معنی ایژغنج - جستجوی لغت در جدول جو

ایژغنج(غُ)

لغت نامه دهخدا

جوال، کیسۀ بزرگ و ستبری از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار بر پشت چهارپایان بارکش می اندازند، تاچه، بارجامه، گوال، گاله، غنج، غرار، غراره، جوالق، شکیش

فرهنگ فارسی عمید

ایزغنج

(زُ غُ / غُ)

جوال. (برهان) (آنندراج) :
آن بادریسه هفتۀ دیگر غضاره شد
و اکنون غضاره همچو یکی ایزغنج گشت.
؟ (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی)

لغت نامه دهخدا

افرغنج

کشوث است. (فهرست مخزن الادویه). پیچک. عشقه

لغت نامه دهخدا

یغنج

(یَ نَ)

یغتج. ماری بود زرد بی زهر، می گزد و زخم نکند و بیشتر در معادن و باغ باشد. (از لغت فرس اسدی). و رجوع به یغتنج شود

لغت نامه دهخدا

بی غنج

سالم، حیوان سالم، غذایی که برای بیماری بی ضرر باشد

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی ایژغنج - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما