معنی اللذیون - جستجوی لغت در جدول جو

اللذیون(اَلْ لَ ذَیْ یو)

لغت نامه دهخدا

الهیون

حکمایی که در دانش خداشناسی بحث کرده اند، حکمای الهی

فرهنگ فارسی عمید

اکلیون

انگلیون، انجیل، دیبای هفت رنگ، ارژنگ

فرهنگ فارسی عمید

الاهیون

الهیون، حکمایی که در دانش خداشناسی بحث کرده اند، حکمای الهی

فرهنگ فارسی عمید

اللذان

(اَلْ لَ نِ / اَلْ لَ ذانْ نِ)

آن دو مذکر که. (ترجمان علامۀ تهذیب عادل). تثنیۀ الذی در حالت رفع. آن دو مرد که. (از اقرب الموارد). آن دو که. دو چیزی که. رجوع به الّذی شود

لغت نامه دهخدا

الهیون

(اِ لا هی یو)

جمع واژۀ ال̍هی ّ در حالت رفع. الهیین. رجوع به الهی شود، در تداول مردم اراک، گوشت آویزان زیر گلوی گاو

لغت نامه دهخدا

النیون

(اِ لِ)

راسن و زنجبیل شامی. (ناظم الاطباء) (لکلرک ج 1 ص 153) ، نیک دویدن اسب. (مصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج). سخت تاختن اسب چنانکه گرد برانگیزد. (از اقرب الموارد) ، پیاپی درخشیدن برق. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، تشویق و تهییج کسی بکاری: الهبه للامر، هیّجه له. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

الکیون

(اَ)

السیون. نام جزیره ای است در اقیانوس کبیر در قطعۀ میکرونزی و شمال جزایر مارشال. (از قاموس الاعلام ترکی ج 1 ص 311)

لغت نامه دهخدا

اللذیا

(اَلْ لَ ذَیْ یا)

مصغر الّذی. (از اقرب الموارد). رجوع به الذی شود

لغت نامه دهخدا

لیذیون

به لغت یونانی رستنیی باشد دوائی که آن را شیتره گویند و شیطرج معرب آن است. (برهان). رجوع به لبیذیون شود

لغت نامه دهخدا

اللتین

(اَلْ لَ تَ نِ)

آن دو مؤنث که. (ترجمان علامۀ تهذیب عادل). تثنیۀ التی در حال نصب و جر. آن دو زن که. رجوع به التی و الذی شود

لغت نامه دهخدا

اگلیون

(اَ گَلْ)

پارچۀ ابریشمی هفت رنگ.

لغت نامه دهخدا

لوذیون

مردم لوذیه، لیدیه، (النقود العربیه ص 87 و 88)

لغت نامه دهخدا

الذین

(اَلْ لَ نَ)

آن مردان. آن جماعت مذکر. مردانی که. کسانی که. جمع واژۀ الّذی. رجوع به الّذی شود.

لغت نامه دهخدا

الذین

(اَلْ لَ ذَ نِ)

تثنیۀ الّذی. آن دومذکر. آن دو که. دو مردی که. رجوع به الّذی شود

لغت نامه دهخدا

الذون

(اَلْ لَنَ)

رجوع به الّذی و اللّذون شود، سیر چرانیدن گوسپندان را. (منتهی الارب) (آنندراج). سیر چرانیدن گوسفندان یا ستوران دیگر را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

الیون

(اَ)

پایتخت قدیم مملکت مصر، که پس از فتح مسلمانان فسطاط نامیده شد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اکلیون

(اَ کَلْ)

صفحۀ نقاشی مانی، (اصطلاح عروض) نام بحری است که وزنش هشت بار مفتعلان است. (از کشاف اصطلاحات الفنون) ، (اصطلاح تصوف) هر که در وی جمعیت الهیه بجمیع اسما و صفات اکثر بود اکمل باشد و هر که را حظ از اسماء الهیه اقل بود انقص باشد و از مرتبۀ خلافت ابعد. (از کشاف اصطلاحات الفنون)

لغت نامه دهخدا

اللذیان

(اَلْ لَ ذَیْ یا نِ)

تثنیۀ اللّذیّا که مصغر الذی است. رجوع به اقرب الموارد و ’الذی’ شود

لغت نامه دهخدا

اللتیان

(اَلْ لَ تَیْ یا نِ)

تثنیۀ اللّتیّا که مصغر التی است. رجوع به اقرب الموارد و اللتیا و التی شود

لغت نامه دهخدا

الانیون

(اِ)

ازکتاب دیسقوریدس و آن راسن است. غافقی در رسالۀ تریاق منسوب به جالینوس گفته است آن داروئی است در سرزمینی که آن را طریا نامند. مردم آن بلاد آن دارو را کنده و بر نوک تیرها مالند و اگر آن تیر به آدمی رسد واو را خون آلود سازد برجای بمیرد و اگر از آن بخورد، نجات یابد و گاهی از آن تیرها به شتر افکنند و بمیرد ولی اگر از آن بخورد باکی بر او نیست. (مفردات ابن بیطار ج 2ص 54) ، خطمی صحرائی. (برهان)

لغت نامه دهخدا

اللذین

(اَلْ لَ ذَ نِ)

آن دو مذکر که. (ترجمان علامۀ تهذیب عادل). تثنیۀ الذی در حالت نصب و جر. آن دو مرد که. آن دو که. رجوع به الذی شود

لغت نامه دهخدا

اللذی

(اَلْلَ)

صورتی از الّذی. (از اقرب الموارد). رجوع به الذی شود

لغت نامه دهخدا