معنی امری در لغت نامه دهخدا

میشل پارتیچلی از مردم ایتالیا در سال 1596 میلادی در لیون متولد شد و در سال 1650 میلادی درگذشت. مازارن وی را بسمت نظارت و پیشکاری مالی برگزیده بود. وی با وضع بعضی از قوانین مالیاتی طرف بغض عامه قرار گرفت و باعث شورشی شد. رجوع به لاروس شود، ژاک آندره فیلسوف الهی فرانسوی. وی در سال 1723 میلادی در ژکس متولد شد و در سال 1811 میلادی درگذشت. وی سرپرست انجمن مذهبی سن سولپیس بود. (از لاروس)

معنی امری در لغت نامه دهخدا

امرالله، از شاعران قرن دهم عثمانی واز مردم ادرنه بود و مناصب قضایی داشت. (از یادداشت مؤلف) و رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1036 شود

معنی امری در لغت نامه دهخدا

این لفظ شبیه به نسبت است و نام امری بن مهره بن حدادبن عمرو بود. (از انساب سمعانی ص 15)

معنی امری در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به امر یا وجه امری. آنست که کار را بطور حکم و فرمان و خواهش بیان کند: برو بروید بگو بگویید. امر منفی را (نهی) گویند و جزو وجه امری بشمار میرود: مرو مروید

معنی امری - جستجوی لغت در جدول جو

امری(اِ مِ)

لغت نامه دهخدا

امری(اَ)

لغت نامه دهخدا

امری(اَ مِ)

لغت نامه دهخدا

امری

فرهنگ لغت هوشیار

امری

دیکشنری فارسی به عربی

امری

دیکشنری فارسی به انگلیسی

امری

دیکشنری فارسی به فرانسوی

امری

دیکشنری فارسی به روسی

امری

دیکشنری فارسی به آلمانی

امری

دیکشنری فارسی به اوکراینی

امری

دیکشنری فارسی به لهستانی

امری

دیکشنری فارسی به چینی

امری

دیکشنری فارسی به پرتغالی

امری

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

امری

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

امری

دیکشنری فارسی به هلندی

امری

دیکشنری فارسی به تایلندی

امری

دیکشنری اردو به فارسی

امری

دیکشنری فارسی به اردو

امری

دیکشنری فارسی به بنگالی

امری

دیکشنری فارسی به سواحیلی

امری

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

امری

دیکشنری فارسی به ژاپنی

امری

دیکشنری فارسی به عبری

امری

دیکشنری فارسی به هندی

امری

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

امری

دیکشنری فارسی به کره ای

امریک

(اِ مِ)

پادشاه هنگری از سال 1196 تا 1204 میلادی و رجوع به لاروس شود، در اصطلاح عامیانه همین سال. امسال. (فرهنگ فارسی معین).
امسالی. (ا)
{{صفت نسبی}} منسوب به امسال. از مصطلحات عوام است. هر چیزی که مربوط به سال جاری باشد

لغت نامه دهخدا

امرین

(اَ مَرْ رَ / اَ مَرْ ری)

لقیت منه الامرین بصیغۀ تثنیه و یا لقیت منه الامرین بصیغۀ جمع، یعنی دیدم از وی سختیها و تلخیها. (ناظم الاطباء). و رجوع به امرّ و امرّان شود، کسی که پای او برابر و هموار باشد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). آنکه پایش هموار بر زمین نشیند. (مهذب الاسماء). کسی که اخمص (باریکی کف پای که بزمین نرسد) نداشته باشد. (از اقرب الموارد). ج، مسح. (اقرب الموارد) ، مکان امسح، جای سنگریزه ناک برابر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین هموار. (از اقرب الموارد). ج، اماسح. (اقرب الموارد) ، زمین بی نبات. (مهذب الاسماء) ، گرگ لاغر. (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، کسی که مردمک یک چشم او روشنایی نداشته باشد. (از اقرب الموارد). اعور. ابخق. (المنجد) ، بسیار گردش کننده. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، دروغزن. (مهذب الاسماء). کذاب. (اقرب الموارد) (المنجد). دروغگو بطریق مجاز مرسل. کذوب بملاحظۀ آنکه سیاح از غرایبی سخن می گوید که مردم باور نمی کنند. (المرجع) ، مداهن. (از المنجد) (المرجع)

لقیت منه الامرین بصیغۀ تثنیه و یا لقیت منه الامرین بصیغۀ جمع، یعنی دیدم از وی سختیها و تلخیها. (ناظم الاطباء). و رجوع به اَمَرّ و اَمَرّان شود، کسی که پای او برابر و هموار باشد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). آنکه پایش هموار بر زمین نشیند. (مهذب الاسماء). کسی که اخمص (باریکی کف پای که بزمین نرسد) نداشته باشد. (از اقرب الموارد). ج، مُسح. (اقرب الموارد) ، مکان امسح، جای سنگریزه ناک برابر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین هموار. (از اقرب الموارد). ج، اماسح. (اقرب الموارد) ، زمین بی نبات. (مهذب الاسماء) ، گرگ لاغر. (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، کسی که مردمک یک چشم او روشنایی نداشته باشد. (از اقرب الموارد). اعور. ابخق. (المنجد) ، بسیار گردش کننده. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، دروغزن. (مهذب الاسماء). کذاب. (اقرب الموارد) (المنجد). دروغگو بطریق مجاز مرسل. کذوب بملاحظۀ آنکه سیاح از غرایبی سخن می گوید که مردم باور نمی کنند. (المرجع) ، مداهن. (از المنجد) (المرجع)

لغت نامه دهخدا

امریه

(اَ ری یَ)

مأخوذاز تازی، دستور کتبی، گویند: امریه ای صادر کردند

لغت نامه دهخدا

امریه

(اَ ری یَ)

از فرقه های غلات شیعه که می گفتند علی (ع) در امر رسالت با حضرت رسول شریک است. (از کتاب خاندان نوبختی ص 250)

لغت نامه دهخدا