معنی اینسه - جستجوی لغت در جدول جو

اینسه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از انیسه — تصویر انیسه

(دخترانه)

همدم

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از انیسه — تصویر انیسه

آتش، آنچه از سوختن چوب یا زغال یا چیز دیگر به وجود می آید و دارای روشنی و حرارت است، مخ، نار، ورزم، تش، آذر، وراغ، برزین، اخگر

فرهنگ فارسی عمید

(هََ سَ / سِ)

هر چیز بسته شده که بدشواری وا شود. و افسرده و منجمد شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کلام بیهوده و بی معنی و هرزه، (اشتینگاس) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(چِ)

ایمره، سیاستمدار کمونیست مجارستانی و نخست وزیر آن کشور در سالهای 1953- 1955 میلادی وی بسال 1958 میلادی کشته شد

لغت نامه دهخدا

(اَ سَ)

آرزو و اشتیاق. (برهان) (هفت قلزم) (جهانگیری) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

(اَ سَ / سِ)

هرچیز بسته که بدشواری از هم جدا شود. (برهان). هرچیز بسته و منعقد که بدشواری از هم جدا گشته و حل گردد. (ناظم الاطباء) (آنندراج). هر بستگی که بدشواری حل گردد و آنرا انیشه نیز گویند. (شرفنامۀ منیری). رجوع به انبسته شود

لغت نامه دهخدا

(اَ سَ)

مؤنث انیس یعنی زن انس گیرنده. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

(نَ / نِ)

صورت قابل تلفظ ’ینه’ علامت نسبت که در آخر کلمات آید چون: پلاسینه. نرینه. مکینه. عنبرینه. دیرینه و... رجوع به ’ینه’ شود

لغت نامه دهخدا

تصویری از انیسه — تصویر انیسه

آتش

فرهنگ لغت هوشیار

برای این

فرهنگ گویش مازندرانی

این جا

فرهنگ گویش مازندرانی

این است، آینه

فرهنگ گویش مازندرانی