معنی اخسفه در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ خَسیف. چاههای بسیارآب در زمین سنگناک که آب آن منقطع نشود

معنی اخسفه در فرهنگ لغت هوشیار

جمع خسیف، چاه های پر

معنی اخسفه - جستجوی لغت در جدول جو

اخسفه(اَ سِ فَ)

لغت نامه دهخدا

اخسفه

فرهنگ لغت هوشیار

اخسمه

نوشابه ای که از جو، برنج یا ارزن تهیه می شد، آبجو، بوزه

فرهنگ فارسی عمید

اخسمه

(اَ سَ / سُ مَ / مِ)

آخسمه. آب جو. شرابی که از جو یا ارزن یا برنج و امثال آن سازند و در بعض فرهنگها بتقدیم میم برسین (اخمسه) آمده است و در برخی با شین منقوطه نیز مرقوم است. شراب جو و شراب کشمش را گویند که در عربی نبیذ نامند. (شعوری). رجوع به آخسمه و اخمسه شود

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خُ فَ)

یک گردکان. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

اخسه

(اَ خِسْ سَ)

جمع واژۀ خسیس

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خَ فَ)

آبی است بسیار و آن سر نهر محلم است بهجر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خَ فَ)

واحد خسف. یک گردکان. (منتهی الارب) (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

اخافه

(عِ پَ / پِ)

ترسانیدن. (تاج المصادر بیهقی). تخویف. ترعیب.

لغت نامه دهخدا

اخرفه

(اَ رِ فَ)

جمع واژۀ خروف، بمعنی برۀ نر و بره ای که گیاه خوردن گرفته و قوی گشته است، خاموش بودن، دوسیدن به زمین

لغت نامه دهخدا

اخلفه

(اَ لِ فَ)

یکی از محال بولان بن عمرو بن الغوث بن طیّی ٔ در أجاء. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اسفه

(اِ فَ)

سفه. سپه. از محال سیستان. رجوع به تاریخ سیستان ص 25 و 296 شود، دهی در دوازده فرسخی میانۀ شمال و شرق فهلیان. (فارسنامۀ ناصری) ، دو فرسخ شمالی دوزه (صیمکان فارس). (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

اسفه

(اَ سِ فَ)

که صلاحیت رستن گیاه ندارد: ارض اسفه

لغت نامه دهخدا