- اسعدی (اَ عَ)
منسوب به اسعد بن همام بن مره بن ذهل بن شیبان بن ثعلبه. (انساب سمعانی) ، دریغ خوردن. تأسف. بر گذشته حسرت آوردن، خشم گرفتن. (زوزنی). خشم گرفتن بر
معنی اسعدی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
فرخندگی، خجستگی، سعد (عربی) + ی (فارسی)، لقب شاعر بزرگ قرن هفتم، مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی
(عِ)
لغت نامه دهخدا
شاعری است که در تاریخنامۀ هرات تألیف سیف بن محمد بن یعقوب هروی. (چ کلکته ص 207). این بیت بنام او آمده است:
امروز روز کوشش و رزم است و زخم تیغ
نی روز بزم و باده ومعشوق و دلبرست
سهل بن سعد از صحابه رسول بود و بسال 91 در مدینه درگذشت. (تاریخ گزیده چ عکسی ص 228)
امروز روز کوشش و رزم است و زخم تیغ
نی روز بزم و باده ومعشوق و دلبرست
سهل بن سعد از صحابه رسول بود و بسال 91 در مدینه درگذشت. (تاریخ گزیده چ عکسی ص 228)
(عِ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است در خوزستان قریب بنهر فنیخی و اهل شافه از بنی طرف در کنار آن سکونت دارند. (جغرافیای تاریخی غرب ایران ص 176)
(اِ عِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن محمد بن عبدالعزیز ملقب به نورالدین (619- 656 ه. ق.). شاعری است که در وی مجانت و ظرافت است. وی به ملک الناصر پیوست واو را به قصائدی موسوم به ’ناصریات’ مدح گفت و او را دیوان شعر است و نیز مجموعه ای دارد بنام ’سلافه الزرجون فی الخلاعه و المجون’ شامل شعر خود او و دیگران. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 974) (فوات الوفیات ج 2 ص 161)
مسنده زینب بنت سلیمان محدّث بن هبه الله خطیب بیت لهیاء. (منتهی الارب)
مسنده زینب بنت سلیمان محدّث بن هبه الله خطیب بیت لهیاء. (منتهی الارب)
(اِ عِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به اسعرد، بردن باد خاک را، افکندن گیاه بهمی خار را، استر شتابرو را گرفتن و اختیار کردن. (منتهی الارب) ، برانگیختن بر سبکساری و خفت: اسفی به فلاناً، بدی رسانیدن بکسی: اسفی به، سبک و بیخرد گردیدن. (منتهی الارب) ، درشت شدن اطراف خوشۀ زرع. باداس شدن کشت. (تاج المصادر بیهقی) : اسفی الزرع، خشن اطراف سنبله. (اقرب الموارد) ، سخت کرد اطراف خوشه را. (منتهی الارب) ، لاغر گردیدن: اسفت الناقه
(اَ)
لغت نامه دهخدا
ابوخالد عبدالعزیز بن معویه بن عبدالعزیز بن امیه بن خلدبن عبدالرحمن بن سعید بن عبدالرحمن بن عباب بن اسد بن ابی العیص الاسیدی. وی از محمد بن عبدالله الانصاری بصری و ابی عاصم اسحاق بن مخلد بصری و جز آنان روایت دارد و از اوابوعمرو بن السماک بغدادی و ابوعلی الصفار بغدادی و ابوجعفر الرزاز بغدادی روایت کنند. (انساب سمعانی)
