معنی اقارع - جستجوی لغت در جدول جو

اقارع(اَ رِ)

لغت نامه دهخدا

اقرع

شمشیر نیکوآهن

فرهنگ فارسی عمید

قارع

کوبنده، کوبندۀ در، فال زننده، به قرعه، قرعه کشنده

فرهنگ فارسی عمید

اقارب

اقرب، خویشان، بستگان، نزدیکان

فرهنگ فارسی عمید

اکارع

(اَ رِ)

جمع واژۀ کراع. پاچه های گاو و گوسفند. (از فرهنگ فارسی معین). (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (غیاث اللغات) (از صراح اللغه) (آنندراج). جمع واژۀ کراع و بفارسی پاچه نامند و بهترین آن پاچۀ گوسفند و بز یکساله است لزج و دیرهضم و بعد از هضم مولد خلط صالح رقیق و معتدل الغذاء. (از تحفۀ حکیم مؤمن) (از تذکرۀ داود ضریر انطاکی).

جَمعِ واژۀ کراع. پاچه های گاو و گوسفند. (از فرهنگ فارسی معین). (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (غیاث اللغات) (از صراح اللغه) (آنندراج). جَمعِ واژۀ کراع و بفارسی پاچه نامند و بهترین آن پاچۀ گوسفند و بز یکساله است لزج و دیرهضم و بعد از هضم مولد خلط صالح رقیق و معتدل الغذاء. (از تحفۀ حکیم مؤمن) (از تذکرۀ داود ضریر انطاکی).

لغت نامه دهخدا

اقرع

(اَ رَ)

کل. (مهذب الاسماء) (آنندراج) (غیاث اللغات) (شرح نصاب). مردکل (کچل) که موی سر او بعلتی افتاده باشد. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

مقارع

(مَ رِ)

جمع واژۀ مقرعه. (دهار) (ناظم الاطباء). رجوع به مقرعه شود

لغت نامه دهخدا

مقارع

(مُ رِ)

غالب و مغلوب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط) ، مهتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سید. (محیط المحیط) ، خصم و حریف. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تقارع

(تَ بَذْ ذُ)

بهم بر (باهم) قرعه زدن. (زوزنی) (مجمل اللغه). میان همدیگر قرعه زدن (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، باهم شمشیر زدن. (زوزنی). نیزه زدن به یکدیگر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اقارب

(اَ رِ)

جمع واژۀ قریب، زشت یافتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اقراع

(اِ)

بازایستادن از کاری. (آنندراج) ، ورترنجیده شدن و نهان کردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اقاطع

(اَ طِ)

جمع واژۀ قطیع. (منتهی الارب). گله های گوسفندان و ستوران و رمۀگاوان.

لغت نامه دهخدا

اضارع

(اَ رِ)

برکه ای است از کنده های اعراب در سمت غربی راه حاجیان که متنبّی آنرا در این بیت آورده است:
و مسی الجمیعی دئدأها
و غادی الاضارع ثم الدنا.
(از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اضارع

(اَ رِ)

جمع واژۀ اضرع. (از معجم البلدان). رجوع به اضرع شود

لغت نامه دهخدا

قارع

(رِ)

نعت فاعلی از قرع. کوبنده. کوبندۀ در، فال زننده به قرعه. قرعه کشنده. (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، کسی که موی سر او به علتی ریخته باشد، قبول کننده مشورت، کسی که بازایستد از آنچه فرمایند. (آنندراج) ، مقابل مقروع، اصطلاح موسیقی است که در باب اسباب اهتزاز از آن یاد میشود. مؤلف مجمع الادوار گوید اسباب اهتزاز هرگونه مصادمه است بین قارع ومقروع. چون دو جسم مصادمه کنند هر دو به صدا درآیندو اگر در هر دو موجبات اهتزاز موجود باشد هر دو در مایۀ خود نغمه ایجاد کنند و نغمۀ هر دو به گوش رسداما آنجا که اهتزاز یک جسم مستهلک باشد نغمۀ مقروع شنیده شود از این رو ابونصر مطلقا نغمه را به مزحوم (مقروع) نسبت داده است. (مجمع الادوار هدایت ص 24)

لغت نامه دهخدا