معنی اعین در لغت نامه دهخدا

وی آزادکردۀ سعد بن وقاص و از رجال حجاج بن یوسف بود. او حمام خوبی ساخت که آنرا حمام اعین گفتندی و بدین جهت شهرت یافت. (از قاموس الاعلام ترکی)، بهم آمیختن. (ناظم الاطباء). درهم آمیختن. (از برهان) (از آنندراج)، خیسانیدن. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از آنندراج)، برانگیزانیدن و تحریک نمودن. برانگیختن به جنگ. (ناظم الاطباء). برانگیزاندن و تحریک کردن بجنگ و حرب. (از برهان) (آنندراج). و رجوع به آغاردن شود، ابن اعین از طبیبان سرشناس سرزمین مصر بود و او را کتابی است در ’امراض العین و مداواتها’. وی بسال 385 هجری قمری درگذشت.. و رجوع به عیون الانباء و قاموس الاعلام ترکی شود، صدا وندا، ابتدای هر کار و آغاز. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان). مخفف آغاز. (فرهنگ نظام)، ابن هرثمه. از والیان سیستان بود. مؤلف تاریخ سیستان آرد: باز مأمون خراسان و سیستان داد و اعین بن هرثمه عمر بن الهیثم را اینجا فرستاد. (تاریخ سیستان ص 176). در عیون الانباء اعین بن هرثمه بن اعین ضبط شده. رجوع بکتاب مزبور ج 1 ص 161 شود

معنی اعین در لغت نامه دهخدا

قلعه ایست به یمن. (منتهی الارب) (آنندراج). قلعه ای به یمن. (ناظم الاطباء). نام قریه ای است و گفته اند قلعه ایست به یمن، اﷲاعلم. (از معجم البلدان)، به غور یعنی بزمین نشیب رفتن. (آنندراج). به غور شدن و به غور درآمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درآمدن در غور: اغار الرجل، اتی الغور. (از اقرب الموارد)، سخت شتافتن. (آنندراج). سرعت کردن و شتابی نمودن در رفتار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). بشتاب رفتن. (از اقرب الموارد). و منه قولهم: ’اغرنا غاره الثعلب، اذا اسرع و دفع فی عدوه’. (از اقرب الموارد). و منه المثل: اشرق ثبیر کیما نغیر، ای نسرع الی النحر. (منتهی الارب)، به رشک آوردن کسی مر اهلش را. (ناظم الاطباء). اغار فلان اهله، ای تزوج علیها، یعنی به رشک آورد او را. (منتهی الارب). هوو آوردن بر سر زن: اغار اهله، تزوج علیها. (از اقرب الموارد)، سخت دویدن اسب و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سخت دویدن اسب در غارت و جز آن. (از اقرب الموارد). و منه: ’اغار اغارهالثعلب، اذا اسرع’. (منتهی الارب)، سخت تافتن رسن را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تابیدن ریسمان. (آنندراج). سخت تابیدن ریسمان. (از اقرب الموارد)، در جهان رفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رفتن در زمین: اغار زید، ذهب فی الارض. (از اقرب الموارد)، آمدن کسی را تا یاری وی نماید. (ناظم الاطباء). بنزدیک آمدن برای یاری نمودن او را: اغار فلان ببنی فلان و الی بنی فلان، جائهم لینصروه. (از اقرب الموارد)، فرورفتن چشم در مغاک. (آنندراج)، بغور رسیدن آوازه و شهرت: اغار صیته، بلغ الغور. (از اقرب الموارد)

معنی اعین در لغت نامه دهخدا

فراخ چشم. ج، عین (اصله فعل بالضم). (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). فراخ چشم. (المصادر زوزنی). فراخ چشم. مؤنث: عیناء. ج، عین. (مهذب الاسماء نسخۀ خطی).

معنی اعین در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ عَین، بمعنی چشم. اَعیان. عُیون. (منتهی الارب). جَمعِ واژۀ عین. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی). و رجوع به اعیان شود، نم کشیده و خیسیده، آمیخته و سرشته. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به آغار شود

معنی اعین در فرهنگ لغت هوشیار

جمع عین، فراخ، چشم

معنی اعین در فرهنگ فارسی معین

آن که سیاهی چشمش درشت باشد، فراخ چشم

معنی اعین - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی اعین در فرهنگ لغت هوشیار

جمع عین، فراخ، چشم

اعین

لغت نامه دهخدا

اعین

لغت نامه دهخدا

اعین

لغت نامه دهخدا

اعین

لغت نامه دهخدا

اعین

فرهنگ لغت هوشیار

اعین

فرهنگ فارسی معین

معین

(پسرانه)

یاریگر، کمک کننده، یاور

فرهنگ نامهای ایرانی

امین

(پسرانه)

مورد اطمینان، درستکار، لقب پیامبر (ص)، به صورت پسوند و پیشوند همراه با بعضی نامها می آید و نامجدید می سازد مانند محمد امین، امین عباس، و امین همایون

فرهنگ نامهای ایرانی

انین

آه و ناله، آه سوزناک

فرهنگ فارسی عمید

معین

مخصوص و مقرر شده، مشخص، معلوم

فرهنگ فارسی عمید

تعین

به چشم دیدن چیزی و به یقین پیوستن، لازم و محقق شدن امری یا چیزی، بزرگی و دارایی پیدا کردن، جاه، مقام و بزرگی داشتن

فرهنگ فارسی عمید

اعنی

یعنی. در تفسیر و توضیح مطلبی گفته می شود

فرهنگ فارسی عمید

معین

جاری، روان، آب چشمه که بر روی زمین جاری شود

فرهنگ فارسی عمید

اعیا

مانده کردن، خسته کردن، درمانده کردن کسی را در کار، دشوار شدن کار بر کسی، مانده شدن

فرهنگ فارسی عمید

امین

امانت دار، کسی که مردم به او اعتماد کنند، طرف اعتماد، درستکار

فرهنگ فارسی عمید

اعیان

ثروتمندان، اشراف، بزرگان، کسی که اخلاقی مانند اشراف و بزرگان دارد، اعیانی، بناها، ساختمان ها، اعیانی، مصالح ساختمان از قبیل سنگ، آجر، چوب، آهن، در، پنجره و امثال آن ها، عین

فرهنگ فارسی عمید

لعین

لعنت شده، نفرین شده، ملعون

فرهنگ فارسی عمید

معین

یاری کننده، یار، مددکار

فرهنگ فارسی عمید

اعینه

(اَ یِ نَ)

جمع واژۀ عیان. آهنی است در متاع فدان. عین. (منتهی الارب). رجوع به عیان شود

لغت نامه دهخدا

اعینی

(اَ یَ)

نام یکی از جدها است که بدو نسبت کنند. از آن جمله ابوعلی محمد بن علی محمد بن علی بن احمد اعینی طالقانی فقیه شافعی است. وی به سال پانصد و اندی در کرمان درگذشت

لغت نامه دهخدا

اعینی

(اَ یَ)

نسبت است به اعین بمعنی فراخی در چشم. (از لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

طعین

مجروح و در خسته به نیزه، طاعون زده

فرهنگ لغت هوشیار

اعیان

جمع عین، بزرگان اشراف

فرهنگ لغت هوشیار

تعین

بزرگی و دارائی پیدا کردن

فرهنگ لغت هوشیار

الین

نرم تر نرمخوتر

فرهنگ لغت هوشیار

اعلن

آشکارتر هویداتر

فرهنگ لغت هوشیار

اعنی

می آهنگم می خواهم بگویم (فعل متکلم وحده از مضارع بمعنی قصد میکنیم) کلمه ایست که در تفسیر و توضیح مطلبی گویند یعنی: مشتری آسمان جلال و منقبت اعنی خداوند خواجه جهان

فرهنگ لغت هوشیار

اعیا

مانده کردن خسته کردن، مانده شدن دشوار شدن کاربر کسی

فرهنگ لغت هوشیار

اعیط

دراز گردن، خود دار، دژ بلند، کوشک بلند

فرهنگ لغت هوشیار

اعبن

خوشریخت تر بلند بالا: مرد

فرهنگ لغت هوشیار

ازین

از چیز معهود یا مذکور ازین زین من هذا، مثل این مانند این: (و از آن امیرالمومنین هم از این معانی بود) (بیهقی)، برای اشاره وصف جنسی بکار میرود و غالبا پس از اسم یا صفتی که بعد از آن قرار میگیر یای نکره میاورند از این نوع از این قسم از این گونه: (از این مه پاره ای عابد فریبی م یک پیکری طاوس زیبی) (سعدی)

فرهنگ لغت هوشیار