شیرازی، ابن عبدالوارث بن علی شیرازی، مکنی به ابوالقاسم و معروف به ابن بوذی، مورخ و از ثقات حافظان حدیث بود. وی در خراسان، عراق، حرمین، یمن، مصر، شام، الجزیره، فارس و جبال استماع حدیث کرد. کتاب ’تاریخ شیراز’از اوست و احادیثی نیز نقل کرد. سرانجام به سال 485هجری قمری به مرو درگذشت. (اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 61)
شیرازی، ابن عبدالوارث بن علی شیرازی، مکنی به ابوالقاسم و معروف به ابن بوذی، مورخ و از ثقات حافظان حدیث بود. وی در خراسان، عراق، حرمین، یمن، مصر، شام، الجزیره، فارس و جبال استماع حدیث کرد. کتاب ’تاریخ شیراز’از اوست و احادیثی نیز نقل کرد. سرانجام به سال 485هجری قمری به مرو درگذشت. (اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 61)
در توریه (کتاب عزرا، فصل 7) نام اردشیر هخامنشی است. رجوع به اردشیر و ایران باستان ص 987 و 1159 و ارتخششتا شود، بچیزی از مال رسیدن: ارتزاءه ماله ، رسید از آن چیزی را (از مال او چیزی بدست آورد) . (منتهی الارب)
در توریه (کتاب عزرا، فصل 7) نام اردشیر هخامنشی است. رجوع به اردشیر و ایران باستان ص 987 و 1159 و ارتخششتا شود، بچیزی از مال رسیدن: اِرتَزَاءَه ماله ُ، رسید از آن چیزی را (از مال او چیزی بدست آورد) . (منتهی الارب)