- statis
ایستا
معنی statis - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ایستگاه
ثابت، پایدار
به طور پیوسته
به طور رایگان، رایگان
رایگان
مقدمه مفهومی درباره واژه
وضعیت (Status) در فناوری اطلاعات به نمایشی از شرایط فعلی یک سیستم، فرآیند یا درخواست اشاره دارد که معمولاً به صورت کدهای عددی یا پیام های متنی استاندارد ارائه می شود. این مفهوم در تمام سطوح سیستم از سخت افزار تا رابط کاربری کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پروتکل های شبکه (کدهای وضعیت HTTP)، مدیریت فرآیندها، نظارت بر سیستم ها، رابط های کاربری (نوار وضعیت) و گزارش گیری خطاها استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. کدهای وضعیت HTTP مانند 404 یا 200
2. وضعیت فرآیندها در Task Manager
3. نشانگر باتری در دستگاه های همراه
4. وضعیت اتصال در برنامه های شبکه ای
5. گزارش های وضعیت سیستم در ابزارهای نظارتی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، وضعیت ها به عنوان مکانیزم بازخورد عمل می کنند. در طراحی API، کدهای وضعیت استاندارد شده اند. در نظارت بر سیستم ها، برای تشخیص مشکلات استفاده می شوند. در رابط کاربری، اطلاعات حیاتی را به کاربر منتقل می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از اولین سیستم های عامل در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت و کدهای HTTP استاندارد شد. امروزه در سیستم های پیچیده توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با state تفاوت دارد: اولی معمولاً نمایشی ساده شده است، دومی شامل تمام جزئیات شرایط سیستم است. با گزارش خطا نیز متفاوت است که فقط به مشکلات می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کدهای بازگشتی توابع. در HTTP با کدهای 3 رقمی استاندارد. در سیستم عامل ها با ساختارهای سیستمی خاص. در رابط کاربری با المان های بصری مانند نوار وضعیت. در لاگ ها با پیام های استاندارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه وضعیت ها باید به کاربر نمایش داده شوند. چالش اصلی: طراحی سیستم های وضعیت جامع و قابل فهم برای کاربران مختلف.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و نمایش مناسب وضعیت سیستم ها از عوامل مهم در کاربرپسندی و قابلیت اطمینان سیستم ها است. این مفهوم در تمام لایه های فناوری اطلاعات حضور دارد.
وضعیت (Status) در فناوری اطلاعات به نمایشی از شرایط فعلی یک سیستم، فرآیند یا درخواست اشاره دارد که معمولاً به صورت کدهای عددی یا پیام های متنی استاندارد ارائه می شود. این مفهوم در تمام سطوح سیستم از سخت افزار تا رابط کاربری کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پروتکل های شبکه (کدهای وضعیت HTTP)، مدیریت فرآیندها، نظارت بر سیستم ها، رابط های کاربری (نوار وضعیت) و گزارش گیری خطاها استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. کدهای وضعیت HTTP مانند 404 یا 200
2. وضعیت فرآیندها در Task Manager
3. نشانگر باتری در دستگاه های همراه
4. وضعیت اتصال در برنامه های شبکه ای
5. گزارش های وضعیت سیستم در ابزارهای نظارتی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، وضعیت ها به عنوان مکانیزم بازخورد عمل می کنند. در طراحی API، کدهای وضعیت استاندارد شده اند. در نظارت بر سیستم ها، برای تشخیص مشکلات استفاده می شوند. در رابط کاربری، اطلاعات حیاتی را به کاربر منتقل می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وضعیت از اولین سیستم های عامل در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت و کدهای HTTP استاندارد شد. امروزه در سیستم های پیچیده توزیع شده نقش حیاتی دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وضعیت با state تفاوت دارد: اولی معمولاً نمایشی ساده شده است، دومی شامل تمام جزئیات شرایط سیستم است. با گزارش خطا نیز متفاوت است که فقط به مشکلات می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کدهای بازگشتی توابع. در HTTP با کدهای 3 رقمی استاندارد. در سیستم عامل ها با ساختارهای سیستمی خاص. در رابط کاربری با المان های بصری مانند نوار وضعیت. در لاگ ها با پیام های استاندارد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: همه وضعیت ها باید به کاربر نمایش داده شوند. چالش اصلی: طراحی سیستم های وضعیت جامع و قابل فهم برای کاربران مختلف.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و نمایش مناسب وضعیت سیستم ها از عوامل مهم در کاربرپسندی و قابلیت اطمینان سیستم ها است. این مفهوم در تمام لایه های فناوری اطلاعات حضور دارد.
