معنی اقدسی - جستجوی لغت در جدول جو

اقدسی

لغت نامه دهخدا

قدسی

(دخترانه)

مقدس، فرشته، بهشتی، روحانی، ملکوتی، قدس (عربی + ی (فارسی)، منسوب به قدس

فرهنگ نامهای ایرانی

اقدس

(دخترانه)

پاک تر، مقدس تر

فرهنگ نامهای ایرانی

مقدسی

از مردم بیت المقدس

فرهنگ فارسی عمید

قدسی

بهشتی، پاک و مقدس

فرهنگ فارسی عمید

اقدس

مقدس تر، منزه تر، پاک تر، پاکیزه تر، عنوانی احترام آمیز برای بزرگان

فرهنگ فارسی عمید

قدسی

(قُ)

میر قدسی، از شاعران و از مردم تفرش است. او راست:
از نگاه گرم من برخود به صد دل عاشق است
دیده در آئینۀ چشمم مگر رخسار خویش.
###
شوق نگذارد کزو یکبارگی دل برکنم
ورنه با این ناتوانی مردنم دشوار نیست.
###
زدن خنجر و مرهم طلبیدن ز رقیب
بر سر زخم دلم خنجردیگر زدن است
خون طلب کردن از آن شوخ ستمگر قدسی
آتش رشک به هنگامۀ محشر زدن است.
(تذکرۀ مجمعالخواص ص 100 و 101)

لغت نامه دهخدا

قدسی

(قُ)

فرشته، روحانی، صالح و نیکوکار.
- حدیث قدسی، حدیثی که خدا فرموده است بیرون از قرآن. برای تاریخچۀ حدیثهای قدسی و ادعیۀ سر رجوع به فهرست کتاب خانه دانشگاه ج 1 ص 130- 133 و الذریعه ج 1 ص 278 و کلمه حدیث در این لغتنامه شود.
- شاهد قدسی:
ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت
وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت.
حافظ.
- طایر قدسی. رجوع به طائر قدسی شود:
اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید.
حافظ.
- رطل قدسی، مانند رطل خلیلی و رطل نابلسی هشتصد درهم است. (معالم القربه فی احکام الحسبه ص 81)

لغت نامه دهخدا

اقدس

(اَ دَ)

یکی از شعرای فارسی گوی هندوستان است. پاره ای ازمنظومه ها و اشعار از وی یادگار مانده. از او است:
درآن گلشن شمار بید مجنون
ز تار زلف لیلی بود افزون.
(از قاموس الاعلام) ، قرارنامه، تمسک. (ناظم الاطباء) ، نوشته ای که کسی نویسد و بموجب آن چیزی را بر عهدۀ خود اثبات کند. رجوع به اقرار و ترکیبات آن شود

لغت نامه دهخدا

ادسی

(اُ دُ)

آتنائیس. ملکۀ روم شرقی متولد به اثینه، زوجه تئودز دوم (در حدود 401- 460م.)

لغت نامه دهخدا

اقدسیه

(اَ دَ سی یَ)

دهی جزء بخش شمیران شهرستان تهران در شمال تهران از قراء خوش آب و هوای شمیران و محل اردوگاه تابستانی دانشکدۀ افسری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

مقدسی

(مَ دِ / مُ قَدْ دَ)

محمد بن احمد بن ابی بکر البناء ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوعبدالله (336- 375 یا 380 هجری قمری) جغرافیادان و سیاح معروف. در بیت المقدس متولد شد، به تجارت پرداخت وبه اکثر بلاد اسلام سفر کرد و کتاب معروف خود احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم را در جغرافیا تألیف نمود. و رجوع به اعلام زرکلی و ریحانهالادب ج 5 ص 372 و معجم المطبوعات ج 2 ص 1773 و بشاری ابوعبدالله المقدسی شود
ابوسلیمان محمد بن معشر البستی یکی از نویسندگان رسائل اخوان الصفا بوده است. و رجوع به تاریخ الحکماء قفطی ص 83 وتاریخ علوم عقلی تألیف دکترصفا ص 298 و اخوان الصفا شود

لغت نامه دهخدا

مقدسی

(مَ دِ سی ی / مُ قَدْ دَ سی ی)

منسوب به بیت المقدس. ج، مقادسه. (ناظم الاطباء). منسوب به بیت المقدس (ب تل م د / ب تل م ق د د) . (اقرب الموارد). منسوب است به بیت المقدس که از شهرهای مشهور است. (ازانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

مقدسی

(مُ قَدْ دَ)

پاکی و پارسایی. (ناظم الاطباء). مقدس بودن. حالت و چگونگی مقدس. و رجوع به مقدس شود

لغت نامه دهخدا

قادسی

(دِ سی ی)

رستم بن اسامه، مکنی به ابونعمان. وی از ابوالاحوص و علی بن مسهر و ابوبکر بن عباس و ابوخالد احمر و عمار بن سیف و عیسی بن یونس روایت کند. ابوحاتم از او حدیث شنیده و در مکه و قادسیه نوشته است. (الانساب سمعانی)
علی بن احمد قطان. از عبدالحمید بن صالح روایت کرده و جعفر بن محمد بن نصیر خلدی از او روایت کند. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا