به معنی آنچنان باشد، چنانکه ایذون به معنی اینچنین است: تفکر کن یکی در خلقت شاهین و مرغابی نگویی کز چه معنی راست این ایذون و آن آذون ؟ سنائی، رجوع به ایدون و اندون و آندون شود
به معنی آنچنان باشد، چنانکه ایذون به معنی اینچنین است: تفکر کن یکی در خلقت شاهین و مرغابی نگویی کز چه معنی راست این ایذون و آن آذون ؟ سنائی، رجوع به ایدون و اندون و آندون شود
زیب، زیور، زینت، برای مثال ببستند آذین به شهر اندرون / پر از خنده لب ها و دل پر ز خون (فردوسی - ۶/۱۰)آیین، رسم، قاعده، قانون، برای مثال نوشتند بر سان و آذین چین / سوی شاه با صدهزار آفرین (فردوسی - لغت نامه - آذین)غرفه و نشیمنگاه های آراسته و مزین در جشن ها
زیب، زیور، زینت، برای مِثال ببستند آذین به شهر اندرون / پر از خنده لب ها و دل پر ز خون (فردوسی - ۶/۱۰)آیین، رسم، قاعده، قانون، برای مِثال نوشتند بر سان و آذین چین / سوی شاه با صدهزار آفرین (فردوسی - لغت نامه - آذین)غرفه و نشیمنگاه های آراسته و مزین در جشن ها
جیحون، آمل، آمو، آموی: چو از رود آمون گذشت آن سپاه برآمد هیاهو ز ماهی بماه، هاتفی، آن رود که خوشتر است از آمون بی شبهه که هست رود سیحون، ؟ (از فرهنگها)
جیحون، آمل، آمو، آموی: چو از رود آمون گذشت آن سپاه برآمد هیاهو ز ماهی بماه، هاتفی، آن رود که خوشتر است از آمون بی شبهه که هست رود سیحون، ؟ (از فرهنگها)
نام خدای مصریان قدیم، و کلمه آمین عربی را (که امروز به معنی برآور، روا فرما، استجابت کن است) حدس میزنند که همین آمون باشد، نام چهاردهمین پادشاه یهودا، پسر منسه که در 22 سالگی بسال 642 قبل از میلاد بسلطنت رسید، نام یکی از شهرهای قدیم بمصر علیا
نام خدای مصریان قدیم، و کلمه آمین عربی را (که امروز به معنی برآور، روا فرما، استجابت کن است) حدس میزنند که همین آمون باشد، نام چهاردهمین پادشاه یهودا، پسر مِنسه که در 22 سالگی بسال 642 قبل از میلاد بسلطنت رسید، نام یکی از شهرهای قدیم بمصر علیا
بر وزن و معنی وارون یعنی نگون باشد، چه سراگون سرنگون را گویند، (برهان)، واژون، واژگون، سرنگون، معلق، سراشیب، و ظاهراً این کلمه جز در حال ترکیب مستعمل نیست
بر وزن و معنی وارون یعنی نگون باشد، چه سراگون سرنگون را گویند، (برهان)، واژون، واژگون، سرنگون، معلق، سراشیب، و ظاهراً این کلمه جز در حال ترکیب مستعمل نیست
رخنه و راه و مجرائی که زیر زمین کنند، نقب، سمج، سمجه: حور بهشتی گرش به بیند بی شک حفره زند تا زمین بیارد آهون، دقیقی، به آهون زدن در زمین با شتاب سبکتر روندی ز ماهی در آب، اسدی، بن باره سرتاسر آهون زدند نگون باره بر روی هامون زدند، اسدی، منگر سوی حرام و جز حق مشنو تا نبرد دزد سوی نقد تو آهون، ناصرخسرو، دانه مر این را بخوشه ها در خانه ست بیخ مر آن را بزیر خاک درآهون، ناصرخسرو، سر بفلک برکشیده بی خردی مردمی و سروری در آهون شد، ناصرخسرو، بر راه خلق سوی دگر عالم یکّی رباط یا یکی آهونی، ناصرخسرو، مردم بروز در چاهها و آهونها و کاریزهای کهن میگریختند، (راحهالصدور)، ، دائره، زه، طوقه، حلقه: الحماره، آنچه گردآهون حوض بنهند ... و آن سنگ که صیاد گرد آهون جایگاه خویش بپای کند، (محمود بن عمر ربنجنی)، آبدان: مشرق بنور صبح سحرگاهان رخشان بسان طارم زریون است گوئی میان خیمۀ پیروزه پر زآب زعفران یکی آهون است، ناصرخسرو، ، کهف، غار، (برهان)، و در بعض فرهنگها معنی معدن نیز بکلمه داده اند،
