مقدمه مفهومی در سیستم های عامل با رابط کاربری گرافیکی (GUI)، پنجره غیرفعال (Inactive Window) به پنجره ای گفته می شود که در پس زمینه قرار دارد و کاربر در حال حاضر با آن در تعامل نیست. این پنجره ها معمولاً از نظر ظاهری متفاوت از پنجره فعال نمایش داده می شوند (مثلاً نوار عنوان کمرنگ تر) و ورودی های صفحه کلید و ماوس را دریافت نمی کنند. کاربرد در فناوری اطلاعات در سیستم های عامل دسکتاپ - در مدیریت پنجره ها - در برنامه نویسی رابط کاربری - در محیط های توسعه یکپارچه (IDE) - در برنامه های چندسندی مثال های واقعی پنجره مرورگر در پس زمینه هنگام کار با ویرایشگر متن - پنجره تنظیمات در حالی که با سند اصلی کار می کنید - پنجره های چت در حالت minimize شده نقش در توسعه نرم افزار مدیریت منابع سیستم - بهبود تجربه کاربری - پیاده سازی چندوظیفه ای - کاهش مصرف انرژی - سازماندهی فضای کاری تاریخچه و تکامل این مفهوم از اولین محیط های پنجره ای مانند Xerox Alto در 1973 آغاز شد و در سیستم عامل هایی مانند Mac OS و Windows توسعه یافت. در سیستم های مدرن ویژگی های پیشرفته تری مانند thumbnailهای زنده اضافه شده است. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’پنجره minimize شده’’ که کاملاً پنهان است متفاوت است. همچنین با ’’پنجره مسدود شده’’ که کاربر نمی تواند آن را فعال کند فرق می کند. پیاده سازی در زبان های مختلف در Windows API: توابع GetActiveWindow, SetActiveWindow - در Qt: QWidget::isActiveWindow - در WPF: Window.IsActive - در Java Swing: Frame.isActive چالش ها و ملاحظات مدیریت صحیح حالت پنجره ها - به روزرسانی محتوای پنجره های غیرفعال - مصرف بهینه منابع - رفتار یکپارچه در سیستم های مختلف بهترین روش ها کاهش پردازش در پنجره های غیرفعال - نمایش بصری مناسب تفاوت - حفظ وضعیت هنگام فعال سازی مجدد - رعایت دستورالعمل های رابط کاربری هر سیستم عامل کاربرد در معماری های مدرن در برنامه های چندپنجره ای پیچیده - در محیط های مجازی سازی دسکتاپ - در سیستم های چندمانیتوری - در برنامه های همه پسند (Universal Apps) نتیجه گیری مدیریت صحیح پنجره های فعال و غیرفعال بخش مهمی از طراحی رابط کاربری کارآمد و روان است و تأثیر مستقیمی بر بهره وری کاربر و تجربه کلی کار با سیستم دارد.
مقدمه مفهومی در سیستم های عامل با رابط کاربری گرافیکی (GUI)، پنجره غیرفعال (Inactive Window) به پنجره ای گفته می شود که در پس زمینه قرار دارد و کاربر در حال حاضر با آن در تعامل نیست. این پنجره ها معمولاً از نظر ظاهری متفاوت از پنجره فعال نمایش داده می شوند (مثلاً نوار عنوان کمرنگ تر) و ورودی های صفحه کلید و ماوس را دریافت نمی کنند. کاربرد در فناوری اطلاعات در سیستم های عامل دسکتاپ - در مدیریت پنجره ها - در برنامه نویسی رابط کاربری - در محیط های توسعه یکپارچه (IDE) - در برنامه های چندسندی مثال های واقعی پنجره مرورگر در پس زمینه هنگام کار با ویرایشگر متن - پنجره تنظیمات در حالی که با سند اصلی کار می کنید - پنجره های چت در حالت minimize شده نقش در توسعه نرم افزار مدیریت منابع سیستم - بهبود تجربه کاربری - پیاده سازی چندوظیفه ای - کاهش مصرف انرژی - سازماندهی فضای کاری تاریخچه و تکامل این مفهوم از اولین محیط های پنجره ای مانند Xerox Alto در 1973 آغاز شد و در سیستم عامل هایی مانند Mac OS و Windows توسعه یافت. در سیستم های مدرن ویژگی های پیشرفته تری مانند thumbnailهای زنده اضافه شده است. تفکیک از مفاهیم مشابه با ’’پنجره minimize شده’’ که کاملاً پنهان است متفاوت است. همچنین با ’’پنجره مسدود شده’’ که کاربر نمی تواند آن را فعال کند فرق می کند. پیاده سازی در زبان های مختلف در Windows API: توابع GetActiveWindow, SetActiveWindow - در Qt: QWidget::isActiveWindow - در WPF: Window.IsActive - در Java Swing: Frame.isActive چالش ها و ملاحظات مدیریت صحیح حالت پنجره ها - به روزرسانی محتوای پنجره های غیرفعال - مصرف بهینه منابع - رفتار یکپارچه در سیستم های مختلف بهترین روش ها کاهش پردازش در پنجره های غیرفعال - نمایش بصری مناسب تفاوت - حفظ وضعیت هنگام فعال سازی مجدد - رعایت دستورالعمل های رابط کاربری هر سیستم عامل کاربرد در معماری های مدرن در برنامه های چندپنجره ای پیچیده - در محیط های مجازی سازی دسکتاپ - در سیستم های چندمانیتوری - در برنامه های همه پسند (Universal Apps) نتیجه گیری مدیریت صحیح پنجره های فعال و غیرفعال بخش مهمی از طراحی رابط کاربری کارآمد و روان است و تأثیر مستقیمی بر بهره وری کاربر و تجربه کلی کار با سیستم دارد.