- ایل
گروه مردم چادرنشین که هم نژاد و هم مذهب هستند، طایفه، قبیله، عدل زیادی از مردم
معنی ایل - جستجوی لغت در جدول جو
- ایل
به لغت سریانی یکی از نامهای خدای تعالی است جل جلاله، (برهان)، مأخوذ از عبرانی نام باری تعالی، (از ناظم الاطباء)، ایل محض دلالت بر قوه و اقتدار، باسماء و کلمات عبری ملحق میشود و استعمال آن مخصوص لفظ اﷲ نیست بلکه در مورد خدایان بت پرستان نیز استعمال میشود، (قاموس کتاب مقدس)، نام خدای تعالی و ازاینجاست جزء دوم کلمات جبرئیل و میکائیل یعنی بنده های خدای عز و جل، (مؤید الفضلا) (غیاث) (آنندراج)
- ایل
بزبان ترکی به معنی دوست و موافق، (برهان) (آنندراج)، دوست، یار، همراه، (فرهنگ فارسی معین)، باعث شدن: یولد الحرم ریاحاً مغصا، (ابن البیطار)، نزدیک زادن رسیدن زن، (منتهی الارب) (آنندراج)، وقت زادن آمدن، (تاج المصادر بیهقی)
- ایل
هیل را هم میگویند که قاقلۀ صغار باشد، (برهان)، صورتی و تلفظی از هیل، هل
- ایل (اُیْ یَ)
از ’اول’، شیر ستبر، آب دادن سباع و آنچه بدان ماند. (تاج المصادر بیهقی)
- ایل (اَیْ یَ / اُیْ یَ)
گاو کوهی باشد. (اقرب الموارد). گویند چون بیمار شود بینی خود را بر سوراخ مار نهد و بنفس مار را به جانب خود کشد چنانکه مغناطیس آهن را، چون مار را بخورد شفا یابد و به عربی بقرالوحش خوانند. و بعضی گویند ایل گوسفند کوهی است و خون او علاج کسی است که زهر بوی داده باشند. (برهان). بز کوهی. گوزن. ج، ایائل. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء). گوزن و بز کوهی. (غیاث اللغات) (آنندراج). هوالذکر من الاوعال، فارسیه، گوزن و ویرا گاوگوزن نیز گویند. ج، ایایل. و قرنه مصمت بخلاف سائر الحیوانات فانها مجوفه. (از بحر الجواهر). مارخوار
- ایل (اَ یَل ل)
از ’ی ل ل’، مرد کوتاه و کج دندان. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). کوتاه دندان. (تاج المصادر بیهقی) ، برانگیختن. (منتهی الارب) (آنندراج). (ناظم الاطباء). به ولع آوردن. اذآر. (از منتهی الارب)
- ایل
قبیله، عشیره
- ایل
دوست، یار، همراه، رام، مطیع، طایفه، قبیله، جمع ایلات
- ایل
تیره، طایفه، عشیره، قبیله، همراه، یار، رام، مطیع
- ایل
از توابع دهستان میان رود بالای شهرستان نور
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ترکی تاخت و تاز ترکی تاخت و تاز حرکت سریع سپاهیان بسوی دشمن هجوم یورش
ترکی گله اسپ چارپایانی که آنها را در صحرا برای چرا رها کنند رمه اسب
سریانی دوازدهمین ماه سال سریانی برابر با آذر دوازدهمین ماه سال سریانی مطابق سپتامبر فرنگی بین آب و تشرین اول
