- افذ(اَ ف ذذ)
تیر قمار بی پر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، کنایه از دویدن است.
- ، چیزی که بزیر پا اندازند.
- ، بطور استعاره فقیر و بیچاره را گویند. (از فرهنگ جهانگیری)
- ، چیزی که بزیر پا اندازند.
- ، بطور استعاره فقیر و بیچاره را گویند. (از فرهنگ جهانگیری)
