- Deviate
انحراف داشتن، منحرف کردن
معنی Deviate - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تقدیم کردن
تعداد زیاد کاهش دادن، از بین بردن
انحراف پیدا کردن، منحرف کردن، انحراف داشتن، انحراف کردن، جا به جا کردن، منحرف شدن
حسّاس، ظریف
خالی کردن، باد کردن
واسطه گری کردن، میانجیگری کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
اختصاص دادن (Dedicate) در فناوری اطلاعات به عمل تخصیص انحصاری یا اولویت دار منابع سیستم به یک فرآیند، سرویس یا کاربر خاص اشاره دارد. این مفهوم در بهینه سازی عملکرد سیستم های کامپیوتری و تضمین کیفیت سرویس نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، اختصاص دادن بخشی از RAM به یک برنامه انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، اختصاص دادن پهنای باند به برنامه های حیاتی صورت می گیرد. در پردازش ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به ماشین های مجازی انجام می شود. در سیستم های ذخیره سازی، اختصاص دادن فضای دیسک به برنامه های خاص انجام می شود. در برنامه نویسی سیستم های بلادرنگ، اختصاص دادن منابع به فرآیندهای بحرانی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سرورهای اختصاصی (Dedicated Servers) تمام منابع را به یک مشتری اختصاص می دهند. در بازی های آنلاین، پهنای باند اختصاصی برای کاهش تاخیر استفاده می شود. در پایگاه داده های حساس، حافظه اختصاصی به جداول مهم داده می شود. در سیستم های تعبیه شده، هسته های پردازنده به وظایف بحرانی اختصاص می یابند. در مراکز داده، رک های اختصاصی به سازمان های خاص تخصیص داده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، اختصاص دادن منابع به ماژول های بحرانی انجام می شود. در سیستم های توزیع شده، اختصاص دادن گره ها به سرویس های خاص صورت می گیرد. در معماری میکروسرویس ها، اختصاص دادن منابع به سرویس های پرترافیک انجام می شود. در سیستم های ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به مشتریان پراهمیت انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم اختصاص دادن منابع از اولین سیستم های اشتراک زمانی در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سرورهای اختصاصی گسترش یافت. امروزه با فناوری هایی مانند DPDK (Data Plane Development Kit) اختصاص دادن منابع شبکه پیشرفته تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاص دادن با تخصیص (Allocation) متفاوت است - تخصیص می تواند موقت و اشتراکی باشد. همچنین با رزرو (Reservation) که تضمین منابع برای آینده است تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاص دادن با تفویض (Delegation) که شامل انتقال اختیار است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تابع malloc می توان حافظه اختصاصی تخصیص داد. در Python با ماژول multiprocessing می توان هسته های CPU را اختصاص داد. در Java با JVM Arguments می توان حافظه اختصاصی تعیین کرد. در Kubernetes با تنظیمات Resource Quota می توان منابع را به پادها اختصاص داد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که اختصاص دادن همیشه بهینه است، در حالی که ممکن است به کاهش بهره وری منابع منجر شود. چالش اصلی، یافتن تعادل بین اختصاص انحصاری و استفاده اشتراکی از منابع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اختصاص دادن منابع از تکنیک های مهم در بهینه سازی سیستم های کامپیوتری است که باید با در نظر گرفتن نیازها و محدودیت های سیستم انجام شود. استفاده هوشمندانه از این روش می تواند به بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم ها منجر شود.
اختصاص دادن (Dedicate) در فناوری اطلاعات به عمل تخصیص انحصاری یا اولویت دار منابع سیستم به یک فرآیند، سرویس یا کاربر خاص اشاره دارد. این مفهوم در بهینه سازی عملکرد سیستم های کامپیوتری و تضمین کیفیت سرویس نقش کلیدی ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، اختصاص دادن بخشی از RAM به یک برنامه انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، اختصاص دادن پهنای باند به برنامه های حیاتی صورت می گیرد. در پردازش ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به ماشین های مجازی انجام می شود. در سیستم های ذخیره سازی، اختصاص دادن فضای دیسک به برنامه های خاص انجام می شود. در برنامه نویسی سیستم های بلادرنگ، اختصاص دادن منابع به فرآیندهای بحرانی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
سرورهای اختصاصی (Dedicated Servers) تمام منابع را به یک مشتری اختصاص می دهند. در بازی های آنلاین، پهنای باند اختصاصی برای کاهش تاخیر استفاده می شود. در پایگاه داده های حساس، حافظه اختصاصی به جداول مهم داده می شود. در سیستم های تعبیه شده، هسته های پردازنده به وظایف بحرانی اختصاص می یابند. در مراکز داده، رک های اختصاصی به سازمان های خاص تخصیص داده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، اختصاص دادن منابع به ماژول های بحرانی انجام می شود. در سیستم های توزیع شده، اختصاص دادن گره ها به سرویس های خاص صورت می گیرد. در معماری میکروسرویس ها، اختصاص دادن منابع به سرویس های پرترافیک انجام می شود. در سیستم های ابری، اختصاص دادن منابع فیزیکی به مشتریان پراهمیت انجام می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم اختصاص دادن منابع از اولین سیستم های اشتراک زمانی در دهه 1960 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سرورهای اختصاصی گسترش یافت. امروزه با فناوری هایی مانند DPDK (Data Plane Development Kit) اختصاص دادن منابع شبکه پیشرفته تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
اختصاص دادن با تخصیص (Allocation) متفاوت است - تخصیص می تواند موقت و اشتراکی باشد. همچنین با رزرو (Reservation) که تضمین منابع برای آینده است تفاوت دارد. در برخی متون، اختصاص دادن با تفویض (Delegation) که شامل انتقال اختیار است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C با تابع malloc می توان حافظه اختصاصی تخصیص داد. در Python با ماژول multiprocessing می توان هسته های CPU را اختصاص داد. در Java با JVM Arguments می توان حافظه اختصاصی تعیین کرد. در Kubernetes با تنظیمات Resource Quota می توان منابع را به پادها اختصاص داد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که اختصاص دادن همیشه بهینه است، در حالی که ممکن است به کاهش بهره وری منابع منجر شود. چالش اصلی، یافتن تعادل بین اختصاص انحصاری و استفاده اشتراکی از منابع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
اختصاص دادن منابع از تکنیک های مهم در بهینه سازی سیستم های کامپیوتری است که باید با در نظر گرفتن نیازها و محدودیت های سیستم انجام شود. استفاده هوشمندانه از این روش می تواند به بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم ها منجر شود.
بحث کردن، مناظره
پرواز کردن، هوانوردی
وقف کردن، اختصاص دادن
اختراع کردن، تدبیر کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
دستگاه (Device) در فناوری اطلاعات به هر قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که توانایی دریافت، پردازش یا نمایش داده ها را داشته باشد. این مفهوم طیف وسیعی از تجهیزات از پردازنده های مرکزی تا سنسورهای کوچک را شامل می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها، مدیریت دستگاه ها از طریق درایورها انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها به عنوان گره های شبکه عمل می کنند. در برنامه نویسی embedded، ارتباط با دستگاه های سخت افزاری ضروری است. در اینترنت اشیا، دستگاه های هوشمند داده جمع آوری می کنند. در رابط کاربری، دستگاه های ورودی/خروجی تعامل با سیستم را ممکن می سازند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تلفن های هوشمند، چاپگرهای شبکه، کارت های گرافیک، سنسورهای صنعتی، روترهای اینترنت، دستگاه های ذخیره سازی NAS، کارت های هوشمند، دستگاه های پوز بانکی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم عامل، دستگاه ها به عنوان منابع سیستم مدیریت می شوند. در سیستم های توزیع شده، دستگاه های مختلف در شبکه همکاری می کنند. در معماری IoT، دستگاه های edge محاسبات اولیه را انجام می دهند. در سیستم های بلادرنگ، زمان پاسخ دستگاه ها حیاتی است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دستگاه از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور رایانه های شخصی تنوع دستگاه ها افزایش یافت. امروزه با اینترنت اشیا، دستگاه ها به اشکال متنوعی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستگاه با سخت افزار (Hardware) متفاوت است - سخت افزار مفهوم عام تری دارد. همچنین با ابزار (Tool) که بیشتر برای کارهای خاص استفاده می شود تفاوت دارد. در برخی متون، دستگاه با ماشین (Machine) اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه PySerial با دستگاه های سریال ارتباط برقرار می شود. در C با sysfs در لینوکس دستگاه ها مدیریت می شوند. در Java با Java Device I/O API. در Embedded C با رجیسترهای سخت افزاری. در PowerShell با cmdlet های مدیریت دستگاه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه دستگاه ها هوشمند هستند. چالش اصلی، یکپارچه سازی دستگاه های مختلف با پروتکل های ارتباطی متنوع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستگاه ها بلوک های ساختمانی سیستم های فناوری اطلاعات هستند که در اشکال و کاربردهای متنوعی توسعه یافته اند.
دستگاه (Device) در فناوری اطلاعات به هر قطعه سخت افزاری اطلاق می شود که توانایی دریافت، پردازش یا نمایش داده ها را داشته باشد. این مفهوم طیف وسیعی از تجهیزات از پردازنده های مرکزی تا سنسورهای کوچک را شامل می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل ها، مدیریت دستگاه ها از طریق درایورها انجام می شود. در شبکه های کامپیوتری، دستگاه ها به عنوان گره های شبکه عمل می کنند. در برنامه نویسی embedded، ارتباط با دستگاه های سخت افزاری ضروری است. در اینترنت اشیا، دستگاه های هوشمند داده جمع آوری می کنند. در رابط کاربری، دستگاه های ورودی/خروجی تعامل با سیستم را ممکن می سازند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
تلفن های هوشمند، چاپگرهای شبکه، کارت های گرافیک، سنسورهای صنعتی، روترهای اینترنت، دستگاه های ذخیره سازی NAS، کارت های هوشمند، دستگاه های پوز بانکی.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم عامل، دستگاه ها به عنوان منابع سیستم مدیریت می شوند. در سیستم های توزیع شده، دستگاه های مختلف در شبکه همکاری می کنند. در معماری IoT، دستگاه های edge محاسبات اولیه را انجام می دهند. در سیستم های بلادرنگ، زمان پاسخ دستگاه ها حیاتی است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم دستگاه از اولین کامپیوترهای الکترونیکی در دهه 1940 مطرح بود. در دهه 1980 با ظهور رایانه های شخصی تنوع دستگاه ها افزایش یافت. امروزه با اینترنت اشیا، دستگاه ها به اشکال متنوعی توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستگاه با سخت افزار (Hardware) متفاوت است - سخت افزار مفهوم عام تری دارد. همچنین با ابزار (Tool) که بیشتر برای کارهای خاص استفاده می شود تفاوت دارد. در برخی متون، دستگاه با ماشین (Machine) اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه PySerial با دستگاه های سریال ارتباط برقرار می شود. در C با sysfs در لینوکس دستگاه ها مدیریت می شوند. در Java با Java Device I/O API. در Embedded C با رجیسترهای سخت افزاری. در PowerShell با cmdlet های مدیریت دستگاه.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه دستگاه ها هوشمند هستند. چالش اصلی، یکپارچه سازی دستگاه های مختلف با پروتکل های ارتباطی متنوع است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
دستگاه ها بلوک های ساختمانی سیستم های فناوری اطلاعات هستند که در اشکال و کاربردهای متنوعی توسعه یافته اند.