آنطالیای قدیم، قریه ای است در سنجاق تکه از ولایت قونیه، در قریب 30 هزارگزی مشرق شهر آنطالیا که بقضای آنطالیه ملحق گشته، و در جهت مغربی از مصب ّ رود کوپری صوئی واقع است. این قریه در کنار خرابه های شهر قدیم سیدا است. (از قاموس الاعلام ترکی)
آنطالیای قدیم، قریه ای است در سنجاق تکه از ولایت قونیه، در قریب 30 هزارگزی مشرق شهر آنطالیا که بقضای آنطالیه ملحق گشته، و در جهت مغربی از مصب ّ رود کوپری صوئی واقع است. این قریه در کنار خرابه های شهر قدیم سیدا است. (از قاموس الاعلام ترکی)
مخفف ایشان، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، تیز رفتن شتر، تیز راندن، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، شتابیدن، (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی، ص 24)، بشتابانیدن و بشتافتن، (تاج المصادر بیهقی)، زیان زده گردیدن مردم در تجارت، (منتهی الارب) (آنندراج)، زیان کردن، (تاج المصادر بیهقی)
مخفف ایشان، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، تیز رفتن شتر، تیز راندن، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، شتابیدن، (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی، ص 24)، بشتابانیدن و بشتافتن، (تاج المصادر بیهقی)، زیان زده گردیدن مردم در تجارت، (منتهی الارب) (آنندراج)، زیان کردن، (تاج المصادر بیهقی)
دهی است از بخش مینودشت شهرستان گرگان. در 7هزارگزی شرق مینودشت و در منطقۀ کوهستانی معتدل هوایی واقعو دارای 200 تن سکنه است. آبش از چشمه سار، محصولش غلات و ابریشم و حبوبات، شغل اهالی زراعت و گله داری و صنعت دستی زنان بافتن پارچۀ ابریشمی و کرباس و شال و چادرشب بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
دهی است از بخش مینودشت شهرستان گرگان. در 7هزارگزی شرق مینودشت و در منطقۀ کوهستانی معتدل هوایی واقعو دارای 200 تن سکنه است. آبش از چشمه سار، محصولش غلات و ابریشم و حبوبات، شغل اهالی زراعت و گله داری و صنعت دستی زنان بافتن پارچۀ ابریشمی و کرباس و شال و چادرشب بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
پهلوی، ’اوشان’ جمع ’او’ (او، اوی)، (از حاشیۀ برهان چ معین)، ضمیری است نسبت به ذوی العقول به طریق تعظیم و جمع نیز استعمال کنند، (برهان) (از انجمن آراء)، ضمیر شخصی منفصل (جمع ذوی العقول) که برای تعظیم مفرد نیز استعمال شود، گاه ’ایشان’ را به ’ایشانان’ جمع بسته اند، (فرهنگ فارسی معین)، ضمیر جمع غائب و گاهی بجهت تعظیم بر ضمیر واحد غائب نیز آرند لیکن همین لفظ فقط و اینان در موضعی استعمال می یابد که تعدد و در مرجع محقق بود نه فرضاً که یک کس را من حیث التعظیم قایم مقام جماعت گردانیده باشند و بعضی از محققین میفرمایند که لفظ ایشان درمحل تعظیم و اینان در محل تحقیر مستعمل میشود و این محل نظر است، (از آنندراج) (بهار عجم) : پس بیوبارید ایشان را همه نه شبان را هشت زنده نه رمه، رودکی، من شاعری سلیمم با کودکان صمیمم زیراکه جعل ایشان دوغ است یالکانه، طیان، ایشان بدان شارستان اندر رفتند، (ترجمه تاریخ طبری بلعمی)، چگونه یابند اعدای او قرار کنون زمانه چون شتری شد هیون و ایشان خار، دقیقی، چو بیچاره گشتند و فریاد جستند بر ایشان ببخشود یزدان گرگر، دقیقی، بپرسید رستم از ایشان سخن که دستان سام این نراند ز بن، فردوسی، از ایشان دو گرد گزیده سوار زریرسپهدار و اسفندیار، فردوسی، تو گویی از اسرار ایشان همی فرستد بدو آفتاب اسکدار، عنصری، به زخم پای ایشان کوه دشت است به زخم یشک ایشان دشت شد یار، عنصری، وی قوم غزنین را نصیحت های راست کرده بود و ایشان سخن او را خوار داشته، (تاریخ بیهقی)، سپس بیهشان دهر مرو گر نخوردی تو همچو ایشان بنگ، ناصرخسرو، ایشان خلاف دل نکنند، (از اسرارالتوحید)، اولیاء اطفال حقند ای پسر در حضور و غیب ایشان باخبر، مولوی،