مقدمه مفهومی درباره واژه
ایستا (Static) در برنامه نویسی به اعضا، متغیرها یا متدهایی اشاره دارد که به خود کلاس تعلق دارند نه به نمونه های (instance) آن کلاس. این عناصر بدون نیاز به نمونه سازی از کلاس قابل دسترسی هستند و مقدارشان بین تمام نمونه ها مشترک است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP) برای متغیرها و متدهای کلاس، در زبان C برای متغیرهای با محدوده فایل، در طراحی الگوهای Singleton، و برای توابع کمکی عمومی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. متغیرهای شمارنده اشیاء ساخته شده
2. متدهای کمکی مانند Math.sqrt()
3. الگوی طراحی Singleton
4. ثابت های عمومی در برنامه
5. توابع کتابخانه ای مستقل
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، عناصر ایستا امکان دسترسی جهانی به منابع مشترک را فراهم می کنند. در الگوهای طراحی، برای پیاده سازی الگوهایی مانند Singleton استفاده می شوند. در بهینه سازی، از تکرار غیرضروری جلوگیری می کنند. در کتابخانه ها، توابع عمومی را ارائه می دهند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستا از زبان C در دهه 1970 آغاز شد. در دهه 1990 با گسترش OOP اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های مدرن شیءگرا پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستا با ثابت (Constant) تفاوت دارد: اولی قابل تغییر است اما محدوده خاصی دارد، دومی تغییرناپذیر است. با جهانی (Global) نیز متفاوت است که در تمام برنامه قابل دسترسی است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java/C# با کلمه کلیدی static. در Python با استفاده از @staticmethod. در C برای محدود کردن محدوده متغیرها. در C++ برای متغیرهای کلاس. در JavaScript با اختصاص به خود تابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: استفاده بیش از حد از عناصر ایستا. چالش اصلی: مدیریت حافظه و مسائل چندنخی در متغیرهای ایستا.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از عناصر ایستا از مهارت های مهم در طراحی شیءگرا است. این مفهوم در بهینه سازی و طراحی الگوها کاربرد گسترده ای دارد.
ایستا (Static) در برنامه نویسی به اعضا، متغیرها یا متدهایی اشاره دارد که به خود کلاس تعلق دارند نه به نمونه های (instance) آن کلاس. این عناصر بدون نیاز به نمونه سازی از کلاس قابل دسترسی هستند و مقدارشان بین تمام نمونه ها مشترک است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی شیءگرا (OOP) برای متغیرها و متدهای کلاس، در زبان C برای متغیرهای با محدوده فایل، در طراحی الگوهای Singleton، و برای توابع کمکی عمومی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. متغیرهای شمارنده اشیاء ساخته شده
2. متدهای کمکی مانند Math.sqrt()
3. الگوی طراحی Singleton
4. ثابت های عمومی در برنامه
5. توابع کتابخانه ای مستقل
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، عناصر ایستا امکان دسترسی جهانی به منابع مشترک را فراهم می کنند. در الگوهای طراحی، برای پیاده سازی الگوهایی مانند Singleton استفاده می شوند. در بهینه سازی، از تکرار غیرضروری جلوگیری می کنند. در کتابخانه ها، توابع عمومی را ارائه می دهند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم ایستا از زبان C در دهه 1970 آغاز شد. در دهه 1990 با گسترش OOP اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های مدرن شیءگرا پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
ایستا با ثابت (Constant) تفاوت دارد: اولی قابل تغییر است اما محدوده خاصی دارد، دومی تغییرناپذیر است. با جهانی (Global) نیز متفاوت است که در تمام برنامه قابل دسترسی است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java/C# با کلمه کلیدی static. در Python با استفاده از @staticmethod. در C برای محدود کردن محدوده متغیرها. در C++ برای متغیرهای کلاس. در JavaScript با اختصاص به خود تابع.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: استفاده بیش از حد از عناصر ایستا. چالش اصلی: مدیریت حافظه و مسائل چندنخی در متغیرهای ایستا.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از عناصر ایستا از مهارت های مهم در طراحی شیءگرا است. این مفهوم در بهینه سازی و طراحی الگوها کاربرد گسترده ای دارد.
ایالت، دولت، وضعیت
طنزآمیز، طنز
ساتن مانند، ساتن
تعطیل، تعطیلات
به طور آماری، از نظر آماری
نظامی، تاکتیکی
مهارت دیپلماسی، دولت گرایی
وضعیت
هیجان زده، وجد
وضعیت، وظایف
با شکوه
ثابت، پایدار
ایستگاه
بی تفاوت