معنی اعوس در لغت نامه دهخدا

آنکه وقت خنده و جز آن، کنج دهنش برآید. (منتهی الارب) (از آنندراج). آنکه در وقت خنده و جز آن، کنج دهنش برآید. (ناظم الاطباء). آنکه دارای عَوَس باشد. (از اقرب الموارد)، منسوب و متعلق به اعیان. (ناظم الاطباء).،، آنکه در مادر و پدر شریک باشند و اخیانی بالفتح و سکون خای معجمه بمعنی برادرانی که پدر هریک علیحده و مادر واحد باشد. و علایی بالفتح برادرانی که مادر هریک علیحده و پدرواحد باشد. (آنندراج).، - برادر اعیانی، برادر ابی و امی. (از یادداشت مؤلف). از بنوالاعیان آید بمعنی برادران صلبی و بطنی، پدر و مادری تنی. (یادداشت مؤلف). برادر رحمی. (ناظم الاطباء) : جلال الدین عبدالرحیم صدر برادر اعیانی مولانا شهاب الدین. (حبیب السیر ج 2 ص 213)

معنی اعوس در فرهنگ لغت هوشیار

بنگلدار کسی که در خنده گونه هایش گود شود

معنی اعوس - جستجوی لغت در جدول جو

اعوس

لغت نامه دهخدا

اعوس

فرهنگ لغت هوشیار

اروس

(دخترانه)

در اساطیر یونان، خدای عشق، سفید، درخشان، زیبا

فرهنگ نامهای ایرانی

اروس

ارس، روسیه، از مردم روسیه، روسی

فرهنگ فارسی عمید

اعوج

کج، ناراست، بدخوی

فرهنگ فارسی عمید

الوس

سفید، اسب سفید

فرهنگ فارسی عمید

اروس

متاع، آنچه بتوان خرید یا فروخت، کالا، اسباب، مال، برای مثال یک روز چارپای ببردستم از گله / روز دگر اروس و قماش از نهاندره (پوربهای جامی - لغتنامه - اروس)

فرهنگ فارسی عمید

اعور

کسی که یک چشمش نابینا شده باشد، یک چشم، در علم زیست شناسی رودۀ کور، جمع عور و عوران

فرهنگ فارسی عمید

اعجس

(اَ جَ)

سخت میان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اموس

(اَ)

تخمی باشد که بر روی نان پاشند و آنرانان خواه گویند، و با همزۀ ممدوده هم بنظر آمده است. (برهان قاطع) (آنندراج). و رجوع به نان خواه شود

لغت نامه دهخدا

اموس

(اُ)

یکی از پیغمبران قدیم بنی اسرائیل بود که در اواسط قرن هشتم قبل از میلاد زندگی میکرد. رجوع به دائره المعارف آریانا شود

لغت نامه دهخدا

اموس

(اُ)

جمع واژۀ امس. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به امس شود

لغت نامه دهخدا

اموس

(اِ)

نام کوهی است در تراکیه، اسکندر مقدونی در پای این کوه با بومیان آنجا جنگ کرد. رجوع به ایران باستان پیرنیا ج 2 ص 1227 شود

لغت نامه دهخدا

اشوس

(اَشْ وَ)

به گوشۀ چشم یا پلکها را فروخوابانیده و چشم را تنگ گرداننده نگرنده. ج، شوس. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه به گوشۀ چشم نگرد. (زوزنی). نگرندۀ به گوشۀ چشم از تکبر یا خشم. (از المنجد). آنکه بدنبال چشم نگرد از خشم یا از تکبر. (مهذب الاسماء) ، سپیدی دست و پای اسب، یقال: فرس حسن الاشی. (منتهی الارب)

به گوشۀ چشم یا پلکها را فروخوابانیده و چشم را تنگ گرداننده نگرنده. ج، شوس. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه به گوشۀ چشم نگرد. (زوزنی). نگرندۀ به گوشۀ چشم از تکبر یا خشم. (از المنجد). آنکه بدنبال چشم نگرد از خشم یا از تکبر. (مهذب الاسماء) ، سپیدی دست و پای اسب، یقال: فرس حَسَن الاشی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فاعوس

به عربی اسم حیه است، و وعل را نیز نامند، (فهرست مخزن الادویه)، مار، (اقرب الموارد)، سر نره، (آنندراج)، بلا و پیش آمد، کوزۀ سرتنگ که از آن آب خورند، نام یکی از بازیهای عرب، (از اقرب الموارد) (آنندراج)،
سنگین و سالمند از چهارپایان، (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ناعوس

ناعوس البحر، وسط دریا و لجۀ دریا و صحیح تر اینکه تحریف ناموس است، (معجم متن اللغه)، رجوع به ناموس شود

لغت نامه دهخدا

اکوس

جمع کاس، جامها

فرهنگ لغت هوشیار

انوس

سگ رام سگ ناگزنده خو گیرنده جانور

فرهنگ لغت هوشیار

فاعوس

مار، سر نره، پتیار (بلا)، بز کوهی، کوزه سر تنگ غلغلک

فرهنگ لغت هوشیار

احوس

دلاور بی باک

فرهنگ لغت هوشیار

اروس

کا متاع. روس، روسی از مردم روسیه

فرهنگ لغت هوشیار

اعور

مرد یک چشم، شخص تک چشم

فرهنگ لغت هوشیار

لعوس

خوردنی خوراکی دندانگیر گرگ، کم خور، آزمند

فرهنگ لغت هوشیار

قعوس

سالخورده رفتنی: مرد

فرهنگ لغت هوشیار

اعوذ

پناه میبرم (اشاره به: عوذ بالله من الشیطان الرجیم: آن پناهم من که مخلصهات بوذ تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ. (مثنوی) یا اعوذ بالله. پناه میبرم به خدا. یا اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. پناه میبرم بخدا از شیطان رانده (هنگام شروع بخواندن کلام الله و ابتدا بکاری بر زبان رانند)، یا اعونذ و الحمدلله. پناه میبرم (بخدا) و سپاس مرخدا یراست: اعوذ والحمد الله می خواندم چنانکه کسی پیش خداوندگار خود نشسته باشد

فرهنگ لغت هوشیار