معنی اندیال - جستجوی لغت در جدول جو

اندیال

لغت نامه دهخدا

اندیان

(پسرانه)

در بعضی از نسخه های شاهنامه نام یکی از سرداران فریدون پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

اندمال

خوب شدن و بهبود یافتن زخم و جراحت

فرهنگ فارسی عمید

اندیاص

(اِ دِ)

بیرون رفتن و افتادن از دست. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). از دست بیرون آمدن. (از اقرب الموارد). یقال: انداص الشی ٔ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

ادیال

(اَدْ)

در درشکه، لیس. پردۀ چرمین درشکه و جز آن که بر روی پایها کشند حفظ از سرما یا برف و باران را

لغت نامه دهخدا

انکیال

(اِ تِ)

پیش آمدن کسی را به دشنام و ضرب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انهیال

(اِ تِ)

فروریخته شدن خاک و ریگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ریخته شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی).

لغت نامه دهخدا

انزیال

(اِ)

زایل شدن. یقال زلته فانزال. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اندیاق

(اِ دِ)

دمیده گردیدن. (یادداشت مؤلف). دمیده گردیدن شکم. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). انتفاخ. (از اقرب الموارد). یقال: انداق بطنه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اندمال

(اِ دِ)

به شدن و نیکو گردیدن ریش. (ناظم الاطباء). به شدن زخم و جراحت. (غیاث اللغات) (از اقرب الموارد) (آنندراج). به شدن. بهبود یافتن (زخم). سر بهم آوردن (جراحت). (فرهنگ فارسی معین). بهتر شدن خستگی و ریش. مندمل شدن قرحه. جوش خوردن. (یادداشت مؤلف) ، اندمل الجرح، به شد و نیکو گردید. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

اندیاح

(اِ دِ)

برآمدن شکم. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). برآمدن و فروهشته شدن شکم. (از اقرب الموارد). کلان شدن شکم و فروهشته گردیدن آن. (آنندراج). یقال: انداح بطنه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اندیاس

(اِ دِ)

کوفته شدن خرمن. (تاج المصادر بیهقی). کوفته شدن غله برای باد دادن. (ناظم الاطباء) ، آنکه همواره خیالات فاسد در سر پروراند. خیالاتی. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

اندلال

(اِ دِ)

راه یافتن و توفیق راست کردن. (ناظم الاطباء). راه و توفیق راست کرداری یافتن. (از منتهی الارب) (آنندراج). مطاوع دل ّ کند. (از اقرب الموارد). یقال: دله علیه و اندل. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

ازدیال

دور کردن از جای. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اندخال

(اِ)

درآمدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). غیرفصیح است و جز در شعر نیامده. (از اقرب الموارد) ، در میان نهادن. درمیان گذاشتن: صلح فرونهادندو سوگندان مغلظه اندرمیان کردند. (تاریخ سیستان)

لغت نامه دهخدا

انثیال

(اِ)

فروگرفتن مردم از هر جانب. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). ریخته شدن از هر طرف بر کسی. (از اقرب الموارد). فراهاریده شدن مردم از هر جای. (تاج المصادر بیهقی نسخۀ خطی کتابخانه لغت نامه ورق 232ب).

لغت نامه دهخدا

انجیال

(اِ)

گرد برآمدن و بالا برآمدن خاک. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بلند و پراکنده شدن غبار. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا