معنی ابوطلیحه - جستجوی لغت در جدول جو

ابوطلیحه(اَ طُ لَ حَ)

لغت نامه دهخدا

(اَ طُ لَ)

موضعی از اراضی سودان میان 17 و 18 درجه عرض شمالی. و بدانجا جنگی میان مهدی سودانی محمّدبن عبدالوهاب و انگلیسیان روی داد و از سپاه او 1200 تن بکشتند

لغت نامه دهخدا

ابوطلحه

(اَ طَ حَ)

قمری. (دمیری). ورشان. نازو. کناد. طوقدار. مرغ الهی. کبوتر صحرائی

لغت نامه دهخدا

ابوطلحه

(اَ طَ حَ)

انصاری خزرجی زید بن اسودبن سهل از بنی نجار. او عقبه و بدر و دیگر مشاهد را دریافته و از تیراندازان مشهور بود وفات وی به سال 31 یا 34 و بقولی 51 هجری قمری بوده است. رجوع به ص 145 حبط ج 1 شود

لغت نامه دهخدا

ابوحلیقه

(اَ حُ لَ قَ)

رشیدالدین یعقوب طیبی، از احفاد داود بن متی معاصر ابن ابی اصیبعه. وفات 645 هجری قمری رجوع به نامۀ دانشوران ج 2 ص 445 شود

لغت نامه دهخدا

ابوملیکه

(اَ ؟ کَ)

حطیئه. شاعر. جرول بن ایاس:
کو خصیب و کو امیّه کو حطیئه کو کمیت
اخطل و بشار برد آن شاعر اهل یمن.
منوچهری.
و رجوع به ابوملیکه جرول... شود

لغت نامه دهخدا

ابورویحه

(اَ رُ وَ حَ)

حبشی. برادر بلال مؤذن رسول است

لغت نامه دهخدا

ابوسریحه

(اَ سَ حَ)

حذیفه بن اسید الغفاری. صحابی است و از بیعت کنندگان تحت شجره است. در دایره المعارف های اسلامی، واژه صحابی به معنای یار پیامبر آمده است، کسی که در زمان حیات پیامبر با او ملاقات کرده، ایمان آورده و با اسلام از دنیا رفته است. این تعریف در علم حدیث و تاریخ اسلام کاربرد بسیار زیادی دارد و تأثیر بسزایی در فهم سنت نبوی دارد.

لغت نامه دهخدا

ابوخلیفه

(اَ خَ فَ)

حجاج بن غیاث. محدث است. واژه محدث در علم حدیث به کسی اطلاق می شود که توانایی بررسی و نقد حدیث را داراست. این افراد با استفاده از دانش وسیع در زمینه راویان، طبقات مختلف آنان، و شواهد مختلف، صحت یا سقم یک روایت را تعیین می کنند. محدثان با برقراری استانداردهای دقیق علمی، به مسلمانان کمک کردند تا از احادیث صحیح بهره برداری کنند و از اشتباهات جلوگیری نمایند.
فضل بن حباب بن محمد بن شعیب بن صخر جمحی بصری. قاضی بصره. از روات اخبار و اشعار و انساب. وفات او بسال 305 هجری قمری بوده است. کتاب الفرسان و کتاب طبقات الشعراء الجاهلین از اوست. و رجوع به فضل... شود

لغت نامه دهخدا

ابوملیح

(اَ مَ)

رجوع به ابوالملیح شود

لغت نامه دهخدا

ابوملیح

(اَ مَ)

حمید. او از ابی صالح خوزی حدیث شنوده است

لغت نامه دهخدا

ابوطلیب

(اَ طُ لَ)

مولی انس بن مالک انصاری. او از انس روایت کند