رخنه و راه و مجرائی که زیر زمین کنند، نقب، سُمج، سُمجه: حور بهشتی گرش به بیند بی شک حفره زند تا زمین بیارد آهون، دقیقی، به آهون زدن در زمین با شتاب سبکتر روندی ز ماهی در آب، اسدی، بن باره سرتاسر آهون زدند نگون باره بر روی هامون زدند، اسدی، منگر سوی حرام و جز حق مشنو تا نبرد دزد سوی نقد تو آهون، ناصرخسرو، دانه مر این را بخوشه ها در خانه ست بیخ مر آن را بزیر خاک درآهون، ناصرخسرو، سر بفلک برکشیده بی خردی مردمی و سروری در آهون شد، ناصرخسرو، بر راه خلق سوی دگر عالم یکّی رباط یا یکی آهونی، ناصرخسرو، مردم بروز در چاهها و آهونها و کاریزهای کهن میگریختند، (راحهالصدور)، ، دائره، زه، طوقه، حلقه: الحماره، آنچه گردآهون حوض بنهند ... و آن سنگ که صیاد گرد آهون جایگاه خویش بپای کند، (محمود بن عمر ربنجنی)، آبدان: مشرق بنور صبح سحرگاهان رخشان بسان طارم زریون است گوئی میان خیمۀ پیروزه پر زآب زعفران یکی آهون است، ناصرخسرو، ، کهف، غار، (برهان)، و در بعض فرهنگها معنی معدن نیز بکلمه داده اند،
زیب، زیور، زینت، آرایش، آیین: گر همی آرزو آیدت عروسی ّ نو دین عروست بس و دل خانه و علم آذین، ناصرخسرو، ای خوانده کتب و زو شده روشن دل بسته ز علم و حکمت و پند آذین، ناصرخسرو، تا ز مشک خم گرفته در گلش آذین بود خم گرفتن قامت عشاق را آیین بود، امیر معزی، از پی قدر خویش صدرش را بسته روح القدس ز خلدآذین، سنائی، ترک من مهر و وفا سیرت و آیین نکند تا که بر برگ گل از غالیه آذین نکند اندر آن آذین آیین وفا راست امید ای نمیدی اگر آذین کند آیین نکند، سوزنی، بر گل و نسرین و عنبر بند و آذین ای عجب وآنگهی نظاره گرداندبر این آذین مرا، سوزنی، بهر آذین عروس خاطرش چرخ اطلس را بدیبایی فرست، خاقانی، ، خوازه و قبه یعنی چهارچوبها و گنبدها که گاه قدوم پادشاهی یا امیری و یا در جشنهای بزرگ در راهها و بازارها افرازند و بفرشها و جامه های گرانبها و گلها و چراغها و آینه ها زینت دهند، و آن را شهرآرای و آذین بند نیز گویند: به آذین جهانی شد آراسته در و بام و دیوار پرخواسته همه روم با هدیه وبا نثار برفتند شادان بر شهریار جهانی به آذین بیاراستند می و رود و رامشگران خواستند، فردوسی، بهمه شهر بود از آن آذین در بریشم چو کرم پیله زمین، عنصری، ، غرفه و نشیمن گاههای آراسته و مزین در جشنها: خراسان سربسر آذین ببستند پریرویان به آذینها نشستند، (ویس و رامین)، همه بازارها آذین ببستند پریرویان بر آذینها نشستند، (ویس و رامین)، بمرو اندر هزار آذین ببستند پریرویان بر آذینها نشستند، (ویس و رامین)، همه شهر و ده بودپرخواسته