معنی افراز در فرهنگ فارسی عمید

پسوند متصل به واژه به معنای افراخته مثلاً سرافراز، گردن افراز، مقابلِ نشیب، فراز، بالا

معنی افراز در لغت نامه دهخدا

جدا کردن چیزی. (آنندراج). جدا کردن و تمیز دادن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

معنی افراز در لغت نامه دهخدا

بلندی. (برهان) (شرفنامۀ منیری). بمعنی بالا باشد. (فرهنگ اسدی). بلندی. (آنندراج) (هفت قلزم). بلندی و قله. (ناظم الاطباء). بمعنی بالا و فراز مقابل نشیب. (از شعوری) :، از افراز چون کژ بگردد سپهر، نه تندی بکار آید از این نه مهر.، فردوسی.، یکی تل بد از گوشۀ ره بلند، بر افراز تل برشد آن هوشمند.، فردوسی.، کز اسبان تو بارۀ دستکش، کجا برخرامد بر افراز خوش.، فردوسی.، خروشان و جوشان و دل پرنهیب، بر افراز سر برکشید از نشیب.، فردوسی.، عنان رخش را داد و بنهاد روی، نه افراز دید از سیاهی نه جوی.، فردوسی.، زبس رفعتش شاهباز خرد، نیارد بر افراز او برپرد.، لبیبی.، نماز دیگر برنشست (سبکتگین) و در آن صحرا میگشت و همه اعیان با وی و جای آن در صحرا و افرازها و کوهپایه ها بود. (تاریخ بیهقی ص 198).، چو اسب اندر افراز و شیب افکنم، چو او من بزخم رکیب افکنم.، (گرشاسب نامه).، کمند و کمان دادشان ساز جنگ، زره زیر و ز افراز چرم پلنگ.، (گرشاسب نامه).، تا بر افراز باشد و به نشیب، آتش و آب وا ره رفتار.، ابوالفرج رونی.، و جمله پشته ها و نشیب و افراز آن ولایت بغلّه بکارند. بعض کی پشته ها و افرازهاباشد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 144).، آسمان گون قصبی بسته بر افراز قمر، ز آسمان وز قمرش خوبتر آن روی و قصب.، سنائی.، باره در زیر او چو هیکل چرخ، چتر از افراز سر چو خرمن ماه.، (از تاج المآثر).، - افراز آب، ماوراءالنهر. (یادداشت مؤلف).، - افراز تخت، بالای تخت. روی تخت:، ملک آمد و تخت زرین نهاد، بر افراز آن تخت بنشست شاد.، فردوسی.، بیاورد موبد ورا شادمان، نشاندش بر افراز تخت کیان.، فردوسی.، سوی قبۀ داد شدنیک بخت، چو جم شد نشست او بر افراز تخت.، فردوسی.، - افراز دار، بالای دار. بر دار. روی دار:، شاه سخن منم شعرا دزد گنج من، بس دزد را که شاه بر افراز دار کرد.، خاقانی.، - افراز زین، بالای زین. روی زین:، بنیروی یزدان جان آفرین، سواری نمانم بر افراز زین.، فردوسی.، - افراز که و افراز کوه، بالای کوه. بلندی کوه:، که آیم بر افراز کُه چون پلنگ، نه دژ ماند آنگه نه کهسار و سنگ.، فردوسی.، نگه کرد سیمرغ ز افراز کوه، بدانست چون دید سام و گروه.، فردوسی.، چو روی زمین گشت چون پر زاغ، از افراز کوه اندرآمد چراغ.، فردوسی.، همی تافت چون مه میان گروه، و یا مهر تابان بر افراز کوه.، فردوسی.،

معنی افراز در فرهنگ فارسی معین

بلندی، فراز، کرسی، منبر

معنی افراز در فرهنگ فارسی معین

جدا کردن، بیرون دادن

معنی افراز - جستجوی لغت در جدول جو

افراز

فرهنگ فارسی عمید

افراز(اَ رَ)

لغت نامه دهخدا

افراز(اَ)

لغت نامه دهخدا

افراز

فرهنگ لغت هوشیار

افراز((اَ))

فرهنگ فارسی معین

افراز((اِ))

فرهنگ فارسی معین

افراز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

افروز

(دخترانه)

ریشه افرختن

فرهنگ نامهای ایرانی

ابراز

ظاهر ساختن، آشکار کردن، بیرون آوردن

فرهنگ فارسی عمید

افراخ

فرخ ها، جوجه ها، جمع واژۀ فرخ

فرهنگ فارسی عمید

افرازی

(اَ)

بلندی. ارتفاع:
ای دیو دوان چرا نمی بینی
از جهل نشیب دهر از افرازی.
ناصرخسرو.

لغت نامه دهخدا

افرازه

(اَ زَ / زِ)

شعلۀ آتش. فتیله. (از فرهنگ جهانگیری) :
کنم ز آتش طبع توافرازه بلند
ز آفرین تو اگر باشد افروزۀ من.
سوزنی.
نرم گشته به بوس و لابۀ من
گرم گشته به افرازۀ من.
سوزنی.
- آتش افرازه، افرازندۀ آتش. آتش زنه. آنچه آتش را فروزد

لغت نامه دهخدا

افراش

باز ایستادن، دشیاد (غیبت کردن) زشت یادی، تیز کردن، ویستر گستردن (ویسترگ فرش)

معنی افراز - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما