معنی اغواث - جستجوی لغت در جدول جو

اغواث

لغت نامه دهخدا

ارواث

روث ها، سرگین ها، جمع واژۀ روث

فرهنگ فارسی عمید

اغوا

گمراه ساختن، از راه به در بردن، گول زدن

فرهنگ فارسی عمید

اغوال

غول ها، آغل ها، غارها، جمع واژۀ غول

فرهنگ فارسی عمید

اغوار

غارها، جمع واژۀ غار، شکاف های معمولاً وسیع و عمیق در زیر زمین یا داخل کوه که در اثر انحلال مواد داخلی آن یا حرکات پوستۀ زمین به وجود می آید

فرهنگ فارسی عمید

اغوار

(اَ)

جمع واژۀ غار، یعنی سمج که در کوه باشد یا جای نشیب در آن یا هر زمین پست هموار یا سوراخ زمین و کوه بزرگ که در آن جانور وحشی جای گیرد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غیران. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

جَمعِ واژۀ غار، یعنی سمج که در کوه باشد یا جای نشیب در آن یا هر زمین پست هموار یا سوراخ زمین و کوه بزرگ که در آن جانور وحشی جای گیرد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غیران. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

غواث

(غَ)

بمعنی غواث. فراء گوید: از اصوات جزء غواث چیزی بفتح اول نیامده است. (از اقرب الموارد). غوث. رجوع به غواث شود، توشه. زاد. (در لغت یمن). (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غواث

(غُ)

فریاد و نالش. فتح غین در آن شاذ است چه در اصوات چیزی بفتح نیامده جز این کلمه، و معمولاً بضم می آیند مانند بکاءو دعاء، و بکسر مانند نداء و صیاح. فراء گوید: اجاب اﷲ غواثه. (از منتهی الارب) (آنندراج). اسم است از تغویث، یعنی واغوثاه گفتن. غوث. (از اقرب الموارد)

فریاد و نالش. فتح غین در آن شاذ است چه در اصوات چیزی بفتح نیامده جز این کلمه، و معمولاً بضم می آیند مانند بکاءو دعاء، و بکسر مانند نداء و صیاح. فراء گوید: اجاب اﷲ غواثه. (از منتهی الارب) (آنندراج). اسم است از تغویث، یعنی واغوثاه گفتن. غَوث. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اغوا

(اِ)

مأخوذ از تازی. گمراهی. ضلالت. گمراه کردگی. اضلال. فریب. وسوسه. پند و نصیحت بد. برانگیختگی و تحریک و تحریض بر کارهای بد. (ناظم الاطباء). اغواء. گمراه ساختن و رجوع به اغواء شود: محمودیان از دم این مرد (غازی) می باز نشد و حیلت و تضریب و اغوا میکردند. (تاریخ بیهقی ص 230). امروز آن را (قدرخان) تربیت باید کرد تا... مجاملت در میانه بماندو اغوایی نکند. (تاریخ بیهقی). در اغواء و اغراء اوتحریض بر محارست و مغالبت ناصرالدین تضریبی می زد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 197). و هر یکی را بر قهر و قمع آن دیگری اغرا کرد و اغوا نمود. (تاریخ قم ص 8).
- اغوا کردن، اضلال کردن. گمراه کردن. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

الواث

(اِ)

گیاه تر در گیاه خشک رویانیدن زمین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اکواث

(اَکْ)

جمع واژۀ کوث. (منتهی الارب) (دهار) (ناظم الاطباء). رجوع به کوث شود، لرزیدن چوزه پیش مادر تا خورشش دهد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رنج و تعب رسیدن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اغواء

(اِتْ تِ)

گمراه گردانیدن. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گمراه کردن. (آنندراج) (از منتخب بنقل غیاث اللغات). بی راه کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از المصادر زوزنی). بگمراهی انداختن. (از اقرب الموارد). اضلال کردن. تسویل. (یادداشت بخط مؤلف) : اگر اختیار بدست من بودی و دیگران در اغراء و اغواء قوم سعی ننمودندی هرگز مفارقت جرجان اختیار نکردی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 118).

لغت نامه دهخدا

اغواط

(اَ)

جمع واژۀ غائط، زمین مغاک پست فراخ و نشیب که در آن کسی در کمین تواند نشست. (آنندراج). جمع واژۀ غائط، زمین مغاک پست فراخ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). غیاط. غیطان. غوط. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اغوال

(اَ)

جمع واژۀ غول، دیو بیابانی که از راه فریبد و هرچه بناگاه فروگیرد و هلاک کند. هلاک. بلا. سختی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به غول شود.
- انیاب اغوال، نیشهای غولان.
-

لغت نامه دهخدا

اغیاث

(اَ)

جمع واژۀ غیث، بمعنی باران و جز آن. (از اقرب الموارد) (المنجد). غیوث. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ارواث

(اَرْ)

جمع واژۀ روث و روثه، سرگین اسب: در آن ایام (قحط نیشابور) مردمی دیدمی که در مساقط ارواث تتبع وتفحص دانه ها کردندی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 326)

لغت نامه دهخدا