معنی ابوالجود - جستجوی لغت در جدول جو

ابوالجود(اَ بُلْ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از ابوالهول — تصویر ابوالهول

ابوالهول

هر چیز ترس آور و هراس انگیز

فرهنگ فارسی عمید

ابوالجهم

(اَ بُلْجَ)

خالد بن هانی. یکی از فقها و ظاهراً بلخی، بزمان امیر منصور بن نوح بن نصر بن احمد بن اسماعیل
کنیت بکیر بن اعین از آل زراره بن اعین. (ابن الندیم)
او راست: کتاب الاتصال. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابوالسعود

(اَ بُسْ سُ)

ابن الشرف یحیی بن احمد بن ابی السعود بن تاج الدین ابی السعود بن القاضی الجمال محمد بن احمد صفی الدین بن محمد بن روزبه کازرونی. یکی از بزرگان علمای شافعی بمائۀ یازدهم. مولد او مدینۀ طیبه به سال 980 هجری قمریدر خلاصهالأثر آمده است: او فاضلی صاحب همت بلند و نفس مطمئنه و محاضرۀ لطیفه و جاه عریض و خداترس و ازبیشتر امور دنیا محترز و قانع و عفیف بود. و از قبول مناصبی عالی که بوی عرضه شد سر باززد و شوقی مفرط به استنساخ کتب داشت و هیچ فرصت را ضایع نمی گذاشت و از اینرو کتب بسیاری بخط خویش گرد کرد و قرآن کریم را بقراآت و بعض کتب فقهیه و اصلین و الفیۀ ابن مالک و شاطبیّه و رجبیّه و بعض کتابهای دیگر را از بر داشت و کتاب منهاج و شرح آن را نزد عم خویش محمد تقی کازرونی بخواند و هم از حسین سمرقندی و عبدالملک عصامی و احمد بن منصور و عبدالرحمن خیاری علوم مختلفه فراگرفت. سپس خود بافاده و تدریس پرداخت. و او را در نظم و نثر ید طولی بود و کتابی ’التذکره’ کرد و علی بن عزالدین حنبلی را بر آن کتاب تقریظی منظوم است. وفات ابوالسعود به ذی الحجۀ سال 1058 هجری قمری بمدینۀ طیبه و مدفن او گورستان بقیع است جنب مزار ابراهیم بن رسول الله صلوات الله علیه. (نقل باختصار به معنی از نامۀ دانشوران). رجوع به ج 2 نامۀ دانشوران ص 377 شود

ابن الشرف یحیی بن احمد بن ابی السعود بن تاج الدین ابی السعود بن القاضی الجمال محمد بن احمد صفی الدین بن محمد بن روزبه کازرونی. یکی از بزرگان علمای شافعی بمائۀ یازدهم. مولد او مدینۀ طیبه به سال 980 هجری قمریدر خلاصهالأثر آمده است: او فاضلی صاحب همت بلند و نفس مطمئنه و محاضرۀ لطیفه و جاه عریض و خداترس و ازبیشتر امور دنیا محترز و قانع و عفیف بود. و از قبول مناصبی عالی که بوی عرضه شد سر باززد و شوقی مفرط به استنساخ کتب داشت و هیچ فرصت را ضایع نمی گذاشت و از اینرو کتب بسیاری بخط خویش گرد کرد و قرآن کریم را بقراآت و بعض کتب فقهیه و اصلین و الفیۀ ابن مالک و شاطبیّه و رجبیّه و بعض کتابهای دیگر را از بر داشت و کتاب منهاج و شرح آن را نزد عم خویش محمد تقی کازرونی بخواند و هم از حسین سمرقندی و عبدالملک عصامی و احمد بن منصور و عبدالرحمن خیاری علوم مختلفه فراگرفت. سپس خود بافاده و تدریس پرداخت. و او را در نظم و نثر ید طولی بود و کتابی ’التذکره’ کرد و علی بن عزالدین حنبلی را بر آن کتاب تقریظی منظوم است. وفات ابوالسعود به ذی الحجۀ سال 1058 هجری قمری بمدینۀ طیبه و مدفن او گورستان بقیع است جنب مزار ابراهیم بن رسول الله صلوات الله علیه. (نقل باختصار به معنی از نامۀ دانشوران). رجوع به ج 2 نامۀ دانشوران ص 377 شود

لغت نامه دهخدا

ابوالسواد

(اَ بُسْ سَ)

النهدی الکوفی عمرو بن عمران. محدث است و بعضی او را ابوالسوداء النهدی گفته اند. یکی از ویژگی های بارز محدثان، دقت در نقل حدیث همراه با بررسی دقیق زنجیره راویان بود. آنان با استفاده از فنون پیشرفته نقد حدیث، توانستند روایات صحیح را از میان انبوهی از احادیث جعلی یا ضعیف جدا کنند. محدث کسی بود که با بررسی دقیق سند (اسناد روایت)، متن حدیث، و تطبیق آن با منابع دیگر، به راستی آزمایی سنت پیامبر اسلام می پرداخت و آن را حفظ می کرد.