پهلوی، ’اوشان’ جمع ’او’ (او، اوی)، (از حاشیۀ برهان چ معین)، ضمیری است نسبت به ذوی العقول به طریق تعظیم و جمع نیز استعمال کنند، (برهان) (از انجمن آراء)، ضمیر شخصی منفصل (جمع ذوی العقول) که برای تعظیم مفرد نیز استعمال شود، گاه ’ایشان’ را به ’ایشانان’ جمع بسته اند، (فرهنگ فارسی معین)، ضمیر جمع غائب و گاهی بجهت تعظیم بر ضمیر واحد غائب نیز آرند لیکن همین لفظ فقط و اینان در موضعی استعمال می یابد که تعدد و در مرجع محقق بود نه فرضاً که یک کس را من حیث التعظیم قایم مقام جماعت گردانیده باشند و بعضی از محققین میفرمایند که لفظ ایشان درمحل تعظیم و اینان در محل تحقیر مستعمل میشود و این محل نظر است، (از آنندراج) (بهار عجم) : پس بیوبارید ایشان را همه نه شبان را هِشت زنده نه رمه، رودکی، من شاعری سلیمم با کودکان صمیمم زیراکه جُعل ایشان دوغ است یالکانه، طیان، ایشان بدان شارستان اندر رفتند، (ترجمه تاریخ طبری بلعمی)، چگونه یابند اعدای او قرار کنون زمانه چون شتری شد هیون و ایشان خار، دقیقی، چو بیچاره گشتند و فریاد جستند بر ایشان ببخشود یزدان گرگر، دقیقی، بپرسید رستم از ایشان سخن که دستان سام این نراند ز بن، فردوسی، از ایشان دو گرد گزیده سوار زریرسپهدار و اسفندیار، فردوسی، تو گویی از اسرار ایشان همی فرستد بدو آفتاب اسکدار، عنصری، به زخم پای ایشان کوه دشت است به زخم یشک ایشان دشت شد یار، عنصری، وی قوم غزنین را نصیحت های راست کرده بود و ایشان سخن او را خوار داشته، (تاریخ بیهقی)، سپس بیهشان دهر مرو گر نخوردی تو همچو ایشان بنگ، ناصرخسرو، ایشان خلاف دل نکنند، (از اسرارالتوحید)، اولیاء اطفال حقند ای پسر در حضور و غیب ایشان باخبر، مولوی،
زیرا که، (آنندراج)، بدان سبب که، از این رو که: دسترست نیست جز بخواب وخور ایراک شهر جوانی پر از زر است و وشانه، ناصرخسرو، سخن باید که پیش آری خوش ایراک سخن بهتر بسی از پیشیاره، ناصرخسرو، پرهیز کن از جهل به آموختن ایراک جهلت مثل عورت و پرهیز ازار است، ناصرخسرو، حلاج دکان گذاشت ایراک جز آتش در دکان ندیدست، خاقانی، ترا بمهره و حقه فریفتند ایراک چو حقه بیدل و مغزی چو مهره بی سروپا، خاقانی، نبازد بر جهان خاقانی ایراک جهان امروز چون اویی ندارد، خاقانی
زیرا که، (آنندراج)، بدان سبب که، از این رو که: دسترست نیست جز بخواب وخور ایراک شهر جوانی پر از زر است و وشانه، ناصرخسرو، سخن باید که پیش آری خوش ایراک سخن بهتر بسی از پیشیاره، ناصرخسرو، پرهیز کن از جهل به آموختن ایراک جهلت مثل عورت و پرهیز ازار است، ناصرخسرو، حلاج دکان گذاشت ایراک جز آتش در دکان ندیدست، خاقانی، ترا بمهره و حقه فریفتند ایراک چو حقه بیدل و مغزی چو مهره بی سروپا، خاقانی، نبازد بر جهان خاقانی ایراک جهان امروز چون اویی ندارد، خاقانی
ارشک. اشک. و آن نام مؤسس سلسلۀ اشکانی است که به اشک اول مشهور است. وی یکی از بزرگان پارت بود در 256 قبل از میلاد بر آنتیوکوس دوم یا سیم، سلطان سلوکی طغیان کرد و پس از دو سال جنگ، پارت را آزاد کرد و در 253 قبل از میلاد درگذشت. پس از او هر یک از پادشاهان اشکانی را بنام او اشک (ارشک - ارشاک) خواندند. رجوع به اشک و رجوع به ایران در زمان ساسانیان تألیف کریستن سن ترجمه رشید یاسمی ص 107 و یشتها تألیف پورداود ج 2 ص 31 و فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ص 282 شود.
ارشک. اشک. و آن نام مؤسس سلسلۀ اشکانی است که به اشک اول مشهور است. وی یکی از بزرگان پارت بود در 256 قبل از میلاد بر آنتیوکوس دوم یا سیم، سلطان سلوکی طغیان کرد و پس از دو سال جنگ، پارت را آزاد کرد و در 253 قبل از میلاد درگذشت. پس از او هر یک از پادشاهان اشکانی را بنام او اشک (ارشک - ارشاک) خواندند. رجوع به اشک و رجوع به ایران در زمان ساسانیان تألیف کریستن سن ترجمه رشید یاسمی ص 107 و یشتها تألیف پورداود ج 2 ص 31 و فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ص 282 شود.
