معنی اطنان در لغت نامه دهخدا

اطنان ساق و ذراع به شمشیر، بریدن آنها بسرعت. (از متن اللغه). اطنان ساق، بریدن آن و مقصود آوای بریدن است. و گویند:ضربه فاطن ّ ذراعه و اطنت ذراعه اذا ندرت لانها تطن عن ذلک. (از اقرب الموارد). بریدن. گویند: ضربه بالسیف فاطن ساقه، ای قطعها. قال بعضهم یراد بذلک صوت القطع. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بریدن. (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی).

معنی اطنان در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ طُن ّ. (اقرب الموارد) (متن اللغه). جَمعِ واژۀ طَن ّ و طُن ّ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جَمعِ واژۀ طُن، اندام. (آنندراج). رجوع به طَن و طُن شود

معنی اطنان - جستجوی لغت در جدول جو

اطنان

لغت نامه دهخدا

اطنان

لغت نامه دهخدا

اشنان

گیاهی از خانوادۀ اسفناج با شاخه های باریک، برگ های ریز و طعم شور که معمولاً در شوره زارها می روید، خرند، آذربویه، اشنیان، خلخان، آذربو، شنانبرای مثال اشنانش بر نکرده سر از بادبان خاک / کز شعله سموم شدی در زمان شخار (اثیرالدین اخسیکتی - ۱۳۱)

گیاهی از خانوادۀ اسفناج با شاخه های باریک، برگ های ریز و طعم شور که معمولاً در شوره زارها می روید، خَرَند، آذَربویِه، اُشنَیان، خَلخان، آذَربو، شُنانبرای مِثال اشنانش بر نکرده سر از بادبان خاک / کز شعله سموم شدی در زمان شخار (اثیرالدین اخسیکتی - ۱۳۱)

فرهنگ فارسی عمید

اطناب

ریسمان ها

فرهنگ فارسی عمید

اطناب

دراز کردن سخن، پرگویی، طول کلام، مقابل ایجاز، در علوم ادبی به کار بردن لفظ بسیار برای معنی اندک

فرهنگ فارسی عمید

اسنان

سن ها، صحنه های نمایش تئاتر، جمع واژۀ سن

فرهنگ فارسی عمید

افنان

فنن ها، شاخۀ درخت ها، جمع واژۀ فنن

فرهنگ فارسی عمید

اطعان

یکدیگر را نیزه زدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). با یکدیگر نیزه زدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). نیزه زدن. (مؤید الفضلا).

لغت نامه دهخدا

اذنان

(اُ)

نامی از نامهای مردان عرب است و از جمله نام پدر سلیمان محدث، زرده های تخم مرغ، پیمانه های خاص اهل یمن. ج، اذاهب، اذاهیب

لغت نامه دهخدا

اذنان

(اُ ذُ / اُ)

تثنیۀ اذن. دو گوش. (مهذب الاسماء) ، دور گردانیدن او را. (منتهی الارب) ، ببر کردن. (؟) (زوزنی) ، زراندود کردن. (تاج المصادر بیهقی). زراندود کردن از بیرون. (غیاث) ، روان کردن. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

امنان

(اَ)

جمع واژۀ من ّ (واحد وزن). (از اقرب الموارد). رجوع به من ّ شود

لغت نامه دهخدا

امنان

(اَرر)

سست و مانده کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). ناتوان ساختن کسی و نیروی او را بردن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اظنان

(هََ جْوْ)

تهمت کردن کسی را. و از این معنی است قول ابن سیرین: لم یکن علی یظّن ﱡ فی قتل عثمان، ای یتهم. و هم گفتار شاعر:
و لا کل من یظننی انا معتب.
(منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
ظن. تظنﱡن. اظطنان. تظنیه (علی التحویل). (متن اللغه). اطّنان. (اقرب الموارد). و رجوع به مصادر مذکور شود. اصل کلمه اظتنان بود (از باب افتعال) ، تاء به طاء بدل شد و ادغام گشت بدینسان: اظطنان، سپس طا به ظا بدل گشت و ادغام شد و بصورت اظّنان درآمد. (اقرب الموارد). متهم ساختن کسی را. (از متن اللغه)

تهمت کردن کسی را. و از این معنی است قول ابن سیرین: لم یکن علی یُظَّن ﱡ فی قتل عثمان، ای یتهم. و هم گفتار شاعر:
و لا کل من یظننی انا معتب.
(منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
ظن. تَظَنﱡن. اظطنان. تظنیه (علی التحویل). (متن اللغه). اِطِّنان. (اقرب الموارد). و رجوع به مصادر مذکور شود. اصل کلمه اظتنان بود (از باب افتعال) ، تاء به طاء بدل شد و ادغام گشت بدینسان: اظطنان، سپس طا به ظا بدل گشت و ادغام شد و بصورت اِظِّنان درآمد. (اقرب الموارد). متهم ساختن کسی را. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

افنان

جمع فنن، شاخه ها، جمع فن، گونه ها گونه گون آوردن، جمع فنن شاخه ها

معنی اطنان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما