معنی اسپخول در لغت نامه دهخدا

پیخال است که فضله و افکندگی مرغان باشد. (برهان). ذرق. هَیص. مؤلف فرهنگ شعوری این بیت را برای این معنی شاهد آورده:، بهیچگاه نیارم بخانه کرد مقام، از آنکه خانه پر از اسپخول جانور است.، و غلط است، چه اسپخول که صورتی از اسپغول است بمعنی بزرقطونا (اسفرزه) است و مراد شاعر از اسپغول جانور، ساس یا کیک است. و رجوع به اسپغول شود

معنی اسپخول - جستجوی لغت در جدول جو

اسپخول(اِ پِ)

لغت نامه دهخدا

اسپخول

فرهنگ لغت هوشیار

اسپنوی

(دخترانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام همسر تژاو تورانی در زمان کیخسرو پادشاه کیانی

فرهنگ نامهای ایرانی

اسپغول

اسفرزه، گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه های ریز قهوه ای رنگ و لعاب دار که مصرف دارویی دارد، اسبغول، اسپرزه، اسپیوش، اسفیوش، بزرقطونا، بشولیون، بنگو، روف، سابوس، سپیوش، شکم پاره

فرهنگ فارسی عمید

اسپیوش

اسفرزه، گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه های ریز قهوه ای رنگ و لعاب دار که مصرف دارویی دارد، اسبغول، اسپرزه، اسپغول، اسفیوش، بزرقطونا، بشولیون، بنگو، روف، سابوس، سپیوش، شکم پاره

فرهنگ فارسی عمید

اسبغول

اسفرزه، گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه های ریز قهوه ای رنگ و لعاب دار که مصرف دارویی دارد، اسپرزه، اسپغول، اسپیوش، اسفیوش، بزرقطونا، بشولیون، بنگو، روف، سابوس، سپیوش، شکم پاره

فرهنگ فارسی عمید

سیخول

خارپشت بزرگ تیرانداز که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، جوجه تیغی
تشی، زکاسه، سکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، بیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز، قنفذ

فرهنگ فارسی عمید

سیخول

سیخور، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، خارپشت کلانی را گویند که خارهای ابلق دارد و مانند تیر اندازد، (برهان) (آنندراج)، اسغر، (فرهنگ رشیدی)، سغر، (اوبهی)، جانوری باشد که بر اندامش خارها ابلق مثل دوک بود، چون کسی قصد گرفتن آن کند اندام خود را چنان درهم فشارد که آن خارها از بدن پریدن نماید و آنرا تشی گویند، (جهانگیری)، جوجه تیغی، قنفذ، خارپشت، (یادداشت بخط مؤلف)، رجوع به سگر، سگرنه، سغر و اسغر شود

معنی اسپخول - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما