- Comply
مطابقت داشتن، رعایت کردن
معنی Comply - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کپی کردن
به طور وسیع، فراوان
اشاره کردن، دلالت کردن
با خجالت، خجالتی
مقدمه مفهومی درباره واژه
جفت در برنامه نویسی به دو مقدار یا شیء مرتبط اشاره دارد که معمولاً با هم پردازش می شوند. این مفهوم می تواند به صورت رسمی (مانند کلاس Pair در برخی زبان ها) یا غیررسمی (دو متغیر مرتبط) پیاده سازی شود.
جفت ها در الگوریتم ها و ساختارهای داده مختلف کاربرد دارند و می توانند انواع داده یکسان یا متفاوتی را شامل شوند. در برخی زبان ها، تاپل ها تعمیم یافته جفت ها به تعداد عناصر بیشتر هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
جفت ها در زمینه های مختلفی کاربرد دارند از جمله:
- ذخیره سازی کلید-مقدار در ساختارهای داده
- بازگرداندن چندین مقدار از توابع
- پیاده سازی روابط بین موجودیت ها
- پردازش داده های مرتبط
- عبور دادن پارامترهای مرتبط
در برنامه نویسی تابعی، جفت ها می توانند به عنوان ساختارهای داده پایه استفاده شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
- جفت کلید-مقدار در Mapها
- مختصات x و y در گرافیک کامپیوتری
- بازگرداندن نتیجه و خطا از توابع
- جفت نام فایل و محتوا در پردازش فایل ها
- جفت زمان و مقدار در داده های سری زمانی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، جفت ها نقش مهمی در موارد زیر دارند:
- سازماندهی داده های مرتبط
- ساده سازی رابط های برنامه نویسی
- بهبود خوانایی کد
- کاهش پیچیدگی ساختارها
در سیستم های بزرگ، استفاده مناسب از جفت ها می تواند به طراحی تمیزتر و قابل درک تر کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جفت در برنامه نویسی به زبان Lisp در دهه 1958 بازمی گردد. در دهه 1970 با ظهور زبان های مدرن، ساختارهای داده مبتنی بر جفت توسعه یافتند.
امروزه در بسیاری از زبان ها، جفت ها به صورت کتابخانه ای یا در سطح زبان پشتیبانی می شوند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جفت با تاپل (Tuple) که می تواند بیش از دو عنصر داشته باشد متفاوت است. همچنین با ساختار (Struct) که معمولاً عناصر نامگذاری شده دارد فرق می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
- C++: std::pair در کتابخانه استاندارد
- Python: تاپل های دو عنصری
- Java: کلاس AbstractMap.SimpleEntry
- JavaScript: آرایه های دو عنصری یا شیء با دو خاصیت
- Rust: tupleهای دو عنصری
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی در کار با جفت ها شامل:
- نامگذاری معنادار عناصر جفت
- مدیریت جفت های با انواع مختلف
- خوانایی کد هنگام استفاده زیاد از جفت ها
برخی توسعه دهندگان در موقعیت هایی که نیاز به ساختارهای پیچیده تر است از جفت ها سوءاستفاده می کنند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده مناسب از جفت ها می تواند خوانایی و سادگی کد را بهبود بخشد، اما نیاز به تشخیص صحیح موقعیت های مناسب برای استفاده از آنها دارد. درک عمیق کاربردهای جفت ها یک مهارت مفید در برنامه نویسی است.
جفت در برنامه نویسی به دو مقدار یا شیء مرتبط اشاره دارد که معمولاً با هم پردازش می شوند. این مفهوم می تواند به صورت رسمی (مانند کلاس Pair در برخی زبان ها) یا غیررسمی (دو متغیر مرتبط) پیاده سازی شود.
جفت ها در الگوریتم ها و ساختارهای داده مختلف کاربرد دارند و می توانند انواع داده یکسان یا متفاوتی را شامل شوند. در برخی زبان ها، تاپل ها تعمیم یافته جفت ها به تعداد عناصر بیشتر هستند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
جفت ها در زمینه های مختلفی کاربرد دارند از جمله:
- ذخیره سازی کلید-مقدار در ساختارهای داده
- بازگرداندن چندین مقدار از توابع
- پیاده سازی روابط بین موجودیت ها
- پردازش داده های مرتبط
- عبور دادن پارامترهای مرتبط
در برنامه نویسی تابعی، جفت ها می توانند به عنوان ساختارهای داده پایه استفاده شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
- جفت کلید-مقدار در Mapها
- مختصات x و y در گرافیک کامپیوتری
- بازگرداندن نتیجه و خطا از توابع
- جفت نام فایل و محتوا در پردازش فایل ها
- جفت زمان و مقدار در داده های سری زمانی
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، جفت ها نقش مهمی در موارد زیر دارند:
- سازماندهی داده های مرتبط
- ساده سازی رابط های برنامه نویسی
- بهبود خوانایی کد
- کاهش پیچیدگی ساختارها
در سیستم های بزرگ، استفاده مناسب از جفت ها می تواند به طراحی تمیزتر و قابل درک تر کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جفت در برنامه نویسی به زبان Lisp در دهه 1958 بازمی گردد. در دهه 1970 با ظهور زبان های مدرن، ساختارهای داده مبتنی بر جفت توسعه یافتند.
