ذیل کلمه خرنوب)
اسم ماهیست در تاریخ قبط جدید: و یقطف ببابه. (تذکرۀ داود ضریر انطاکی ج 1 ص 140 ذیل کلمه خرنوب)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
پریشان گفتن و طول دادن سخن را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). پرحرفی کردن. وراجی کردن. (دزی ج 1 ص 102).
(بَ بَ قَ)
لغت نامه دهخدا
بانگ کوزه در آب و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج).
(یِ قَ)
لغت نامه دهخدا
بائقه. سختی. (مهذب الاسماء). داهیه. شر. ج، بوائق: کثیر البوائق، شرور. (اقرب الموارد). بلا. (آنندراج)
(شِ قَ / قِ)
لغت نامه دهخدا
چرکی که از کار کردن در دست و اعضاء بهم رسد (؟) (ناظم الاطباء). این کلمه مصحف ’شغه’ است باضافۀ ’با’ و رویهم یعنی پینه دار و شوخ گرفته
(سِ قَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث باسق. کشیده. بالنده. (ناظم الاطباء). بالارفته. بالا یافته. شاخۀ بلند بالا. درختی که شاخه های آن بلندو کشیده باشد. ج، باسقات: لازالت دوحه سعادته باسقه. (ترجمه محاسن اصفهان).
اخگر، جرقه، شرر، شعله، وراغ، تلالو، پرتو، نور
متضاد: خاکستر
متضاد: خاکستر
پرونده، پیشینه، تاریخ، تاریخچه، زمینه، دیرینگی، قدم، قدمت، عنایت الهی، تقدیر، آشنایی
نی سوراخ دار گهواره که جهت انتقال ادرار کودک به محفظه ی مدفوع (ادبچه)