معنی امتطال در لغت نامه دهخدا

دیر داشتن وام را و در تأخیر انداختن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، بعاریت گرفتن تیر قمار برای تیمن. (از اقرب الموارد)

معنی امتطال در فرهنگ لغت هوشیار

دیرکردن دیر کرد در پرداخت درهمی پیچیدگی

معنی امتطال - جستجوی لغت در جدول جو

امتطال(اِ)

لغت نامه دهخدا

امتطال

فرهنگ لغت هوشیار

امتثال

فرمان برداری کردن، اطاعت کردن، پیروی کردن از طریقه یا امری

فرهنگ فارسی عمید

امتثال

(اُ خُوْ وَ)

بجای آوردن فرمان. (مصادر زوزنی). فرمانبرداری. (غیاث اللغات). فرمانبرداری کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). فرمان بردن: بندگان را از امتثال چاره نیست. (تاریخ بیهقی). بندگان را از امتثال فرمان چاره نباشد. (کلیله و دمنه).
هرچه آید بدان مثال از تو
نبود امتثال را تأخیر.
سوزنی.
همه حکم او را امتثال نمودند. (ترجمه تاریخ یمینی). سلطان این مثال به امتثال تلقی کرد. (ترجمه تاریخ یمینی).
گفت روبه جستن رزق حلال
فرض باشد از برای امتثال.
مولوی.
کمینه بنده از امتثال و انقیاد چاره ندید. (جامع التواریخ رشیدی). غلامان احوص بدان امتثال نمودند. (تاریخ قم).

لغت نامه دهخدا

امتعال

(اِ)

بشتاب ربودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : امتعل فلان، دارک الطعان فی اختلاس و سرعه. (اقرب الموارد) ، مقصود از استعمال این کلمه در تورات طوایفی است که جدا از اسرائیل باشد وهرگاه قومی از اسرائیل نیز در بت پرستی افتاده باشندبه آنان نیز اطلاق شده است. (از قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

متطال

(مُ تَ طال ل)

آن که گردن دراز کند تا دور نگرد. (آنندراج). کسی که گردن دراز می کند برای دیدن چیزی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به تطالل و متطاول شود

لغت نامه دهخدا

امطال

(اِذْ)

امتداد. گویند مطل الحبل فامطل. (از ذیل اقرب الموارد) : کان صاباً آل حتی امّطلا.
اصمعی (از لسان العرب از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انتطال

(اِ ثِ)

اندکی ریختن. (ناظم الاطباء) : انتطل من الزق، اندکی ریخت از آن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اندک اندک چکانیدن یا ریختن آب از مشک و کوزه. (آنندراج) ، تنحّی. (از اقرب الموارد) ، افتادن مو. (از اقرب الموارد). بیوفتیدن برگ از درخت و موی از عضو، رانده شدن. (تاج المصادر بیهقی). طرد شدن. (از اقرب الموارد) ، نیست شدن. (تاج المصادر بیهقی) (غیاث اللغات) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). ضد ثبوت. (از اقرب الموارد). از میان رفتن. (فرهنگ فارسی معین) ، نیست کردن. (غیاث اللغات) ، بی گناهی نمودن، بیرون شدن. (تاج المصادر بیهقی).
- سالبۀ بانتفاء موضوع، آنکه موضوع ندارد. (فرهنگ علوم سجادی). (اصطلاح منطق) سلب نسبت حکمیۀ محمول است از موضوع، از آن جهت که موضوع در خارج وجود ندارد تا محمول بر آن ثابت باشد. مقابل سالبۀ بانتفاء محمول. (از فرهنگ فارسی معین، ذیل سالبه). و رجوع به سالبه و موضوع و محمول شود

لغت نامه دهخدا

امتسال

(اِ)

شمشیر از نیام برکشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شمشیر از غلاف بیرون آوردن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از المنجد). امتساخ. امتساح

لغت نامه دهخدا

امتشال

(اِدْ دِ)

شمشیر از نیام برکشیدن. (آنندراج) (از اقرب الموارد). شمشیر برکشیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

امتطاء

(اِدْ دِ)

بارگی ساختن ستور را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

امتطاح

(اِ)

بلند و بسیار گردیدن آب رودبار. (ناظم الاطباء). بسیار و بلند شدن آب سیلگاه. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) ، در ایام منیه بودن ناقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به این معنی بطور مجهول استعمال میشود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

امتقال

(اِ رِ)

بار بار فرو رفتن در آب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بدفعات در آب فرو رفتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

امتلال

(اِ)

بکیش و شریعت درآمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). داخل شدن در دینی. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

امتهال

(اِ)

مهلت و فرصت دادن. (غیاث اللغات). مهلت دادن. زمان دادن.