خاطر جمعی ناشی از رسیدن به یقین، تردید نداشتن در مورد چیزی، آرامش خاطر به دلیل اعتماد به کسی اطمینان دادن: خاطر جمعی دادن، آسوده خاطر ساختن اطمینان داشتن: اعتماد داشتن، یقین داشتن اطمینان یافتن: خاطر جمع شدن، مطمئن شدن
خاطر جمعی ناشی از رسیدن به یقین، تردید نداشتن در مورد چیزی، آرامش خاطر به دلیل اعتماد به کسی اطمینان دادن: خاطر جمعی دادن، آسوده خاطر ساختن اطمینان داشتن: اعتماد داشتن، یقین داشتن اطمینان یافتن: خاطر جمع شدن، مطمئن شدن
سپیدی در دم اسب و جز آن پیدا شدن، اشفی الشی ٔ ایاه، داد او را آن چیزی که طلب شفا کند از آن. (منتهی الارب). اشفاه الشی ٔ، داد او را تا بدان شفا جوید. و گویند: اشفاه اﷲ عسلاً، یعنی آنرا شفای او قرار داد. بنقل ابوعبیده. (از اقرب الموارد) ، اشفاه، تندرستی خواست برای او و تندرستی داد. (منتهی الارب). اشفی فلان فلاناً اشفاءً، برای او طلب شفا کرد. (از اقرب الموارد) ، اشفی العلیل، ممتنع شد شفای او. (از اقرب الموارد)
سپیدی در دم اسب و جز آن پیدا شدن، اشفی الشی َٔ ایاه، داد او را آن چیزی که طلب شفا کند از آن. (منتهی الارب). اشفاه الشی ٔ، داد او را تا بدان شفا جوید. و گویند: اشفاه اﷲ عسلاً، یعنی آنرا شفای او قرار داد. بنقل ابوعُبَیده. (از اقرب الموارد) ، اشفاه، تندرستی خواست برای او و تندرستی داد. (منتهی الارب). اشفی فلان فلاناً اشفاءً، برای او طلب شفا کرد. (از اقرب الموارد) ، اشفی العلیل، ممتنع شد شفای او. (از اقرب الموارد)
قریه ای به دوفرسنگ ونیمی برود واقع در کنار راه ملایر و بروجرد میان چوقانی و مالمیان در 420200گزی تهران و 34000گزی نهاوند، مرکز ناحیۀ سیلاخور علیا در بروجرد. رجوع به جغرافی غرب ایران ص 77 شود. و در فرهنگ جغرافیائی ایران آمده است: قصبۀ مرکز بخش اشترینان شهرستان بروجرد، در 19000گزی شمال باختری بروجرد کنار راه شوسۀ بروجرد به ملایر. جلگه، معتدل، دارای 4000 تن سکنه. مذهب شیعه، زبان لری و فارسی. آب آن از قنات و چاه. محصول آنجا غلات، تریاک، انگور، لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری. از ادارات دولتی بخشداری، پست و تلگراف، دستۀ ژاندارمری، 1 دبستان و 4 باب دکان مختلف دارد. راههای مورد استفادۀ بخش اتومبیل رو میباشد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
قریه ای به دوفرسنگ ونیمی برود واقع در کنار راه ملایر و بروجرد میان چوقانی و مالمیان در 420200گزی تهران و 34000گزی نهاوند، مرکز ناحیۀ سیلاخور علیا در بروجرد. رجوع به جغرافی غرب ایران ص 77 شود. و در فرهنگ جغرافیائی ایران آمده است: قصبۀ مرکز بخش اشترینان شهرستان بروجرد، در 19000گزی شمال باختری بروجرد کنار راه شوسۀ بروجرد به ملایر. جلگه، معتدل، دارای 4000 تن سکنه. مذهب شیعه، زبان لری و فارسی. آب آن از قنات و چاه. محصول آنجا غلات، تریاک، انگور، لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری. از ادارات دولتی بخشداری، پست و تلگراف، دستۀ ژاندارمری، 1 دبستان و 4 باب دکان مختلف دارد. راههای مورد استفادۀ بخش اتومبیل رو میباشد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)