معنی افجاج - جستجوی لغت در جدول جو

جمع واژۀ فوج، بمعنی گروه. (آنندراج) (از منتهی الارب). جماعات. گروهها. طوائف: افواج ترکمانان پیدا آمدند که مگر بدانجا مقام کرده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 627). و رجوع به فوج شود

لغت نامه دهخدا

افجار

(اِ)

در پگاه درآمدن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). در وقت صبح شدن. (المصادر زوزنی).

لغت نامه دهخدا

افجاء

(اِثْ)

گشاده و فراخ ساختن نفقه بر عیال. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، فرزند نیکو آوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افجاء

(اَ)

جمع واژۀ فجا. ابازیر. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

افثاج

(اِ یَ)

گذاشتن، بشتاب تر. اذرع. اسرع. (یادداشت بخط مؤلف).
- امثال:
افحش من فاسیه، و هی الخنفساء اذا حرکوها فست فانتنت القوم بخبث ریحها. (از امالی قالی بنقل سیوطی).
افحش من فالیه الافاعی. هما اسمان لدویبه شبیهه بالخنفساء لایملک الفساد.
افحش من کلب. (از مجمع الامثال میدانی)

لغت نامه دهخدا

انفجاج

(اِ تِ)

بلند شدن زه کمان. (ناظم الاطباء). دور شدن زه از قبضۀ کمان. (از اقرب الموارد). و رجوع به منفجه شود

لغت نامه دهخدا

افراج

(اِ رِ)

گذاشتن و یکسو شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). راه دادن. (المصادر زوزنی). راه وادادن. (تاج المصادر بیهقی). بازگذاشتن راه را. (از اقرب الموارد). گذاشتن و یکسو شدن و واگشادن. (آنندراج) ، آراستن. زیب دادن. خوش کردن. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آراستن. خوش کردن. (مؤید) (شرفنامۀ منیری). زیب دادن و آراستن. مرادف آفرندیدن. (میرزا ابراهیم) ، آلائیدن. (شرفنامۀ منیری) (مؤید)

لغت نامه دهخدا

احجاج

(طَ لَ / لِ نَ)

به حج فرستادن

لغت نامه دهخدا

الجاج

(اِ تِ)

بانگ کردن شتر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ازجاج

آهن در بن نیزه کردن. زج ّ در نیزه کردن. آهن را در بن نیزه درآوردن. (ازمنتهی الارب). زج کردن نیزه. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

اضجاج

(نَ لَ / لِ خوا / خا)

اضجاج قوم، فریاد برآوردن و بانگ و غوغا کردن آنان. (از اقرب الموارد). بانگ و فریاد کردن و غوغا نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اعجاج

نیک وزیدن باد و گرد گرفتن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سخت برآمدن باد و غبار پراکندن آن. (از اقرب الموارد). بمعنای عج ّ و عجیج است در تمام معانی. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه).

لغت نامه دهخدا

ارجاج

(کَ اَ)

ارجاج فرس، نزدیک بزادن رسیدن اسب. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

انجاج

(اِنْ نِ)

حب انجاج، حبی است مرکب هندیان را که در فالج و لقوه و صرع و رعده و خشکی اعصاب بکار است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

امجاج

(اِ)

برفتار آمدن اسب پیش از دویدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، فربه گردیدن گوسفند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). فربه شدن. (تاج المصادر بیهقی) ، تر گشتن چوب و روان گردیدن آب در آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پر مغز شدن دانۀ کشت. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). روان گردیدن آرد در کشت. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا