معنی مفعولی
- مفعولی
- نسبتی، منفعل
واژههای مرتبط با مفعولی
مفعولی
- مفعولی
- در تازی نیامده پوییدگی، ویفتکی مفعول بودن انجام شدگی: (مفعولی مفعول بدان فعل است که فاعل بدو رسد) (جامع الحکمتین. 188) یا حالت مفعولی. آنست که اسم مفعول یا متمم واقع شود و مفعول (متمم) آنست که معنی فعل را تمام کند (قبفهی 36: 1)، از بین رفته
مفعولی
- مفعولی
- کرده شدگی. (ناظم الاطباء). مفعول بودن. حالت و چگونگی مفعول. انجام شدگی:
تواند فاعل مجبور نادان
که مفعولی کند دانا مخیر.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 183).
مفعولی مفعول بدان فعل است که فاعل بدو رسد. (جامع الحکمتین ص 188).
- حالت مفعولی، (اصطلاح دستور) آن است که اسم مفعول یا متمم واقع شود و مفعول یا متمم آن است که معنی فعل را تمام کند. (دستور پنج استاد ج 1 ص 36).
- صفت مفعولی. رجوع به صفت شود، مخنثی. امردی
مفعولیت
- مفعولیت
- تحمل و بردباری
مفعوله
- مفعوله
- مفعوله در فارسی مونث مفعول بنگرید به مفعول مونث مفعول، جمع مفعولات
مفعولیت
- مفعولیت
- مأخوذ از تازی، حالت کسی که مفعول شده باشد، تحمل و بردباری. (ناظم الاطباء)
مفعول
- مفعول
- پوییده، کرده، کنشگیر
مفعول
- مفعول
- در دستور زبان کسی یا چیزی که کاری بر آن واقع شده، اُبنه
مفعول
- مفعول
- به فعل آمده، کرده شده
مفعول
- مفعول
- انجام داده شده، کرده شده، کسی یا چیزی که فعل بر آن واقع شده باشد
