معنی الغو - جستجوی لغت در جدول جو

الغو

لغت نامه دهخدا

لغو

باطل کردن، باطل، بی فایده، سخن بیهوده

فرهنگ فارسی عمید

الغ

بزرگ، والامقام، بزرگوار، برای مثال مؤمن و ترسا جهود و گبر و مغ / جمله را رو سوی آن سلطان الغ (مولوی - ۹۴۰)

فرهنگ فارسی عمید

الغا

لغو کردن، باطل کردن، از شمار افکندن

فرهنگ فارسی عمید

الگو

شکل چیزی که از کاغذ یا مقوا بریده باشند، مثل الگوی لباس که خیاط از روی آن پارچه را می برد، روبر، نمونه، سرمشق، نمونه

فرهنگ فارسی عمید

الو

شعلۀ آتش، زبانۀ آتش

فرهنگ فارسی عمید

الاو

شعلۀ آتش، زبانۀ آتش

فرهنگ فارسی عمید

الغز

(اَ غَ)

ابن الغز، مردی که نام او سعد یا عروه یا حارث بوده است. در مثل گویند: انکح من ابن الغز، و این مرد در داشتن مال فراوان و بزرگی نره ضرب المثل است. (از مجمع الامثال میدانی ذیل ’انکح’ و ’اجمل’) (از ناظم الاطباء) ، تختۀ اول. (شرفنامۀ منیری) (مؤید الفضلاء) (فرهنگ شعوری). مراد لوحۀ اول درس است. الف بی تی، کنایه از لوح و قلم و کرسی. (هفت قلزم) (انجمن آرا) (برهان قاطع) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

الغوخان

رجوع به الغو شود، کنایه از هر چیز خمیده. (انجمن آرا). کنایه از چیز کج، زیرا الف خط کوفی کج است. (از غیاث اللغات). کنایه از هر چیز کج. (برهان قاطع) :
آنچه از آن مال در این صوفی است
میم مطوق الف کوفی است.
نظامی.
رجوع به الف کوفیان شود، کنایه از قضیب و آلت تناسلی. (برهان قاطع) (غیاث اللغات) (آنندراج) (انجمن آرا). ذکر. (مؤیدالفضلاء). الفیه. الفینه. رجوع به مجموعۀ مترادفات ص 17 شود

رجوع به الغو شود، کنایه از هر چیز خمیده. (انجمن آرا). کنایه از چیز کج، زیرا الف خط کوفی کج است. (از غیاث اللغات). کنایه از هر چیز کج. (برهان قاطع) :
آنچه از آن مال در این صوفی است
میم مطوق الف کوفی است.
نظامی.
رجوع به الف کوفیان شود، کنایه از قضیب و آلت تناسلی. (برهان قاطع) (غیاث اللغات) (آنندراج) (انجمن آرا). ذَکَر. (مؤیدالفضلاء). الفیه. الفینه. رجوع به مجموعۀ مترادفات ص 17 شود

لغت نامه دهخدا

الغوزه

(اُ زَ)

چیستان. (منتهی الارب). بمعنی لغز. (اقرب الموارد). لغز. لغز. لغز. لغیزاء. لغّیزاء. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

الغونه

(اَ نَ)

مخفف آلغونه. امروزه سرخاب گویند. (فرهنگ نظام). العونه یا الگونه، سرخی که زنان بر روی مالند. (آنندراج) (فرهنگ شعوری ورق 128 ب) (مؤید الفضلاء)

لغت نامه دهخدا

الغوث

(اَ غَ)

. پناه میبرم. فریاد از. داد از

لغت نامه دهخدا

الگو

(اُ)

روبر. مدل.

لغت نامه دهخدا

الغی

(اُل لُ)

نوعی انگور. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

الوغ

(اُ)

الغ. کلان و بزرگ، مقابل کوچک. (آنندراج). رجوع به الغ شود

لغت نامه دهخدا

الاو

(اَ)

آتش شعله ناک. (برهان). آتش. (رشیدی) (جهانگیری). ا لو:
ترا ای خواجه گر هیزم نباشد
دم سرما که هنگام الاو است
سواد شعر طوسی را طلب کن
بسوزانش که او سرگین گاو است.
مولانا طوسی (از رشیدی) ، جمع واژۀ لبب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

آلغو

نام محلی کنار راه تبریز و مراغه میان شورکول و روشت در 113500گزی تبریز

لغت نامه دهخدا

الغش

(اُ غِ)

دعاء نیک، فرغش ضد آن. (شرفنامۀ منیری). در ترکی آذربایجانی آلقش و آلقشلاماق گویند بمعنی دعاء نیک و تحسین و تشویق

لغت نامه دهخدا