النهدی الکوفی عمرو بن عمران. محدث است و بعضی او را ابوالسوداء النهدی گفته اند. یکی از ویژگی های بارز محدثان، دقت در نقل حدیث همراه با بررسی دقیق زنجیره راویان بود. آنان با استفاده از فنون پیشرفته نقد حدیث، توانستند روایات صحیح را از میان انبوهی از احادیث جعلی یا ضعیف جدا کنند. محدث کسی بود که با بررسی دقیق سند (اسناد روایت)، متن حدیث، و تطبیق آن با منابع دیگر، به راستی آزمایی سنت پیامبر اسلام می پرداخت و آن را حفظ می کرد.

لغت نامه دهخدا

ابوالسید

(اَ بُسْ ؟)

محمد مظفر. از حکام بطیحه. او پس از پدر خود اسماعیل حکومت یافت و پس از او پسر وی مهذب الدوله سعید جانشین وی گردید. کنیت محمّد مظفر در حبیب السیر چاپی بصورت فوق آمده است و بعید نیست که درکتابت غلط راه یافته و کنیت او ابوسعید بوده است

محمد مظفر. از حکام بطیحه. او پس از پدر خود اسماعیل حکومت یافت و پس از او پسر وی مهذب الدوله سعید جانشین وی گردید. کنیت محمّد مظفر در حبیب السیر چاپی بصورت فوق آمده است و بعید نیست که درکتابت غلط راه یافته و کنیت او ابوسعید بوده است

لغت نامه دهخدا

ابوالشوک

(اَ بُشْ شَ)

حسام الدوله، فارس بن ابی الفتح. از امرای کرد حلوان. او پس از وفات پدر در 401 هجری قمری امارت یافت. و با امراء اطراف خاصه برادر خویش مهلهل جنگها پیوست و به سال 437 هجری قمری مغلوب اینال سلجوقی گردید و بیشتر متصرفات وی به تسخیر او درآمد و ناچار با برادر خویش صلح کرد لکن در همان سال درگذشت. و اکراد تابع مهلهل گردیدند

حسام الدوله، فارس بن ابی الفتح. از امرای کرد حلوان. او پس از وفات پدر در 401 هجری قمری امارت یافت. و با امراء اطراف خاصه برادر خویش مهلهل جنگها پیوست و به سال 437 هجری قمری مغلوب اینال سلجوقی گردید و بیشتر متصرفات وی به تسخیر او درآمد و ناچار با برادر خویش صلح کرد لکن در همان سال درگذشت. و اکراد تابع مهلهل گردیدند

لغت نامه دهخدا

ابوالشوک

(اَ بُشْ شَ)

نام طائفه ای از کردان ظاهراً منسوب به ابوالشوک حسام الدوله و این طائفه را بنوعناز نیز نامند

لغت نامه دهخدا

ابوالشوم

(اَ بُشْ شو)

غراب

لغت نامه دهخدا

ابوالروح

(اَ بُرْ رَ)

هدهد. (المزهر). رجوع به ابوالربیع شود

لغت نامه دهخدا

ابوالروم

(اَ بُرْ رو)

ابن عمیر بن هاشم بن عبدمناف. صحابی است. او برادر مصعب بن عمیر صحابی و از مهاجرین حبشه و احدی است و بخلافت عمر در یرموک درگذشت. صحابه کسانی هستند که با حضرت محمد (ص) زیسته اند، تعالیم او را به خوبی درک کرده اند و در مسیر نشر دین اسلام کوشیده اند. شناخت ویژگی های اخلاقی و تاریخی این افراد برای پژوهشگران اسلامی اهمیت بسزایی دارد. واژه ’صحابی’ نشان دهنده نزدیکی معنوی و تاریخی با پیامبر است.

