معنی اکتعون - جستجوی لغت در جدول جو

صفحۀ نقاشی مانی، (اصطلاح عروض) نام بحری است که وزنش هشت بار مفتعلان است. (از کشاف اصطلاحات الفنون) ، (اصطلاح تصوف) هر که در وی جمعیت الهیه بجمیع اسما و صفات اکثر بود اکمل باشد و هر که را حظ از اسماء الهیه اقل بود انقص باشد و از مرتبۀ خلافت ابعد. (از کشاف اصطلاحات الفنون)

لغت نامه دهخدا

اکریون

نام علتی است که آنرا به تازی قوبا و به هندی داد گویند. (آنندراج). نام بیماریی است که به دو سبب بروز می کند یکی بعلت خلط فاسد و دیگری بعلت قوت طبیعت. آنرا اردفن و پریون و به هندی داد و به تازی قوبا گویند. (از شعوری ج 1 ورق 122). و رجوع به اگریون شود، نوعی از دیبای سیاه (ناظم الاطباء) (برهان) (از غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

التعان

(اِ تِ)

لعنت کردن بر خود. (اقرب الموارد). بر یکدیگر لعنت خواندن. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

ابوعون

(اَ سا)

عبدالملک بن یزید خراسانی. یکی از سرداران نهضت عباسیه. او بگاه قیام طرفداران بنی عباس بخراسان، از سران این نهضت بود و به سال 131 هجری قمری در جنگ زاب با عبدالله بن علی دستیاری کرد و پس از شکست عثمان بن سفیان امیر جیش امویان در 132 عبدالله بن علی ابوعون را باصالح بن علی بتعاقب مروان به مصر فرستاد و در آنجا سپاه مروان مغلوب و خود مروان در منزل ذات السلاسل کشته شد و حکومت مصر از دست دولت عباسی به ابی عون محول گشت و او تا سال 159 در مصر حکم راند و در این سال فرمانروائی خراسان بدو دادند و پس از یک سال در 160 هجری قمری معزول گشت. رجوع به حبط ج 1 ص 265 و 269 شود
ابن عبدالملک. یکی ازسپاه سالاران جیش عرب بزمان منصور خلیفه که با مهدی بن منصور خلیفه بطبرستان و گرگان شد و با مهدی در فتح آن نواحی دستیاری کرد. رجوع به حبط ج 1 ص 341 شود

لغت نامه دهخدا

ابوعون

(اَ عَ)

او از ابن زبیر واز او عبدالله المخرمی روایت کند. (الکنی للبخاری)

لغت نامه دهخدا

ابوعون

(اَ عَ)

خرما. (السامی فی الأسامی) (مهذب الأسماء).

لغت نامه دهخدا

ابصعون

(اَ صَ)

ج ابصع

لغت نامه دهخدا

ارکتیون

(اِ رِ یُنْ)

معبدی که در آکرپل اثینه، در ارکته برپا کرده بودند و دالان او مشهور بوده است. رجوع به کاریات و کاریاتید شود، مهتر ترسایان، رئیس. حاکم. ج، اراکنه: فلما علم الرؤساء فی وقته من الکهنه والاراکنه. (عیون الانباء ج 1 ص 45 س 7 در ترجمه سقراط). و رجوع باراکنه و ارخون و ارکئون شود

معبدی که در آکرُپُل اثینه، در ارِکتِه برپا کرده بودند و دالان او مشهور بوده است. رجوع به کاریات و کاریاتید شود، مهتر ترسایان، رئیس. حاکم. ج، اراکنه: فلما علم الرؤساء فی وقته من الکهنه والاراکنه. (عیون الانباء ج 1 ص 45 س 7 در ترجمه سقراط). و رجوع باراکنه و ارخون و ارکئون شود

لغت نامه دهخدا

استرون

(اَ تَ وَ)

نازا. زنی را گویند که هرگزنزاید و او را بعربی عقیمه خوانند و معنی ترکیبی آن استرمانند است، چه ون بمعنی مانند هم آمده است. (برهان قاطع). نازاینده چون استر زیرا که ون بمعنی مانند است و صحیح آنست که برای نسبت است. (رشیدی). عقیم باشد یعنی نازاینده. (اوبهی). عقیم یعنی زن نازای. (غیاث). عاقر:
گشته از زادن مخالف تو
مادر روزگار استرون.
خسروی.
نکاحی میکند با دل بهر دم صورت عنین
نزاید گرچه جمع آیند صد عنین و استرون.
مولوی.
سهل نماید بر استرونان
محنت زائیدن آبستنان.
امیرخسرو.
مخفف آن سترون است:
حبلی آیند دختران سترون.
فرخی.
کنون شویش بمرد و گشت فرتوت
از آن فرزند زادن شد سترون.
منوچهری.
دلم آبستن خرسندی آمد
اگر شد مادر روزی سترون.
خاقانی.
نفس نباتی ار بعزب خانه باز شد
عیبش مکن که مادر گیتی سترونست.
انوری

لغت نامه دهخدا

اربعون

(اَ بَ)

چهل

لغت نامه دهخدا

اکتیان

(اِ)

بودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

اکتعین

(اَ تَ)

اکتعون: رأیتهم اجمعین اکتعین، از اتباع است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ اکتع در حالت نصبی و جری. رجوع به اکتع و اکتعون و ابتعون شود، درکوزه آب خوردن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا