- Temporary
موقّت
معنی Temporary - جستجوی لغت در جدول جو
- Temporary
مقدمه مفهومی درباره واژه
منابع موقت (Temporary) در سیستم های کامپیوتری به عناصری اطلاق می شوند که عمر محدودی دارند و معمولاً پس از انجام یک عملیات خاص یا پایان یک session حذف می شوند. این مفهوم در مدیریت حافظه، پردازش داده ها و سیستم فایل کاربرد گسترده ای دارد. استفاده از منابع موقت به بهینه سازی مصرف حافظه و جلوگیری از انباشت داده های زائد کمک می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه موقت برنامه ها. در فایل های موقت پردازش داده. در جداول موقت پایگاه داده. در sessionهای کاربری. در cache سیستم ها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فایل های temp در ویندوز. جداول موقت در SQL. حافظه پنهان مرورگرها. sessionهای وب سایت ها. متغیرهای موقت در برنامه نویسی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در بهینه سازی مصرف منابع سیستم. در مدیریت حافظه کارآمد. در پردازش موقت داده های حجیم. در بهبود عملکرد سیستم ها. در طراحی سیستم های مقیاس پذیر.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین روزهای محاسبات کامپیوتری وجود داشته. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندکاربره اهمیت یافت. امروزه در تمام سیستم عامل ها و زبان های برنامه نویسی پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’cache’’ که برای بهبود عملکرد استفاده می شود تفاوت دارد. همچنین با ’’موقت سیستم عامل’’ که دامنه محدودتری دارد متمایز است. این اصطلاح به کلیه منابع با عمر محدود اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با ماژول tempfile. در Java با کلاس File.createTempFile. در C با تابع tmpfile. در سیستم عامل ها با دایرکتوری های خاص مانند /tmp. در پایگاه داده با CREATE TEMPORARY TABLE.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند buffer. عدم توجه به پاکسازی منابع موقت. تصور نادرست از بی اهمیت بودن مدیریت منابع موقت.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت صحیح منابع موقت به عملکرد سیستم کمک می کند. عدم پاکسازی منابع موقت می تواند باعث مشکلات امنیتی شود. استفاده بهینه از منابع موقت از هدررفت حافظه جلوگیری می کند.
منابع موقت (Temporary) در سیستم های کامپیوتری به عناصری اطلاق می شوند که عمر محدودی دارند و معمولاً پس از انجام یک عملیات خاص یا پایان یک session حذف می شوند. این مفهوم در مدیریت حافظه، پردازش داده ها و سیستم فایل کاربرد گسترده ای دارد. استفاده از منابع موقت به بهینه سازی مصرف حافظه و جلوگیری از انباشت داده های زائد کمک می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه موقت برنامه ها. در فایل های موقت پردازش داده. در جداول موقت پایگاه داده. در sessionهای کاربری. در cache سیستم ها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
فایل های temp در ویندوز. جداول موقت در SQL. حافظه پنهان مرورگرها. sessionهای وب سایت ها. متغیرهای موقت در برنامه نویسی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در بهینه سازی مصرف منابع سیستم. در مدیریت حافظه کارآمد. در پردازش موقت داده های حجیم. در بهبود عملکرد سیستم ها. در طراحی سیستم های مقیاس پذیر.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین روزهای محاسبات کامپیوتری وجود داشته. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندکاربره اهمیت یافت. امروزه در تمام سیستم عامل ها و زبان های برنامه نویسی پیاده سازی شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’cache’’ که برای بهبود عملکرد استفاده می شود تفاوت دارد. همچنین با ’’موقت سیستم عامل’’ که دامنه محدودتری دارد متمایز است. این اصطلاح به کلیه منابع با عمر محدود اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با ماژول tempfile. در Java با کلاس File.createTempFile. در C با تابع tmpfile. در سیستم عامل ها با دایرکتوری های خاص مانند /tmp. در پایگاه داده با CREATE TEMPORARY TABLE.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند buffer. عدم توجه به پاکسازی منابع موقت. تصور نادرست از بی اهمیت بودن مدیریت منابع موقت.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت صحیح منابع موقت به عملکرد سیستم کمک می کند. عدم پاکسازی منابع موقت می تواند باعث مشکلات امنیتی شود. استفاده بهینه از منابع موقت از هدررفت حافظه جلوگیری می کند.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
موقّتی، به طور موقّت
مقدمه مفهومی درباره واژه
میانگیر موقت (Temporary Buffer) به بخشی از حافظه اشاره دارد که به طور موقت برای نگهداری داده ها در حین انجام عملیات های مختلف مانند انتقال داده، پردازش اطلاعات یا تبدیل فرمت ها استفاده می شود. این میانگیرها معمولاً پس از اتمام عملیات مربوطه آزاد شده و فضای حافظه را بازمی گردانند. استفاده از میانگیرهای موقت به بهبود کارایی سیستم و جلوگیری از تداخل عملیات های مختلف کمک می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در عملیات خواندن/نوشتن فایل ها. در پردازش جریان های داده. در عملیات شبکه ای. در پردازش تصویر و صوت. در تبدیل فرمت داده ها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
بافر خواندن فایل در برنامه نویسی. بافر شبکه در انتقال داده ها. بافر پردازش تصویر در نرم افزارهای گرافیکی. بافر صدا در برنامه های پخش موسیقی. بافر چاپ در سیستم های پرینتر.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در بهینه سازی عملیات I/O. در مدیریت کارآمد حافظه. در جلوگیری از مسدود شدن عملیات. در بهبود عملکرد سیستم های بلادرنگ. در طراحی سیستم های پردازش جریان داده.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین روزهای برنامه نویسی وجود داشته. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندوظیفه ای اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های برنامه نویسی و سیستم عامل ها استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’cache’’ که برای بهبود عملکرد استفاده می شود تفاوت دارد. همچنین با ’’حافظه موقت’’ که دامنه گسترده تری دارد متمایز است. این اصطلاح به ناحیه ای خاص برای نگهداری موقت داده اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/C++ با آرایه های حافظه پویا. در Python با شیء bytearray. در Java با کلاس های ByteBuffer. در سیستم عامل ها با syscallهای مدیریت حافظه. در پایگاه داده با جداول موقت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند cache. عدم آزادسازی به موقع بافرها. تصور نادرست از بی اهمیت بودن اندازه بافرها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از میانگیرهای موقت به بهبود عملکرد سیستم کمک می کند. مدیریت مناسب اندازه بافرها از هدررفت حافظه جلوگیری می کند. آزادسازی به موقع بافرها از نشتی حافظه پیشگیری می کند.
میانگیر موقت (Temporary Buffer) به بخشی از حافظه اشاره دارد که به طور موقت برای نگهداری داده ها در حین انجام عملیات های مختلف مانند انتقال داده، پردازش اطلاعات یا تبدیل فرمت ها استفاده می شود. این میانگیرها معمولاً پس از اتمام عملیات مربوطه آزاد شده و فضای حافظه را بازمی گردانند. استفاده از میانگیرهای موقت به بهبود کارایی سیستم و جلوگیری از تداخل عملیات های مختلف کمک می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در عملیات خواندن/نوشتن فایل ها. در پردازش جریان های داده. در عملیات شبکه ای. در پردازش تصویر و صوت. در تبدیل فرمت داده ها.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
بافر خواندن فایل در برنامه نویسی. بافر شبکه در انتقال داده ها. بافر پردازش تصویر در نرم افزارهای گرافیکی. بافر صدا در برنامه های پخش موسیقی. بافر چاپ در سیستم های پرینتر.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در بهینه سازی عملیات I/O. در مدیریت کارآمد حافظه. در جلوگیری از مسدود شدن عملیات. در بهبود عملکرد سیستم های بلادرنگ. در طراحی سیستم های پردازش جریان داده.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از اولین روزهای برنامه نویسی وجود داشته. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندوظیفه ای اهمیت یافت. امروزه در تمام زبان های برنامه نویسی و سیستم عامل ها استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با ’’cache’’ که برای بهبود عملکرد استفاده می شود تفاوت دارد. همچنین با ’’حافظه موقت’’ که دامنه گسترده تری دارد متمایز است. این اصطلاح به ناحیه ای خاص برای نگهداری موقت داده اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/C++ با آرایه های حافظه پویا. در Python با شیء bytearray. در Java با کلاس های ByteBuffer. در سیستم عامل ها با syscallهای مدیریت حافظه. در پایگاه داده با جداول موقت.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند cache. عدم آزادسازی به موقع بافرها. تصور نادرست از بی اهمیت بودن اندازه بافرها.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده صحیح از میانگیرهای موقت به بهبود عملکرد سیستم کمک می کند. مدیریت مناسب اندازه بافرها از هدررفت حافظه جلوگیری می کند. آزادسازی به موقع بافرها از نشتی حافظه پیشگیری می کند.