ابن عمیر بن هاشم بن عبدمناف. صحابی است. او برادر مصعب بن عمیر صحابی و از مهاجرین حبشه و اُحُدی است و بخلافت عمر در یرموک درگذشت. صحابه کسانی هستند که با حضرت محمد (ص) زیسته اند، تعالیم او را به خوبی درک کرده اند و در مسیر نشر دین اسلام کوشیده اند. شناخت ویژگی های اخلاقی و تاریخی این افراد برای پژوهشگران اسلامی اهمیت بسزایی دارد. واژه ’صحابی’ نشان دهنده نزدیکی معنوی و تاریخی با پیامبر است.

لغت نامه دهخدا

ابوالصید

(اَ بُصْ صَ)

او از ملازمان اشرس بن عبدالله حاکم خراسان از سنۀ 109 هجری قمری ببعد بود و بسعی اشرس و این ابوالصید اغلب مردم سمرقند مسلمانی گرفتند

لغت نامه دهخدا

ابوالطوق

(اَ بُطْ طَ)

اعرابی. وی شوی شغفر است

لغت نامه دهخدا

ابوالجارود

(اَ بُلْ)

کنیت زیاد بن ابی زیاد خراسانی. امام طائفۀجارودیه، از غلات زیدیه که متجاهر به سب ّ شیخین بوده است و لقب او سرحوب است. ابن الندیم او را مکنی به ابوالنجم و نامش را زیاد بن المنذر العبدی میگوید. و معاصر بوده است با جعفر بن محمد بن علی علیه السلام. و درجای دیگر گوید او تفسیری از قرآن از امام محمد باقرعلیه السلام روایت کرده است. و خوارزمی در مفاتیح العلوم نام او را زیاد بن ابی زیاد یا ابی زیاده آورده است

کنیت زیاد بن ابی زیاد خراسانی. امام طائفۀجارودیه، از غُلات زیدیه که متجاهر به سب ّ شیخین بوده است و لقب او سُرحوب است. ابن الندیم او را مکنی به ابوالنجم و نامش را زیاد بن المنذر العبدی میگوید. و معاصر بوده است با جعفر بن محمد بن علی علیه السلام. و درجای دیگر گوید او تفسیری از قرآن از امام محمد باقرعلیه السلام روایت کرده است. و خوارزمی در مفاتیح العلوم نام او را زیاد بن ابی زیاد یا ابی زیاده آورده است

لغت نامه دهخدا

ابوالجنوب

(اَ بُلْ ؟)

یکی از خاندان بنی مروان بن ابی حفصه. پدر ابوالسمط مروان. (از ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابوالجوهر

(اَ بُلْ جَ هََ)

بلجوهر. بیت ذیل در لغت نامۀ اسدی از این شاعر برای کلمه فافا شاهد آمده است و ظاهراً از قدمای شعراست:
تو همی شعر گوی تا فردا
بخشدت خواجه جامۀ فافا

لغت نامه دهخدا

ابوالابد

(اَ بُلْ اَ بَ)

نسر. (المزهر). کرکس. دال

لغت نامه دهخدا

ابوالجیش

(اَ بُلْ جَ)

شاهین. باشق. باشه. سرشب. قطام. قطامی. ابولاحق

لغت نامه دهخدا

ابوالنجود

(اَ بُنْ نَ)

ابن بهدله. نام قارئی است کوفی واو یکی از قرّاء سبعه است و بهدله نام مادر اوست

لغت نامه دهخدا

ابوالاسود

(اَ بُلْ اَ وَ)

نمر. (المزهر). پلنگ. ابوالأبرد.

لغت نامه دهخدا

ابوالاشد

(اَ بُلْ اَ شَدد)

سنان بن خالد بن اشدّ. یکی از شجعان عرب

لغت نامه دهخدا

ابوالنوم

(اَ بُنْ نَ)

خشخاش. و صاحب المرصع به این کلمه معنی قدح داده است (؟)

لغت نامه دهخدا

ابوالورد

(اَ بُلْ وَ)

در تاریخ الحکماء قفطی در شرح حال علوی الدیری المنجم المصری آمده است که او مدعی بود که کوکبی را رصد و تسخیر کرده است و آن کوکب روحانیی را به نام ابوالورد بخدمت او گماشته است و بتوسط آن روحانی معتوهین را صحت می بخشیده است

لغت نامه دهخدا

ابوالورد

(اَ بُلْ وَ)

نره. شرم مرد

لغت نامه دهخدا

ابوالورد

(اَ بُلْوَ)

بصری. یکی از امراء جیش حجاج و او در جنگ با شبیب بن یزید بن نعیم الشیبانی به سال 77 هجری قمریکشته شد. رجوع به حبیب السیر چ تهران ج 1 ص 251 شود

لغت نامه دهخدا

ابوالفهد

(اَ بُلْ فَ)

بصری. نحوی. ازشاگردان زجاج و او کتاب سیبویه را دوبار نزد زجاج خوانده و کتاب الایضاح در نحو از اوست. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابوالهول

(اَ بُلْ هََ)

پیکری از سنگ برآورده بشکل شیری خفته و سینه و روی آن بصورت آدمی، نزدیک هرم کئوپس بفاصله کمی از منف در مصر سخت مهیب و بالای آن هفده گز و درازا سی و نه گز است و چون بدانجا دائماً ریگ این پیکر را می پوشاند تاکنون چندین بار ناگزیر شده اند که آنرا از زیر ریگ بیرون آرند.
فیروزآبادی گوید: آن پیکریست بشکل سر مردم نزدیک هرمان به مصر و گویند آن طلسم رمل است و ابن جبیر در رحلۀ خودنام آنرا ابوالأهوال آورده است و دمشقی در نخبهالدهر گوید آن صورت زهره است و صابیان گمان برند که طرب و فرح مرد و زن و جوان و کودک از اوست - انتهی. و این ابوالهول از زمان فراعنه مانده است و نام ابوالهول از نام قبطی آن ’بلهیت’ یا ’بلهیب’ مشتق است و بزمان فاطمیان همان نام قبطی او معروف به وده است و مقریزی او را ’بوالهوبه’ نامیده است. ’با’ در لغت قبطی حرف تعریف است عرب آنرا با همزه ترکیب کرده ابا و ابو ساخته است. و جهال عرب گمان میکردند که آن طلسمی است و پیکری دیگر که در ساحل مقابل نیل بصورت زنی است معشوقۀ اوست و گاه گمان میبردند که آن طلسمی است که برای نگاه داشتن فسطاط از طغیان نیل کرده اند. و رجوع به ابوالأهوال شود

پیکری از سنگ برآورده بشکل شیری خفته و سینه و روی آن بصورت آدمی، نزدیک هرم کئوپس بفاصله کمی از منف در مصر سخت مهیب و بالای آن هفده گز و درازا سی و نه گز است و چون بدانجا دائماً ریگ این پیکر را می پوشاند تاکنون چندین بار ناگزیر شده اند که آنرا از زیر ریگ بیرون آرند.
فیروزآبادی گوید: آن پیکریست بشکل سر مردم نزدیک هرمان به مصر و گویند آن طلسم رمل است و ابن جبیر در رحلۀ خودنام آنرا ابوالأهوال آورده است و دمشقی در نخبهالدهر گوید آن صورت زهره است و صابیان گمان برند که طرب و فرح مرد و زن و جوان و کودک از اوست - انتهی. و این ابوالهول از زمان فراعنه مانده است و نام ابوالهول از نام قبطی آن ’بلهیت’ یا ’بلهیب’ مشتق است و بزمان فاطمیان همان نام قبطی او معروف به وده است و مقریزی او را ’بوالهوبه’ نامیده است. ’با’ در لغت قبطی حرف تعریف است عرب آنرا با همزه ترکیب کرده ابا و ابو ساخته است. و جهال عرب گمان میکردند که آن طلسمی است و پیکری دیگر که در ساحل مقابل نیل بصورت زنی است معشوقۀ اوست و گاه گمان میبردند که آن طلسمی است که برای نگاه داشتن فسطاط از طغیان نیل کرده اند. و رجوع به ابوالأهوال شود

لغت نامه دهخدا

ابوالجعد

(اَ بُلْ ؟)

شتر؟

لغت نامه دهخدا

ابوالجون

(اَ بُلْ جَ)

سفید. سپید. ابیض. (المزهر)

لغت نامه دهخدا

ابوالجود الرسعنی

(اَ بُلْ دِرْ رَ عَ)

محمد بن احمد. شعر او نزدیک صد ورقه است. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

تصویری از ابوالنوم — تصویر ابوالنوم

ابوالنوم

خواب آور خشخاش

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ابوالهول — تصویر ابوالهول

ابوالهول

بیم زای نام تندیسی با سرآدمی و تنه شیر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ابوالهول — تصویر ابوالهول

ابوالهول

((~. هُ))

ترس آور، هراس انگیز، یکی از عجایب هفتگانه جهان در مصر

فرهنگ فارسی معین