معنی اشقلون - جستجوی لغت در جدول جو

اشقلون

لغت نامه دهخدا

تسمه های سربی نازک به اندازه های مختلف که در چاپخانه لای سطرهای چیده شده می گذارند تا فاصلۀ مطلوب میان دو سطر پیدا شود، واحد طول سطر

فرهنگ فارسی عمید

قشقون

تسمۀ عقب پالان که روی ران ستور در زیر دم قرار می گیرد، پاردم، رانکی، پال دم

فرهنگ فارسی عمید

افیلون

درمنۀ کوهی

فرهنگ فارسی عمید

ارقطون

(اَ)

رجوع به ارقطیون شود

لغت نامه دهخدا

موقلون

گیاهی که اکلیل الملک نیز گویند، (ناظم الاطباء)، دارویی است که به تازی اکلیل الملک گویند، (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 373)، اسپرک، موفلون، رجوع به اکلیل الملک و اسپرک و موفلون شود

لغت نامه دهخدا

مشقلان

(مُ)

دهی از دهستان بافت در بخش هوراند است که در شهرستان اهر واقع است و120 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

شالقون

(لِ)

دهی از بخش شهرستان سراب. سکنۀ آن 701 تن است. آب آن از چاه، محصول آن غلات و بزرک است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

اشقون

اسم ترکی ریباس است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

افیلون

(اَ)

درمنۀ کوهی. (ناظم الاطباء) (آنندراج). اگر خاکستر آنرا با روغن بادام بر موضع ریش بمالند موی برآرد و آنرا بعربی شیح خوانند. (آنندراج) (برهان). مقل. (مؤید). شیح جبلی. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

ابولون

(اَ لُ)

نام جامه ای که برد بافتندی

لغت نامه دهخدا

ارقسون

(اَ ؟)

ترخان چینک نک (مغول) یکی از بزرگان مغول که در قوریلتای بزرگ تیمورقاآن حاضر بود. (جامعالتواریخ رشیدی چ بلوشه ج 2 ص 588 و ص 63 تعلیقات فرانسه)

لغت نامه دهخدا

ابیلون

(اَ)

ابیلین. جمع واژۀ ابیل.
- ابیل الأبیلین، لقب عیسی علیه السلام

لغت نامه دهخدا

اعقلین

(اَ قَ لَ)

تثنیۀ اعقل:
ای نهاده پای رفعت بر فلک
وی ربوده گوی عقل از اعقلین.
سعدی

لغت نامه دهخدا

اشقران

نام محلی است. حمدالله مستوفی در ذکر مسافت طرق آرد: از سنگان تا جوی مرغ کهتر شش فرسنگ، از او تا اشقران هفت فرسنگ، ازو تا تیران هفت فرسنگ، ازو تا جوی کوشک شش فرسنگ، ازو تا شهر اصفهان چهار فرسنگ. (نزهه القلوب ص 72). بنابراین محل مزبور در 20فرسنگی اصفهان واقع است

لغت نامه دهخدا

اشبخون

(اِ)

اشتحون (؟). گیاهی است لطیف و ترش. آب آنرا گیرند و با شکر شربت پزند. بسیار خوشمزه و نافع و دافع صفراست و در عربی ریباس گویند. (شعوری)

لغت نامه دهخدا

اشقیطن

(اَطَ)

دوای چشم. قطور. کحول. (دزی ج 1 ص 25)

لغت نامه دهخدا

املون

(اَ مِ)

نشاسته. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

اشعرون

(اَ عَ)

جمع واژۀ اشعر، بحذف یای نسبت، مانند یمانون بجای یمانیون. (از تاج العروس). اشعریون. رجوع به اشعریون شود

لغت نامه دهخدا

ارذلون

(اَ ذَ)

جمع واژۀ ارذل. زبون تران. ناکسان، متوحش گردیدن، بانگ کردن شتر، مضطر کردن کسی را به: ارزفه الیه، پیش درآمدن کسی را به: ارزف الیه، ارزاف ناقه، پویه دوانیدن آن: ارزفت الناقه

لغت نامه دهخدا

اشبلونه

شهری به اندلس. (حلل السندسیه ج 1 ص 180)

لغت نامه دهخدا

اشمیون

(اُ)

از قریه های بخارا یا محله ای است از آنجا. (انساب سمعانی) (مراصد الاطلاع) (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا