- اباضی(اِ ضی ی)
یک تن از اباضیه
معنی اباضی - جستجوی لغت در جدول جو
- اباضی
یک تن از فرقه اباضیه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
اباحتی، آنکه هر چیز و هر کاری را مباح می داند و ارتکاب هر گناهی را جایز می شمارد
(لِ)
لغت نامه دهخدا
ابومحمد عبدالله ابن حمید بن سلوم السالمی الاباضی (1332 هجری قمری). فقیه متبحر. از چشم کور بود مولد و وفاتش عمان است. او راست: 1- جوهرالنظام فی علمی الادیان و الاحکام. 2- تحفه الاعیان فی تاریخ عمان. 3- شرح المسند الصحیح للربیع الفراهیدی. 4- طلیعه الشمس. 5- الفقیه فی اصول الفقه. 6 -شرح طلعهالشمس. 7- بهجه الانوار. 8- انوار العقول. 9- بلوغ الامل. 10- منظومه فی احکام الحمل فی الاعراب و غیرذلک. (زرکلی از جوهر نظام ص 554). و رجوع به معجم المطبوعات ج 1 ص 995 و عبدالله بن حمید... شود
(اَ لَ حِ اِ)
لغت نامه دهخدا
ابن عبدالوهاب بن رستم. یکی از سرکردگان خوارج اباضی. وی در افریقیه خروج کرد و شهر عباسیه را که ازبناهای ابوالعباس محمد بن اغلب از ملوک اغلبیان بود به آتش کشیده و صدهزار دینار پاداش این عمل خود را از خلیفۀ اموی اندلس گرفت. (از قاموس الاعلام ترکی)
(اُ)
لغت نامه دهخدا
نام قریه ای بعرض یمامه و خرمابنان آنجا بلندتر از آن دیگر جایها است و جنگ خالد بن ولید با مسیلمه بدانجای بود
(اَ)
لغت نامه دهخدا
از بلوکات قم، و عده قرای آن 15 و جمعیت 3000 تن است. رجوع به جغرافیای سیاسی تألیف کیهان ص 394 و 396 شود، بزمین علفناک رسیدن. (منتهی الارب). بزمین فراخ نعمت درشدن. (مؤید الفضلاء)
(اِ ضی یَ)
لغت نامه دهخدا
فرقه ای از خوارج منسوب به عبدالله بن اباض و آنان مخالفین خود را از اهل قبله کافر شمرند و گویند مرتکب کبیره موحد است لکن مؤمن نیست، و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و بیشتر صحابه را کافر خوانند
اشتربند، رگ ران ریسمانی که بوسیله آن خرده دست شتر بر بندند تا دست از زمین برداشته دارد بند، نام رگی است در پای. بیخ انگدان بیخ انجدان
ریسمانی که به وسیله آن خرده دست شتر بربندند تا دست از زمین برداشته دارد، بند، نام رگی است در پای
جمع ارض، زمین ها، زمین های دایر و مزروع، موات زمین هایی که دایر نباشد و مالکی نداشته باشد، عشر زمین هایی که موقع گرفتن مالیات مساحت آن منظور نمی شود، بایر زمین هایی که در آن ها کشت و زرع و آبادی نبا