به آذین و گنبد بیاراسته، اسدی، ، آیین و رسم و عادت: نوشتند برسان و آذین چین سوی شاه با صدهزار آفرین، فردوسی، ، خذرفه، ای انگور و خرما و انار که از خانه بیاویزند، (محمود بن عمر ربنجنی)، شیرزنه، آلتی که دوغ را از روغن جدا میکند، مرادف آیین، (برهان قاطع)، چون کلمه آذین و آیین و آنین را به معنی بستو یا نهره که دوغ را در آن کرده بزنند تا روغن از آن جدا شود آورده اند، بعید نیست که دو صورت از آن سه مصحف باشد، پیرایه از قبیل سرآویز و گوشوارو سلسله و حلقۀ بینی و گلوبند و بازوبند و دست برنجن و خلخال و انگشتری، نامی از نامهای مردان ایرانی: چو انجامیده شد گفتار رامین چو باد از پیش او برگشت آذین، (ویس و رامین)
زیب، زیور، زینت، آرایش، آیین: گر همی آرزو آیدْت عروسی ّ نو دین عروست بس و دل خانه و علم آذین، ناصرخسرو، ای خوانده کُتْب و زو شده روشن دل بسته ز علم و حکمت و پند آذین، ناصرخسرو، تا ز مشک خم گرفته در گلش آذین بود خم گرفتن قامت عشاق را آیین بود، امیر معزی، از پی قدر خویش صدرش را بسته روح القدس ز خلدآذین، سنائی، ترک من مهر و وفا سیرت و آیین نکند تا که بر برگ گل از غالیه آذین نکند اندر آن آذین آیین وفا راست امید ای نمیدی اگر آذین کند آیین نکند، سوزنی، بر گل و نسرین و عنبر بند و آذین ای عجب وآنگهی نظاره گرداندبر این آذین مرا، سوزنی، بهر آذین عروس خاطرش چرخ اطلس را بدیبایی فرست، خاقانی، ، خوازه و قبه یعنی چهارچوبها و گنبدها که گاه قدوم پادشاهی یا امیری و یا در جشنهای بزرگ در راهها و بازارها افرازند و بفرشها و جامه های گرانبها و گلها و چراغها و آینه ها زینت دهند، و آن را شهرآرای و آذین بند نیز گویند: به آذین جهانی شد آراسته در و بام و دیوار پرخواسته همه روم با هدیه وبا نثار برفتند شادان بر شهریار جهانی به آذین بیاراستند می و رود و رامشگران خواستند، فردوسی، بهمه شهر بود از آن آذین در بریشم چو کرم پیله زمین، عنصری، ، غرفه و نشیمن گاههای آراسته و مزین در جشنها: خراسان سربسر آذین ببستند پریرویان به آذینها نشستند، (ویس و رامین)، همه بازارها آذین ببستند پریرویان بر آذینها نشستند، (ویس و رامین)، بمرو اندر هزار آذین ببستند پریرویان بر آذینها نشستند، (ویس و رامین)، همه شهر و ده بودپرخواسته به آذین و گنبد بیاراسته، اسدی، ، آیین و رسم و عادت: نوشتند برسان و آذین چین سوی شاه با صدهزار آفرین، فردوسی، ، خذرفه، اَی انگور و خرما و انار که از خانه بیاویزند، (محمود بن عمر ربنجنی)، شیرزنه، آلتی که دوغ را از روغن جدا میکند، مرادف آیین، (برهان قاطع)، چون کلمه آذین و آیین و آنین را به معنی بستو یا نهره که دوغ را در آن کرده بزنند تا روغن از آن جدا شود آورده اند، بعید نیست که دو صورت از آن سه مصحف باشد، پیرایه از قبیل سرآویز و گوشوارو سلسله و حلقۀ بینی و گلوبند و بازوبند و دست برنجن و خلخال و انگشتری، نامی از نامهای مردان ایرانی: چو انجامیده شد گفتار رامین چو باد از پیش او برگشت آذین، (ویس و رامین)
