- ادیم
پوست دباغی شده، چرم، برای مثال بر همه عالم همی تابد سهیل / جایی انبان می کند جایی ادیم (سعدی - ۱۵۷) ، پوست، کنایه از روی چیزی، سطح، برای مثال ادیم زمین سفرۀ عام اوست / چه دشمن بر این خوان یغما چه دوست (سعدی۱ - ۳۳)
معنی ادیم - جستجوی لغت در جدول جو
- ادیم(اَ)
نامی از نامهای اسب از آن جمله نام اسب ابرش کلبی
- ادیم(اَ)
بطنی از خولان. (سمعانی)
- ادیم(اَ)
چرم.
- ادیم(اُ دَ)
الثعلبی. صحابی است. صحابی به فردی اطلاق می شود که در زمان حیات حضرت محمد (ص)، با ایشان دیدار داشته، به رسالت او ایمان آورده و در حال مسلمانی از دنیا رفته باشد. این افراد، حلقه نخست انتقال دهندگان وحی الهی و سنت پیامبر به نسل های بعدی مسلمانان بودند. مطالعه و شناخت زندگینامه صحابه برای پژوهش در حوزه های حدیث، تاریخ اسلام و تربیت دینی بسیار اهمیت دارد.
- ادیم(اُ دَ)
زمینی است مجاور تثلیث بدان سوی السراه بین تهامه و یمن، که در قدیم از دیار جهینه و جرم بود.
- ادیم
چرم و پوست
- ادیم
چرم دباغی شده، پوست خوشبوی سرخ رنگ، روی زمین، سفره غذا
- ادیم
خوان، سفره، سماط، نطع، چرم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اُ دَ مَ)
لغت نامه دهخدا
تصغیر تنور، دو بلد است از نواحی خابور و هر دو بر کنار نهر خابور واقعند. (از معجم البلدان). تنینیرالعلیا و تنینیرالسفلی دو ده است در خابور. (منتهی الارب). رجوع به قاموس الاعلام ترکی و معجم البلدان شود
(اَ)
لغت نامه دهخدا
رجوع به مبارک محمد شود. (معجم المطبوعات) ، ترسانیدن او را، حریص کردن ویرا. ایلاع، دلیر کردن او را بر. دلیر گردانیدن. (منتهی الارب) ، برآغالانیدن ویرا بر، مضطرکردن کسی را بسوی کسی
(اَ)
لغت نامه دهخدا
منسوبست به ادیم که بطنی است از خولان. (سمعانی) ، گیسو ساختن کسی را: اذآب غلام، گیسو ساختن پسر را
(اَ می ی)
لغت نامه دهخدا
چرم گر. ادیم گر، آنگاه. و آن برای زمان ماضی است و گاهی برای مفاجاه آید بشرط که در جواب بینا یا بینما واقع شود و قد تکون زائده نحو اذ واعدنا موسی (قرآن 51/2) ، ای واعدنا. (منتهی الارب)
فلزیست نقره ای بیرنگ دارای جلای فلزی، ولی در مجاورت اکسیژن هوا بزودی سطح آن مکدر میگردد و آنچنان نرم است که با چاقو به آسانی بریده میشود، در آب دریاها و معادن بصورت کلرور سدیم یا نیترات سدیم موجود است
گناهکار تبه کار بزه مند بزه کار بزه گر مذنب مجرم عاصی، دروغگوی دروغزن، لقب ابوجهل، لقب یزد گرد پسر بهرام پادشاه ساسانی (در نزد عرب) بزه گر بزهکار
