معنی ایشاق - جستجوی لغت در جدول جو

ایشاق

لغت نامه دهخدا

اوشاق

غلام، پسر

فرهنگ فارسی عمید

ایشان

ضمیر جمع دربارۀ انسان، ضمیر اشارۀ احترام آمیز برای سوم شخص مفرد

فرهنگ فارسی عمید

ایماق

اویماق، قبیله، طایفه، دودمان

فرهنگ فارسی عمید

ارشاق

(کَ دُ فَ)

تیز نگریستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (منتهی الأرب). تیز نگه کردن.

لغت نامه دهخدا

ابشاق

(اَ)

نام قریه ای به صعید مصر

لغت نامه دهخدا

انشاق

(اِ)

بدام آویختن آهو را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ایراق

(اِ تِ)

برگ آوردن درخت، (از ’ورق’) (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، برگ بیاوردن درخت، (تاج المصادر بیهقی) : ثم یجری الی ماخلق له بالایراق و الازهار و الاثمار، (الجماهر ص 3)

لغت نامه دهخدا

ایناق

ایناغ، ایناک، ندیم، مقرب، مصاحب، ج، ایناقان، (فرهنگ فارسی معین) :
ای ترک نازنین که دل افروز و دلکشی
ایناق دلربایی و امراق اینشی،
وصاف

لغت نامه دهخدا

ایناق

(اِ تِ)

در شگفت آوردن، (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ایشاء

(اِ تِ مَ)

گیاه نخستین برآوردن زمین، (از ’وش ی’) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، شتر راندن برفتار، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ایساق

(اِ تِ طَ)

بار کردن شتر را، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ایماق

(اُ)

تبار و قبیله. (غیاث اللغات). تبار و قبیله. ج، ایماقات. قبیله. طایفه. دودمان. ج، ایماقات. (فرهنگ فارسی معین) :
کلید قفل جماع است زر ولی کو زر؟
سراغش از چه بلد گیرم و کدام ایماق.
ملافوقی یزدی (از آنندراج) ، ایمنی یا مصونیت در اصطلاح پزشکی مقاومت بدن در مقابل بیماری است. ایمنی طبیعی ناشی است از استعداد ذاتی مزاج برای از بین بردن عامل مولد بیماری بتوسط گویچه های سفید و پادتنهای موجود در خون. معمولاً بعد از بیماری یا مایه کوبی یا تلقیح پادتن را ایمنی عمدی و آنرا که از تزریق عوامل دفاعی شامل ضد سم حاصل میشود ایمنی قسری گویند، مدت ایمنی قسری از مدت ایمنی عمدی کوتاه تر است. (دایره المعارف فارسی)

لغت نامه دهخدا

ایداق

(اِ تِ لَ)

باریدن آسمان، (از ’ودق’) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ایثاق

(اِ تِ طَ)

بند کردن، یقال: اوثقه فیه، ای شدّه، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، استوار بستن، (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 24)، بند کردن و بستن، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ایتشاق

(اِ تِ)

قدیدکردن گوشت. (آنندراج) ، ترجیح دادن. برگزیدن: نقل است که... با جماعتی در تنگنای راهی افتاد و سگی می آمد بایزید بازگشت و راه بر سگ ایثار کرد تا سگ را باز نباید گشت. (تذکره الاولیاء).
، کرامت کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، گردانیدن چیزی را در پس چیزی: آثر کذا بکذا، گردانید این را در پس آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ایلاق

نام شهریست از خطا و قلماق، (برهان) (آنندراج)، دارالملک خطا و ایغورست، (برهان قاطع ذیل کلمه نهر ایلاق)، نام شهر پایتخت خطا و ایغور، (ناظم الاطباء)، ناحیتی است بزرگ اندر میان کوه و صحرا نهاده و مردم بسیار و با کشت و برز و آبادان و مردمانی کم خواسته و اندر وی شهرها و روستاها بسیار و مردمان روستاها بیشتر کیش سپیدجامگان و شوخ روی و اندر کوههای وی معدن سیم و زر است و حدودش بفرغانه و چندل و چاچ و رود خشرت پیوسته است و بهتران این ناحیت را دهقان ایلاق خوانند و اندر قدیم دهقان این ناحیت را از ملوک اطراف بودندی، (حدود العالم) :
ببرت ماند کافور که قنصور است
بدلت ماند پولاد که در ایلاق است،
رافعی،
اگر خان را بترکستان فرستد مهر گنجوری
پیاده از بلاساغون دوان آید به ایلاقش،
منوچهری،

لغت نامه دهخدا

ایلاق

(اِ)

در ترکی جای سرد را گویند که سلاطین بوقت گرمی آنجا روند با حشم خود و بعربی مصیف خوانند. (آنندراج). اقامتگاه تابستانی. (ناظم الاطباء). مصیف. سردسیر. بردسیر. ییلاق. جای سرد. نشستنگاه ملوک به تابستان. (شرفنامه).

لغت نامه دهخدا

اعشاق

(سَ مَرْ رَ جَ)

عاشق شدن. (مصادر زوزنی) ، بگیاه تر رسیدن قوم. (آنندراج) (از منتهی الارب) : اعشوشب القوم، بگیاه تر رسیدند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ایباق

(اِ تِ)

بند کردن و بازداشتن، (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، حبس کردن و در قرآن است: او یوبقهن ّ بما کسبوا (قرآن 34/42)، (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا