مقدمه مفهومی درباره واژه ایستگاه (Station) در شبکه های کامپیوتری به هر دستگاه یا نقطه ای گفته می شود که قابلیت برقراری ارتباط و تبادل داده با دیگر اجزای شبکه را داشته باشد. این مفهوم در انواع مختلف شبکه ها از جمله محلی، بی سیم و مخابراتی کاربرد دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در شبکه های بی سیم (ایستگاه های WiFi)، شبکه های صنعتی، سیستم های رادیویی دیجیتال، شبکه های حسگر و ارتباطات ماهواره ای استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. لپ تاپ های متصل به شبکه WiFi 2. ایستگاه های کاری در شبکه های سازمانی 3. دستگاه های IoT در یک شبکه صنعتی 4. گوشی های هوشمند در شبکه تلفن همراه 5. روترهای بی سیم به عنوان ایستگاه پایه نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، ایستگاه ها نقاط پایانی ارتباطات هستند. در امنیت شبکه، هر ایستگاه یک نقطه ورود بالقوه است. در شبکه های توزیع شده، ایستگاه ها ممکن است همزمان نقش سرویس دهنده و سرویس گیرنده را داشته باشند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم ایستگاه از شبکه های رادیویی قدیمی گرفته شده است. در دهه 1980 با ظهور شبکه های محلی رایج شد. امروزه در شبکه های بی سیم و سیستم های توزیع شده کاربرد گسترده ای دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه ایستگاه با گره (Node) تفاوت دارد: اولی معمولاً به نقاط پایانی اشاره دارد، دومی می تواند هر نقطه اتصالی در شبکه باشد. با کلاینت نیز متفاوت است که فقط مصرف کننده سرویس است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در برنامه نویسی شبکه: شناسایی با آدرس MAC/IP. در سیستم های بی سیم: مدیریت با پروتکل های IEEE 802.11. در برنامه های کاربردی: ارتباط از طریق سوکت های شبکه. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج: همه ایستگاه ها فقط سرویس گیرنده هستند. چالش اصلی: مدیریت امنیت و احراز هویت ایستگاه ها در شبکه های بزرگ. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک مفهوم ایستگاه و نقش آن در شبکه برای طراحی و پیاده سازی سیستم های ارتباطی ضروری است. این مفهوم در بسیاری از پروتکل های شبکه اساسی است.
مقدمه مفهومی درباره واژه ایستگاه (Station) در شبکه های کامپیوتری به هر دستگاه یا نقطه ای گفته می شود که قابلیت برقراری ارتباط و تبادل داده با دیگر اجزای شبکه را داشته باشد. این مفهوم در انواع مختلف شبکه ها از جمله محلی، بی سیم و مخابراتی کاربرد دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در شبکه های بی سیم (ایستگاه های WiFi)، شبکه های صنعتی، سیستم های رادیویی دیجیتال، شبکه های حسگر و ارتباطات ماهواره ای استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. لپ تاپ های متصل به شبکه WiFi 2. ایستگاه های کاری در شبکه های سازمانی 3. دستگاه های IoT در یک شبکه صنعتی 4. گوشی های هوشمند در شبکه تلفن همراه 5. روترهای بی سیم به عنوان ایستگاه پایه نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه، ایستگاه ها نقاط پایانی ارتباطات هستند. در امنیت شبکه، هر ایستگاه یک نقطه ورود بالقوه است. در شبکه های توزیع شده، ایستگاه ها ممکن است همزمان نقش سرویس دهنده و سرویس گیرنده را داشته باشند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم ایستگاه از شبکه های رادیویی قدیمی گرفته شده است. در دهه 1980 با ظهور شبکه های محلی رایج شد. امروزه در شبکه های بی سیم و سیستم های توزیع شده کاربرد گسترده ای دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه ایستگاه با گره (Node) تفاوت دارد: اولی معمولاً به نقاط پایانی اشاره دارد، دومی می تواند هر نقطه اتصالی در شبکه باشد. با کلاینت نیز متفاوت است که فقط مصرف کننده سرویس است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در برنامه نویسی شبکه: شناسایی با آدرس MAC/IP. در سیستم های بی سیم: مدیریت با پروتکل های IEEE 802.11. در برنامه های کاربردی: ارتباط از طریق سوکت های شبکه. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج: همه ایستگاه ها فقط سرویس گیرنده هستند. چالش اصلی: مدیریت امنیت و احراز هویت ایستگاه ها در شبکه های بزرگ. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک مفهوم ایستگاه و نقش آن در شبکه برای طراحی و پیاده سازی سیستم های ارتباطی ضروری است. این مفهوم در بسیاری از پروتکل های شبکه اساسی است.