امروزه در بسیاری از زبان ها، جفت ها به صورت کتابخانه ای یا در سطح زبان پشتیبانی می شوند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جفت با تاپل (Tuple) که می تواند بیش از دو عنصر داشته باشد متفاوت است. همچنین با ساختار (Struct) که معمولاً عناصر نامگذاری شده دارد فرق می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
- C++: std::pair در کتابخانه استاندارد
- Python: تاپل های دو عنصری
- Java: کلاس AbstractMap.SimpleEntry
- JavaScript: آرایه های دو عنصری یا شیء با دو خاصیت
- Rust: tupleهای دو عنصری
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
چالش های اصلی در کار با جفت ها شامل:
- نامگذاری معنادار عناصر جفت
- مدیریت جفت های با انواع مختلف
- خوانایی کد هنگام استفاده زیاد از جفت ها
برخی توسعه دهندگان در موقعیت هایی که نیاز به ساختارهای پیچیده تر است از جفت ها سوءاستفاده می کنند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده مناسب از جفت ها می تواند خوانایی و سادگی کد را بهبود بخشد، اما نیاز به تشخیص صحیح موقعیت های مناسب برای استفاده از آنها دارد. درک عمیق کاربردهای جفت ها یک مهارت مفید در برنامه نویسی است.
خانگی، خانه دار
با خونسردی، باحال
شل مانند، لنگی
به طور مرطوب، نمناک
چروک خورده، مچاله
گران، پرهزینه
راحت بخش، راحت
سرد، به سردی
وادار کردن، مجبور کردن
تدوین کردن، کامپایل کردن
پیچیده، مجتمع
به طور ساده، به سادگی
مقدمه مفهومی درباره واژه
رونوشت (Copy) در برنامه نویسی به فرآیند ایجاد یک نسخه جدید از داده ها اطلاق می شود. این مفهوم در مدیریت حافظه و جلوگیری از تغییرات ناخواسته اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، در کار با ساختارهای داده، در ارسال پارامترها به توابع، در پردازش موازی، و در هر جایی که نیاز به جداسازی داده ها باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کپی کردن یک فایل، ایجاد رونوشت از یک شیء در برنامه نویسی شیءگرا، کپی کردن یک آرایه برای جلوگیری از تغییرات ناخواسته، و کپی کردن داده ها بین فرآیندها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، استراتژی های کپی برداری بر کارایی و مصرف حافظه تأثیر می گذارند. در سیستم های توزیع شده، کپی برداری داده ها بین گره ها چالش مهمی است. در الگوهای طراحی، کپی برداری عمیق در الگوی Prototype اهمیت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم کپی برداری از اولین روزهای برنامه نویسی وجود داشته است. در دهه 1990 با ظهور برنامه نویسی شیءگرا، تفاوت بین کپی سطحی و عمیق اهمیت یافت. امروزه در زبان های مدرن، مکانیسم های پیچیده تری مانند copy-on-write وجود دارند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
رونوشت با ارجاع (Reference) تفاوت دارد: در ارجاع فقط اشاره گر کپی می شود در حالی که در رونوشت داده جدیدی ایجاد می شود. همچنین با Move که مالکیت را منتقل می کند متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متد copy() و deepcopy()، در Java با clone()، در C++ با کپی سازها (copy constructors)، در JavaScript با عملگر spread (...) و Object.assign().
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن کپی سطحی و عمیق، عدم درک هزینه کپی برداری برای اشیاء بزرگ، و تصور اینکه همه کپی ها مستقل هستند از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح از انواع کپی برداری و هزینه های مرتبط با آن می تواند به نوشتن کدهای کارآمدتر و عاری از خطا کمک کند. انتخاب بین کپی سطحی و عمیق باید آگاهانه انجام شود.
رونوشت (Copy) در برنامه نویسی به فرآیند ایجاد یک نسخه جدید از داده ها اطلاق می شود. این مفهوم در مدیریت حافظه و جلوگیری از تغییرات ناخواسته اهمیت ویژه ای دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت حافظه، در کار با ساختارهای داده، در ارسال پارامترها به توابع، در پردازش موازی، و در هر جایی که نیاز به جداسازی داده ها باشد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
کپی کردن یک فایل، ایجاد رونوشت از یک شیء در برنامه نویسی شیءگرا، کپی کردن یک آرایه برای جلوگیری از تغییرات ناخواسته، و کپی کردن داده ها بین فرآیندها.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، استراتژی های کپی برداری بر کارایی و مصرف حافظه تأثیر می گذارند. در سیستم های توزیع شده، کپی برداری داده ها بین گره ها چالش مهمی است. در الگوهای طراحی، کپی برداری عمیق در الگوی Prototype اهمیت دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم کپی برداری از اولین روزهای برنامه نویسی وجود داشته است. در دهه 1990 با ظهور برنامه نویسی شیءگرا، تفاوت بین کپی سطحی و عمیق اهمیت یافت. امروزه در زبان های مدرن، مکانیسم های پیچیده تری مانند copy-on-write وجود دارند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
رونوشت با ارجاع (Reference) تفاوت دارد: در ارجاع فقط اشاره گر کپی می شود در حالی که در رونوشت داده جدیدی ایجاد می شود. همچنین با Move که مالکیت را منتقل می کند متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با متد copy() و deepcopy()، در Java با clone()، در C++ با کپی سازها (copy constructors)، در JavaScript با عملگر spread (...) و Object.assign().
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
اشتباه گرفتن کپی سطحی و عمیق، عدم درک هزینه کپی برداری برای اشیاء بزرگ، و تصور اینکه همه کپی ها مستقل هستند از چالش های رایج هستند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک صحیح از انواع کپی برداری و هزینه های مرتبط با آن می تواند به نوشتن کدهای کارآمدتر و عاری از خطا کمک کند. انتخاب بین کپی سطحی و عمیق باید آگاهانه انجام شود.