معنی اوفتاده در لغت نامه دهخدا

زمین خورده. سقوطکرده:، صاحب هنری حلال زاده، هم خاسته و هم اوفتاده.، نظامی.،

معنی اوفتاده - جستجوی لغت در جدول جو

اوفتاده

لغت نامه دهخدا

اوفتاده

فرهنگ لغت هوشیار

افتاده

زمین خورده، ازپادرآمده، کنایه از فروتن، کنایه از زبون

فرهنگ فارسی عمید

اوفتادن

افتادن، افتدن، فتیدن، فتادن، افتیدن، فتدن
از بالا به پایین افتادن، سقوط کردن، فرود آمدن
بی استفاده در جایی رها شدن، بستری یا زمین گیر شدن
وقوع حادثه ای به صورت ناگهانی در موقعیتی یا مسیری قرار گرفتن
سقط شدن جنین

افتادن، اُفتَدَن، فُتیدَن، فُتادَن، اُفتیدَن، فُتِدَن
از بالا به پایین افتادن، سقوط کردن، فرود آمدن
بی استفاده در جایی رها شدن، بستری یا زمین گیر شدن
وقوع حادثه ای به صورت ناگهانی در موقعیتی یا مسیری قرار گرفتن
سقط شدن جنین

فرهنگ فارسی عمید

افتاده

(اُ دَ / دِ)

عاجز. (برهان) (ناظم الاطباء). کنایه از عاجز و زبون گردیده باشد. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری) : یکی گفت چرا شب نماز نمیکنی ؟ گفت مرا فراغت نماز نیست من گرد ملکوت می گردم و هر کجا افتاده ای است دست او میگیرم یعنی کار اندرون خود می کنم. (تذکرهالاولیاء عطار).

لغت نامه دهخدا

اوفتنده

(تَ دَ / دِ)

آنکه بیفتد. ساقطشونده، جای بیضه نهادن مرغ در سر کوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اوفتادن

(کَ زَ دَ)

افتادن و از پا درآمدن.

لغت نامه دهخدا