معنی ارف در لغت نامه دهخدا

ارفش کابلی، از پهلوانان گرشاسب نامه:
بقلب اندرون هرکه بد زاولی
پس پشتشان ارفش کابلی.
اسدی.
هم اندر بر که رده برکشید (گرشاسب)
سزا جای ده پهلوان برگزید
سوی راست آذرشن و برزهم
سوی چپ چو بهپور و ارفش بهم.
اسدی.
میان اندرون ارفش شیرفش
سوی تیو و توپال شد کینه کش.
اسدی

ارفش کابلی، از پهلوانان گرشاسب نامه:
بقلب اندرون هرکه بد زاولی
پس پشتشان ارفش کابلی.
اسدی.
هم اندر بَرِ کُه رده برکشید (گرشاسب)
سزا جای ده پهلوان برگزید
سوی راست آذرشن و برزهم
سوی چپ چو بهپور و ارفش بهم.
اسدی.
میان اندرون ارفش شیرفش
سوی تیو و توپال شد کینه کش.
اسدی

لغت نامه دهخدا

ارفع

(اَ فَ)

شیخ عماد تبریزی. وی از مشاهیر شعرای ایران است (!) و در لطایف و هزلیات شهرت دارد. این بیت ازوست:
قطع نظر ز ساقی و ساغر نمیکنی
شرم از خدا و ساقی کوثر نمیکنی.
(قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

ارفع

(اَ فَ)

نعت تفضیلی از رفعت. بلندتر. رفیعتر. برتر. اعلی. برداشته تر.

لغت نامه دهخدا

ارفغ

(اَ فَ)

موضعی است. (معجم البلدان از ابن درید) ، شفاف. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

ارفق

(اَفَ)

نعت تفضیلی از رفق. برفق تر. نرمتر. بامداراتر.

لغت نامه دهخدا

ارفه

(اُ فَ)

حدّ فاصل میان دو زمین. حد زمین. (مهذب الاسماء).

لغت نامه دهخدا

ارفه

(اَ فَهْ)

نعت تفضیلی ازرفه و رفوه. برفاه تر. تن آسان تر. فراخ زندگانی تر، ارقاد در مکان، اقامت کردن در آنجای. بجای ایستادن. (تاج المصادر بیهقی). ایستادن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ارفی

(اَ فا)

بزرگ گوش با فروهشتگی. (منتهی الأرب). مؤنث: رفواء

لغت نامه دهخدا

ارفی

(اُ)

شهر اورفا، بضبط سیاحان ونیزی معاصر سلطان ابوسعید ایلخانی. (تاریخ ادبیات برون ترجمه حکمت ج 3 ص 423) ، به لغت مغرب الاقصی نوعی از بادام کوهی است که آن را لوزالبربر گویند و روغن آن را زیت الهرجان خوانند. (برهان). لوزالسودان. ارجن. ارژن. بادام تهله. بخورک. ارجان. روغن جلّوز. رجوع به ارجان شود

لغت نامه دهخدا

ارفی

(اُ فی ی)

شیر آهو ماده.

لغت نامه دهخدا