- اشتغاب (رَ / رِ)
رجوع به اشتعاب شود
معنی اشتغاب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
جوان گردانیدن: اشتب اﷲ قرنه، جوان گرداند او را خدای. (منتهی الارب)
(پَ)
لغت نامه دهخدا
پاره ای از چیزی فاگرفتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پاره ای از چیزی ستاندن. (فرهنگ خطی)
(طَ لَ)
لغت نامه دهخدا
به کاری پرداختن. (منتهی الارب) (آنندراج). مشغول شدن. (تاج المصادر) (زوزنی) (مؤید الفضلا). به کاری درشدن. به کاری سرگرم بودن: اشتغال بشرح احوال هر یک مقصود کتاب فایت گرداند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 257).
زآن بیخودم که عاشق صادق نباشدش
پروای نفس خویشتن از اشتغال دوست.
سعدی (بدایع).
، خواهش غذا. (فرهنگ نظام).
- بااشتها، متمایل به غذا.
- بی اشتها، آنکه به غذا میل ندارد.
- پراشتها، کسی که بسیار متمایل به غذا است.
- کم اشتها، آنکه اندک به غذا مایل است.
- امثال:
اشتهای مردان زیر دندان.
یک گل زغال بردار اشتهایت را بترسان. یکی نان نداشت بخورد پیاز میخورد اشتهایش وا شود. (از فرهنگ نظام)
زآن بیخودم که عاشق صادق نباشدش
پروای نفس خویشتن از اشتغال دوست.
سعدی (بدایع).
، خواهش غذا. (فرهنگ نظام).
- بااشتها، متمایل به غذا.
- بی اشتها، آنکه به غذا میل ندارد.
- پراشتها، کسی که بسیار متمایل به غذا است.
- کم اشتها، آنکه اندک به غذا مایل است.
- امثال:
اشتهای مردان زیر دندان.
یک گل زغال بردار اشتهایت را بترسان. یکی نان نداشت بخورد پیاز میخورد اشتهایش وا شود. (از فرهنگ نظام)
مشغول شدن، بکاری پرداختن، بکاری سرگرم بودن، اشتغال ورزیدن، بکاری سرگرم شدن، بکاری مشغول شدن
