- ایم
مردی که زنش مرده باشد
معنی ایم - جستجوی لغت در جدول جو
- ایم
ضمیر متصل یعنی ما، (ناظم الاطباء)، ضمیرشخصی متصل فاعلی است و در دو مورد بکار رود: 1- پس از وجه وصفی (صفت مفعولی) مانند رفته ایم، زنده ایم، 2- بصورت مبدل، ’ییم’ در کلمات مختوم به ’الف’ و ’ی’ و ’و’ مانند: تراایم، داناایم، بیناایم، رفتنی ایم و سخنگوایم، بجای تراییم و داناییم و بیناییم و ...
همه رفتنی ایم و گیتی سپنج
چرا باید این درد و اندوه و رنج،
فردوسی،
ز خاکیم و هم خاک را زاده ایم
به بیچارگی تن بدو داده ایم،
فردوسی،
دانم که بدین فعل که می بینم هر چند
گویند تراایم و حقیقت نه ترااند،
ناصرخسرو
همه رفتنی ایم و گیتی سپنج
چرا باید این درد و اندوه و رنج،
فردوسی،
ز خاکیم و هم خاک را زاده ایم
به بیچارگی تن بدو داده ایم،
فردوسی،
دانم که بدین فعل که می بینم هر چند
گویند تراایم و حقیقت نه ترااند،
ناصرخسرو
- ایم
مردی را گویند که زنش مرده باشد، (برهان) (ناظم الاطباء)، و رجوع به مادۀ بعد شود، سالم، درسلامت، (فرهنگ فارسی معین)، رستگار، (فرهنگ فارسی معین) (ناظم الاطباء)
- ایم (اَ)
مار. افعی را هم گفته اند. (اقرب الموارد). مارسفید. (غیاث اللغات). مارسپید باریک. ج، ایّوم. (ناظم الاطباء). صاحب متن اللغه آرد: ایم و ایّم مار سپید و لطیف و تعمیم دارد بر جمیع مارهای نر وماده. ج، ایوم. (متن اللغه ج 1 ص 226). و رجوع به ایّم و تاج العروس ج 8 ص 196 و شرح قاموس ص 925 شود
- ایم
پیسه مار زن بی شوی مرد بی زن دختر مانده ضمیر شخصی متصل فاعلی اول شخص، جمع رفته ایم، فعل هستیم: استیم: زنده ایم. توضیح آنگاه که بکلمه مختوم به (- ه) غیر ملفوظ یا حرف مصوت پیوندد بصورت نوشته شود: برده ایم داناایم و در غیر این صورت بشکل (- یم) : رفتیم خوردیم. زن بی شوی بیوه، جمع ایامی، مرد بی زن
- ایم
بازهم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
گرویدن، عقیده داشتن، مقابل کفر، در فقه تصدیق و عمل به احکام دین یعنی اقرار به لسان و عمل به ارکان
تابیدن، دزدیده نگریستن، نماریدن (اشاره کردن) درخشیدن تافتن تابیدن
کنایه و اشاره، پر خیده نمار، لتره (سخن رمز)، گواژه (کنایه)، پیچه، نمار کردن اشاره کردن، اشاره کنایه رمز، تعریض خطاب بی اشارت و عبارت
برکت ها، قوت ها، توانائیها اعتماد کردن، زنهار دادن اعتماد کردن، زنهار دادن
عنوان سرداران روم قدیم، پادشاه مقتدری که بر ممالک و نواحی بسیار سلطنت کند شاهنشاه. امپراطور ایمپراطور
