معنی ازان در لغت نامه دهخدا

شاپور ذوالاکتاف، شهر کرخه کرد و از آنجا بزیر زمین اندر راه کرد که سوار بگندیشاپور رفتی، و بسیار قلعه ها کرد و از جمله قلعۀ ازان و آنرا مؤبدان گفته اند و بر آنجا سرایها ساخته اند سخت بزرگ و خزینه و فرزندان برین قلعه بودند بوقت غلبۀ رومیان و هنوز اثر سرای او ظاهر است بر قلعۀ شاپوری گویند، و من این همه برأی العین دیده ام. (مجمل التواریخ و القصص ص 67). حمزه گوید: بنی عده مدن منها برزخ شابور و هی عبکراو ازان خره شابور و هی السوس (ص 37) و ظاهراً کلمه انزان است. (بهار مجمل التواریخ ص 67)

معنی ازان در فرهنگ گویش مازندرانی

آویزان، در حالت معلق قرار گرفتن

معنی ازان - جستجوی لغت در جدول جو

ازان

لغت نامه دهخدا

ازان

فرهنگ گویش مازندرانی

امان

(پسرانه)

ایمنی، آرامش

فرهنگ نامهای ایرانی

احزان

حزن ها، اندوه ها، دلتنگی ها، جمع واژۀ حزن

فرهنگ فارسی عمید

ازمان

زمن ها، عصرها، روزگارها، وقت ها، هنگام ها، جمع واژۀ زمن

فرهنگ فارسی عمید

ابان

آبان، ماه هشتم از سال خورشیدی ایرانی، ماه دوم پاییز، آبان ماه، فرشتۀ موکل بر آب، روز دهم از هر ماه خورشیدی

فرهنگ فارسی عمید

ازار

پایین هر چیز، ازاره
شلوار، لنگی که به کمر می بستند، لنگی، فوطه، هر چیزی که با آن بدن را می پوشاندند، پوشاک

فرهنگ فارسی عمید

امان

بی ترسی، ایمنی، آسایش، آرامش، امان بدهید، امان نامه
امان خواستن: زنهار خواستن، پناه خواستن
امان دادن: کسی را در پناه خود درآوردن و جان و مال او را حفاظت کردن، فرصت دادن، زمان دادن
امان یافتن: در پناه کسی درآمدن، زنهار یافتن

فرهنگ فارسی عمید

ازانی

(اَ نی ی)

منسوب به ذویزن. ازنی. یزنی. یزانی.
- رمح ٌ ازانی، نیزۀ یزنی. (منتهی الارب). یعنی نیزۀ از یزن که وادیی است یا قبیله ای از حمیر.
- سیف ازانی، سیف یزنی

لغت نامه دهخدا

ازانه

(شِ کُ نَنْ دَ / دِ)

آراستن. زینت دادن. زیور کردن

لغت نامه دهخدا

ازاین

از چیز معهود یا مذکور ازین زین من هذا، مثل این مانند این: (و از آن امیرالمومنین هم از این معانی بود) (بیهقی)، برای اشاره وصف جنسی بکار میرود و غالبا پس از اسم یا صفتی که بعد از آن قرار میگیر یای نکره میاورند از این نوع از این قسم از این گونه: (از این مه پاره ای عابد فریبی م یک پیکری طاوس زیبی) (سعدی)

معنی ازان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما