- Design
طرّاحی کردن، طرّاحی
معنی Design - جستجوی لغت در جدول جو
- Design
مقدمه مفهومی درباره واژه
طرح (Design) در مهندسی نرم افزار به فرآیند تعریف ساختار، مؤلفه ها، رابط ها و سایر ویژگی های یک سیستم قبل از پیاده سازی اشاره دارد. این مرحله حیاتی از چرخه توسعه نرم افزار، پلی بین نیازمندی ها و محصول نهایی است و کیفیت آن تأثیر مستقیمی بر موفقیت پروژه دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری نرم افزار: طراحی الگوهای معماری مانند MVC. در رابط کاربری: ایجاد وایرفریم و پروتوتایپ. در پایگاه داده: طراحی مدل ER. در تجربه کاربری: طراحی جریان کاربر. در سیستم های توزیع شده: طراحی الگوهای ارتباطی. در امنیت: طراحی مدل های امنیتی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
طرح معماری میکروسرویس برای سیستم بانکی. طراحی رابط کاربری برنامه موبایل. مدل سازی داده های سیستم فروش. طراحی APIهای RESTful. ایجاد دیاگرام توالی برای سناریوهای کاربر. طراحی سیستم احراز هویت امن.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در چابک، طراحی به صورت تدریجی و تکرارشونده انجام می شود. در معماری سازمانی، طرح ها باید با استراتژی کلی همسو باشند. در DevOps، طراحی باید قابلیت استقرار و نظارت را در نظر بگیرد. در سیستم های بحرانی، طراحی مستند و دقیق ضروری است. در پروژه های متن باز، طراحی باید برای مشارکت کنندگان قابل درک باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم طراحی نرم افزار از دهه 1960 با ظهور مهندسی نرم افزار شکل گرفت. در دهه 1980 با معرفی الگوهای طراحی اهمیت بیشتری یافت. امروزه با روش های چابک و طراحی مبتنی بر آزمون، فرآیند طراحی تکامل یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
طرح با Implementation (پیاده سازی واقعی) و Architecture (تصویر بزرگ تر سیستم) متفاوت است. همچنین با Prototype که نمونه اولیه قابل اجراست تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در UML با دیاگرام های کلاس و توالی. در Python با ماژول abc برای طراحی رابط ها. در Java با interfaceها و کلاس های انتزاعی. در سیستم های مدرن با ابزارهایی مانند Figma برای طراحی UI و PlantUML برای مستندسازی.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: طراحی باید کامل باشد قبل از کدنویسی (در روش های چابک طراحی تکاملی است). چالش اصلی: ایجاد تعادل بین طراحی بیش از حد و طراحی ناکافی.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی مؤثر مهارتی کلیدی برای توسعه نرم افزارهای باکیفیت است. در آموزش مهندسی نرم افزار، اصول طراحی باید همراه با نمونه های واقعی آموزش داده شود.
طرح (Design) در مهندسی نرم افزار به فرآیند تعریف ساختار، مؤلفه ها، رابط ها و سایر ویژگی های یک سیستم قبل از پیاده سازی اشاره دارد. این مرحله حیاتی از چرخه توسعه نرم افزار، پلی بین نیازمندی ها و محصول نهایی است و کیفیت آن تأثیر مستقیمی بر موفقیت پروژه دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در معماری نرم افزار: طراحی الگوهای معماری مانند MVC. در رابط کاربری: ایجاد وایرفریم و پروتوتایپ. در پایگاه داده: طراحی مدل ER. در تجربه کاربری: طراحی جریان کاربر. در سیستم های توزیع شده: طراحی الگوهای ارتباطی. در امنیت: طراحی مدل های امنیتی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
طرح معماری میکروسرویس برای سیستم بانکی. طراحی رابط کاربری برنامه موبایل. مدل سازی داده های سیستم فروش. طراحی APIهای RESTful. ایجاد دیاگرام توالی برای سناریوهای کاربر. طراحی سیستم احراز هویت امن.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در چابک، طراحی به صورت تدریجی و تکرارشونده انجام می شود. در معماری سازمانی، طرح ها باید با استراتژی کلی همسو باشند. در DevOps، طراحی باید قابلیت استقرار و نظارت را در نظر بگیرد. در سیستم های بحرانی، طراحی مستند و دقیق ضروری است. در پروژه های متن باز، طراحی باید برای مشارکت کنندگان قابل درک باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم طراحی نرم افزار از دهه 1960 با ظهور مهندسی نرم افزار شکل گرفت. در دهه 1980 با معرفی الگوهای طراحی اهمیت بیشتری یافت. امروزه با روش های چابک و طراحی مبتنی بر آزمون، فرآیند طراحی تکامل یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
طرح با Implementation (پیاده سازی واقعی) و Architecture (تصویر بزرگ تر سیستم) متفاوت است. همچنین با Prototype که نمونه اولیه قابل اجراست تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در UML با دیاگرام های کلاس و توالی. در Python با ماژول abc برای طراحی رابط ها. در Java با interfaceها و کلاس های انتزاعی. در سیستم های مدرن با ابزارهایی مانند Figma برای طراحی UI و PlantUML برای مستندسازی.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: طراحی باید کامل باشد قبل از کدنویسی (در روش های چابک طراحی تکاملی است). چالش اصلی: ایجاد تعادل بین طراحی بیش از حد و طراحی ناکافی.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
طراحی مؤثر مهارتی کلیدی برای توسعه نرم افزارهای باکیفیت است. در آموزش مهندسی نرم افزار، اصول طراحی باید همراه با نمونه های واقعی آموزش داده شود.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
طراح صدا (Sound Designer) در سینما و تئاتر یکی از نقش های کلیدی در تیم تولید است که مسئول ایجاد و ترکیب صداها برای بهبود تجربه شنیداری مخاطبان است. وظایف طراح صدا شامل طراحی، ضبط، ویرایش، و ترکیب صداها به منظور ایجاد محیط صوتی مناسب برای فیلم، نمایش یا هر نوع محتوای چندرسانه ای است.
وظایف طراح صدا:
1. طراحی صدا (Sound Design):
- ایجاد و طراحی جلوه های صوتی (Sound Effects) که ممکن است شامل صداهای طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی باشد.
- استفاده از صداها برای ایجاد حالت ها و احساسات مختلف در مخاطبان، مثلاً صداهای ترسناک برای صحنه های ترسناک یا صداهای آرامش بخش برای صحنه های رمانتیک.
2. ضبط صدا (Sound Recording):
- ضبط دیالوگ ها (Dialogue) و صداهای محیطی (Ambient Sounds) در مکان های مختلف.
- استفاده از میکروفون های مختلف و تکنیک های ضبط برای بهترین کیفیت صدا.
3. ویرایش صدا (Sound Editing):
- ویرایش و اصلاح صداها برای حذف نویزها و بهبود کیفیت صدا.
- هماهنگی صداها با تصویر و تدوین نهایی فیلم.
4. میکس صدا (Sound Mixing):
- ترکیب صداهای مختلف (دیالوگ، جلوه های صوتی، موسیقی) برای ایجاد توازن صوتی مناسب.
- تنظیم بلندی صداها و موقعیت های صوتی برای ایجاد تجربه شنیداری مطلوب.
5. فولی (Foley):
- ایجاد و ضبط صداهای مربوط به حرکات و اشیاء که در فیلم دیده می شوند، مانند قدم زدن، برخورد اشیاء و غیره.
اهمیت طراح صدا:
1. ایجاد جو و احساسات: صداها می توانند به طرز چشمگیری جو و احساسات صحنه ها را تقویت کنند. مثلاً صدای باران می تواند حس غم و اندوه را تقویت کند یا صدای تیراندازی می تواند حس هیجان و ترس را به بیننده منتقل کند.
2. واقع گرایی: صداهای طبیعی و جلوه های صوتی به فیلم یا نمایش واقع گرایی بیشتری می بخشند و مخاطب را به عمق داستان فرو می برند.
3. پشتیبانی از داستان گویی: صداها می توانند جزئیات بیشتری به داستان اضافه کنند و اطلاعات اضافی را به بیننده منتقل کنند که ممکن است از طریق تصویر به تنهایی قابل انتقال نباشد.
نمونه هایی از کارهای طراح صدا:
- فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی: خلق صداهای غیرواقعی مانند صدای موجودات فضایی، سفینه های فضایی و جلوه های ویژه.
- فیلم های اکشن: ایجاد صداهای انفجار، تیراندازی و تعقیب و گریز.
- فیلم های درام: تقویت دیالوگ ها و ایجاد صداهای محیطی که به روایت داستان کمک می کنند.
در نهایت، طراح صدا نقش بسیار مهمی در تجربه کلی فیلم یا نمایش دارد و می تواند به طرز چشمگیری بر تاثیرات احساسی و جذابیت بصری و شنیداری محتوا تأثیر بگذارد.
وظایف طراح صدا:
1. طراحی صدا (Sound Design):
- ایجاد و طراحی جلوه های صوتی (Sound Effects) که ممکن است شامل صداهای طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی باشد.
- استفاده از صداها برای ایجاد حالت ها و احساسات مختلف در مخاطبان، مثلاً صداهای ترسناک برای صحنه های ترسناک یا صداهای آرامش بخش برای صحنه های رمانتیک.
2. ضبط صدا (Sound Recording):
- ضبط دیالوگ ها (Dialogue) و صداهای محیطی (Ambient Sounds) در مکان های مختلف.
- استفاده از میکروفون های مختلف و تکنیک های ضبط برای بهترین کیفیت صدا.
3. ویرایش صدا (Sound Editing):
- ویرایش و اصلاح صداها برای حذف نویزها و بهبود کیفیت صدا.
- هماهنگی صداها با تصویر و تدوین نهایی فیلم.
4. میکس صدا (Sound Mixing):
- ترکیب صداهای مختلف (دیالوگ، جلوه های صوتی، موسیقی) برای ایجاد توازن صوتی مناسب.
- تنظیم بلندی صداها و موقعیت های صوتی برای ایجاد تجربه شنیداری مطلوب.
5. فولی (Foley):
- ایجاد و ضبط صداهای مربوط به حرکات و اشیاء که در فیلم دیده می شوند، مانند قدم زدن، برخورد اشیاء و غیره.
اهمیت طراح صدا:
1. ایجاد جو و احساسات: صداها می توانند به طرز چشمگیری جو و احساسات صحنه ها را تقویت کنند. مثلاً صدای باران می تواند حس غم و اندوه را تقویت کند یا صدای تیراندازی می تواند حس هیجان و ترس را به بیننده منتقل کند.
2. واقع گرایی: صداهای طبیعی و جلوه های صوتی به فیلم یا نمایش واقع گرایی بیشتری می بخشند و مخاطب را به عمق داستان فرو می برند.
3. پشتیبانی از داستان گویی: صداها می توانند جزئیات بیشتری به داستان اضافه کنند و اطلاعات اضافی را به بیننده منتقل کنند که ممکن است از طریق تصویر به تنهایی قابل انتقال نباشد.
نمونه هایی از کارهای طراح صدا:
- فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی: خلق صداهای غیرواقعی مانند صدای موجودات فضایی، سفینه های فضایی و جلوه های ویژه.
- فیلم های اکشن: ایجاد صداهای انفجار، تیراندازی و تعقیب و گریز.
- فیلم های درام: تقویت دیالوگ ها و ایجاد صداهای محیطی که به روایت داستان کمک می کنند.
در نهایت، طراح صدا نقش بسیار مهمی در تجربه کلی فیلم یا نمایش دارد و می تواند به طرز چشمگیری بر تاثیرات احساسی و جذابیت بصری و شنیداری محتوا تأثیر بگذارد.
صحنه آرا یا طراح صحنه (Scenic Designer) در سینما و تئاتر به تنظیم و طراحی فضا و موقعیت فیزیکی شخصیت ها، اشیاء، دکوراسیون و سایر عناصر در یک صحنه اشاره دارد. این فرایند مسئولیت ترکیب و ترتیب درست اجزا و عناصر مختلف در فضا را به منظور ایجاد جلوه های بصری، تنظیم حرکات شخصیت ها و برقراری تعاملات میان آن ها بر عهده دارد.
صحنه آرا شامل موارد زیر است:
۱. ترکیب و تنظیم شخصیت ها : نحوه قرارگیری شخصیت ها در صحنه و ایجاد تعاملات بین آن ها. مثلاً، فاصله و زاویه بین شخصیت ها و یا ترتیب آن ها در یک میز می تواند برای نمایش روابط میان شخصیت ها و موقعیت های آن ها اهمیت زیادی داشته باشد.
۲. دکوراسیون و اشیاء : قرارگیری و طراحی اشیاء و دکوراسیون در پس زمینه و جلوه های بصری که برای ایجاد جو، مکان ها و متغیرهای دیگر بکار می روند.
۳. نورپردازی : استفاده از نورها و تنظیمات نوری برای ایجاد حالت و جوی خاص در صحنه. نورپردازی می تواند از تغییرات فضایی و روحی شخصیت ها و اتفاقات در جریان صحنه استفاده کند.
۴. حرکت و اکشن : طراحی و کنترل حرکات شخصیت ها و اجزاء مختلف در صحنه برای ایجاد جلوه های ویژه و به دست آوردن تاثیرات مطلوب برای بیننده.
صحنه آرا نقش اساسی در تدوین داستان و ارتباط بین بیننده و صحنه دارد. توجه به جزئیات صحنه آرا و انتخاب درست اجزا و تنظیمات می تواند به واقعی تر و جذاب تر شدن تجربه بیننده کمک کند و از عناصر مهم در فرایند تولید فیلم و تئاتر محسوب می شود.
صحنه آرا شامل موارد زیر است:
۱. ترکیب و تنظیم شخصیت ها : نحوه قرارگیری شخصیت ها در صحنه و ایجاد تعاملات بین آن ها. مثلاً، فاصله و زاویه بین شخصیت ها و یا ترتیب آن ها در یک میز می تواند برای نمایش روابط میان شخصیت ها و موقعیت های آن ها اهمیت زیادی داشته باشد.
۲. دکوراسیون و اشیاء : قرارگیری و طراحی اشیاء و دکوراسیون در پس زمینه و جلوه های بصری که برای ایجاد جو، مکان ها و متغیرهای دیگر بکار می روند.
۳. نورپردازی : استفاده از نورها و تنظیمات نوری برای ایجاد حالت و جوی خاص در صحنه. نورپردازی می تواند از تغییرات فضایی و روحی شخصیت ها و اتفاقات در جریان صحنه استفاده کند.
۴. حرکت و اکشن : طراحی و کنترل حرکات شخصیت ها و اجزاء مختلف در صحنه برای ایجاد جلوه های ویژه و به دست آوردن تاثیرات مطلوب برای بیننده.
صحنه آرا نقش اساسی در تدوین داستان و ارتباط بین بیننده و صحنه دارد. توجه به جزئیات صحنه آرا و انتخاب درست اجزا و تنظیمات می تواند به واقعی تر و جذاب تر شدن تجربه بیننده کمک کند و از عناصر مهم در فرایند تولید فیلم و تئاتر محسوب می شود.
صداگذاری (Sound Design) در فیلم سازی به تمام فرآیندهایی اطلاق می شود که مربوط به صدا در یک فیلم هستند، از جمله ضبط صدا، افکت های صوتی، میکس و مونتاژ صدا، افزودن موسیقی پس زمینه و دیالوگ ها، به منظور ایجاد تجربه ی صوتی ارگانیک و جذاب برای بیننده است. این فرآیندها با هم ترکیب می شوند تا احساسات، جو و حس محیط فیلم را تقویت کنند و باعث بهبود تجربه ی تماشاگر شوند.
مراحل مهم صداگذاری در فیلم:
1. ضبط صدا (Sound Recording) :
- ضبط صدا شامل ضبط دیالوگ های بازیگران، صدای محیط و هرگونه صدایی که در فیلم نیاز است می شود. این فرآیند معمولاً در هنگام فیلمبرداری انجام می شود.
2. افکت های صوتی (Sound Effects) :
- افکت های صوتی شامل صداهای محیطی، صداهای خاص (مانند صدای باد، باران، صدای آتش، انفجار و غیره) و هرگونه صدایی که برای ایجاد حساسیت و واقعیت در فیلم نیاز است، می باشد.
3. میکس و مونتاژ صدا (Sound Mixing and Editing) :
- میکس صدا به مرحله ای اشاره دارد که در آن صداهای مختلف شامل دیالوگ ها، موسیقی، افکت های صوتی و صداهای محیطی با هم ترکیب می شوند و به نسبت مناسبی تنظیم می شوند تا یک تجربه ی صوتی همگن و جذاب برای تماشاگر ایجاد شود.
4. موسیقی پس زمینه (Background Music) :
- افزودن موسیقی پس زمینه که معمولاً احساسات و مضمون فیلم را تقویت می کند و به تنظیمات مختلف فیلم اضافه می شود. انتخاب موسیقی مناسب و تطبیق آن با حالت هر صحنه از جمله وظایف مهم موسیقی پس زمینه است.
5. میکس فرمت های صوتی (Audio Format Mixing) :
- در این مرحله، صداها برای مخاطب نهایی به یک فرمت خاص می رسند، که می تواند از جمله یکی از گام های مهم در تولید نهایی باشد
ضبط گفت و گوها و صداهای گوناگون و سپس در هم آمیختن آنها بعد از اتمام فیلم برداری. این کار در مورد صحنه هایی که ضبط سر صحنه با اشکال رو به روست، یا افزودن صدا در مرحله بعد از فیلم برداری آسان تر است، انجام می شود. دوبله فیلم هم از همین مورد است.
مراحل مهم صداگذاری در فیلم:
1. ضبط صدا (Sound Recording) :
- ضبط صدا شامل ضبط دیالوگ های بازیگران، صدای محیط و هرگونه صدایی که در فیلم نیاز است می شود. این فرآیند معمولاً در هنگام فیلمبرداری انجام می شود.
2. افکت های صوتی (Sound Effects) :
- افکت های صوتی شامل صداهای محیطی، صداهای خاص (مانند صدای باد، باران، صدای آتش، انفجار و غیره) و هرگونه صدایی که برای ایجاد حساسیت و واقعیت در فیلم نیاز است، می باشد.
3. میکس و مونتاژ صدا (Sound Mixing and Editing) :
- میکس صدا به مرحله ای اشاره دارد که در آن صداهای مختلف شامل دیالوگ ها، موسیقی، افکت های صوتی و صداهای محیطی با هم ترکیب می شوند و به نسبت مناسبی تنظیم می شوند تا یک تجربه ی صوتی همگن و جذاب برای تماشاگر ایجاد شود.
4. موسیقی پس زمینه (Background Music) :
- افزودن موسیقی پس زمینه که معمولاً احساسات و مضمون فیلم را تقویت می کند و به تنظیمات مختلف فیلم اضافه می شود. انتخاب موسیقی مناسب و تطبیق آن با حالت هر صحنه از جمله وظایف مهم موسیقی پس زمینه است.
5. میکس فرمت های صوتی (Audio Format Mixing) :
- در این مرحله، صداها برای مخاطب نهایی به یک فرمت خاص می رسند، که می تواند از جمله یکی از گام های مهم در تولید نهایی باشد
ضبط گفت و گوها و صداهای گوناگون و سپس در هم آمیختن آنها بعد از اتمام فیلم برداری. این کار در مورد صحنه هایی که ضبط سر صحنه با اشکال رو به روست، یا افزودن صدا در مرحله بعد از فیلم برداری آسان تر است، انجام می شود. دوبله فیلم هم از همین مورد است.
آمرانه، قطعی
مشخّص کردن، تعیین کردن
عنوان، تعیین
عمداً، به صورت طرّاحی شده
تظاهر کردن، وانمود کردن
حکومت کردن، سلطنت کردن
خواستن، میل
خوشایند، خوش خیم
واگذار کردن، اختصاص دادن
استعفا دادن
طرّاح، طرّاحان
مغذّی، غذا